Πρόκειται για τον γνωστό Παρθενώνα(1) της εποχής του Περικλή, με αρχιτέκτονες τον Ικτίνο και τον Καλλικράτη, με επιβλέποντα τον γλύπτη Φειδία, ένα τεχνικό θαύμα στην Αθήνα την εποχή της Συμμαχίας της Δήλου πριν από 2.400 χρόνια.
Ενας βασικός τρόπος επίδειξης της ισχύος και της δύναμης μιας πολιτείας είναι και η ανέγερση θαυμαστών έργων, που θα μείνουν (όσο και όσα θα μείνουν) στους αιώνες των αιώνων. Που αντικαθιστούν προηγούμενα και κατεστραμμένα έργα στο ίδιο ακριβώς σημείο, όπως ο προϋπάρχων ναός της Αθηνάς που καταστράφηκε κατά τη διάρκεια των Περσικών πολέμων.
Είμαστε στην εποχή της Συμμαχίας της Δήλου, όπου το αθηναϊκό μεγαλείο συνάντησε την τελευταία του αναλαμπή. Ο κύριος υπεύθυνος για τον σχεδιασμό και την εκτέλεση του έργου αυτού ήταν ο Περικλής, ο οποίος εκτός από την οικονομική δυνατότητα είχε αναλάβει ουσιαστικά και την υλοποίηση.
Εκτός από τη συμμετοχή των «από πάνω», με επικεφαλής τον Φειδία, καθοριστική ήταν και η συμμετοχή των «από κάτω», όλους όσοι στήνανε τα εργοτάξια, τις τροχαλίες, τους ξύλινους γερανούς, όλους τους ελεύθερους πολίτες, τους άποικους, τους δούλους, τους μαρμαράδες από την Πάρο και τη Νάξο, τους χρυσοχόους και τους χαλκουργούς, τους μαρμαρογλύπτες μέχρι και τους ιδιοκτήτες των βοδιών που μετέφεραν τους 20.000 τόνους πεντελικού μάρμαρου από το σπήλαιο του Νταβέλη μέχρι την Ακρόπολη, μια απόσταση 10 μιλίων μέσω της οδού Λιθαγωγίας, που δημιουργήθηκε για αυτόν τον σκοπό, με ένα ταξίδι που κρατούσε 6 ώρες, με 20 βαγόνια μεταφοράς των όγκων του μαρμάρου κάθε φορά για 10 φορές την ημέρα.
Ολος αυτός ο κόσμος διαμόρφωσε τη συλλογικότητα για την οικοδόμηση του Παρθενώνα, που χωρίς αυτή το έργο θα έμενε στα χαρτιά, αλλά το συνολικό αποτέλεσμα των εργασιών της αποσιωπήθηκε στο διάβα των αιώνων, όπου προβλήθησαν υπέρμετρα οι «από πάνω».
Ο Παρθενώνας μπορεί να εκληφθεί σαν μια συνεχή διαφήμιση που αποκωδικοποιεί τις εικόνες των πανάρχαιων μύθων μεταβιβάζοντας στους νέους και νέες της Αθήνας τις εικόνες των πανάρχαιων μύθων, τις αξίες πάνω στις οποίες βασίζεται η Αθηναϊκή Δημοκρατία και η επιθυμία της θυσίας για το κοινό καλό με διάκοσμο κόκκινο, μπλε και χρυσό στις απεικονίσεις του Παρθενώνα, τις Γιγαντομαχίες (ανατ. πλευρά), την Αμαζονομαχία (δυτ. πλευρά), την Κενταυρομαχία (νότια πλευρά) και τον Τρωικό πόλεμο ( βόρεια πλευρά).
Ετσι η στέγη της Μεγάλης Ιέρειας της Αθηνάς Πολιάδος, ο Παρθενώνας, μετασχηματίστηκε αργότερα σε βυζαντινή εκκλησία, σε ρωμαιοκαθολικό καθεδρικό ναό, σε τζαμί όπου το 1800-1803 ο Ελγιν κατέβασε αρκετά από τα γλυπτά που είχαν απομείνει, σε κύρια τοποθεσία του ελληνικού πολέμου ανεξαρτησίας 1821-1832. Στο τέλος αυτό που παρέμεινε ανά τούς αιώνες ήταν η συλλογικότητα.
(1): Βλέπε https://en.wikipedia.org/wiki/File_Athens_Acropolis_Parthenon-day.ogg
*Ομότιμος καθηγητής Τμήματος ΕΜΜΕ Πανεπιστημίου Αθηνών
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας