Τον Αύγουστο του 1941, στην Κροατία, σε μια βαλτώδη περιοχή κοντά στο χωριό Γιασένοβατς, ιδρύθηκε το διαβόητο ομώνυμο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Διοικούμενο από τους Ουστάσι και καταλαμβάνοντας μια απίστευτη συνολική έκταση 210 τετραγωνικών χιλιομέτρων, αναδείχτηκε στο «Αουσβιτς των Βαλκανίων».
Αποτελώντας μια «μηχανή θανάτου», τα περισσότερα θύματα της οποίας υπήρξαν κατά σειρά Σέρβοι, Εβραίοι, Ρομά και πολιτικοί αντιφρονούντες, κυρίως κομμουνιστές και αριστεροί, ανέδειξε με την «αφημένη» σε μουσουλμάνους διοίκησή του όσο και με τη σύσταση των θυμάτων του (εβραίοι και χριστιανοί μαζί ως αλλόθρησκοι, συνδικαλιστές και διανοούμενοι ως εκπρόσωποι της μισητής τάξης και κριτικής σκέψης) πόσο ο φασισμός μπορεί να ανοίγει ή να κλείνει το εκκρεμές της ανοικείωσης, της απανθρωποποίησης των «βαρβάρων» που κάθε φορά εφευρίσκει ως το «απόλυτο κακό».
Απευθυνόμενος σε χριστιανούς οικογενειάρχες σύμφωνα με την «επίσημη» ρητορική του στη Γερμανία, δεν είχε πρόβλημα να τους σκοτώσει στην Κροατία, μπολιάζοντας τον καθαρό φυλετισμό του με κοινωνικά και γεωπολιτικά κριτήρια, δομώντας μια κοινωνική συνοχή στο αίμα όσων δεν χρειάζονταν πια και στη βόλεψη όσων χρειάζονταν ακόμα.
Ηδη σε πρωτόλειες ναζιστικές οργανώσεις που εμφανίστηκαν στην Ελλάδα μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, όταν ζόριζε και τότε το προσφυγικό, ο εχθρός έπρεπε να εξοριστεί και πάλι από την επικράτεια του «αξιοβίωτου» παρά το θρήσκευμά του. Ο Ζήσης Σκάρος έχει καταγράψει λογοτεχνικά πώς παρακρατικοί ονειρεύονταν να ρίξουν θόλους εκκλησιών με τον κόσμο μέσα μόνο για να ισχυριστούν πως ήταν θείο σημάδι της απαρέσκειάς του για τους «ξενομερίτες», τουρκόσποροι τότε, εαμοβούλγαροι αργότερα.
Τούτο τον Αύγουστο, κι ενώ το αληθινά απόλυτο κακό είναι οι πυρκαγιές (αν και πολυπαραγοντικές) ως συνέπεια (κυρίως) της κλιματικής κρίσης που προξένησε το οικονομικό και καταναλωτικό μας μοντέλο, αλλά και της ελλιπούς αντιμετώπισής της από το όλο και πιο μινιμαλιστικό νεοφιλελεύθερο κράτος που πετσοκόβει δημόσιους τομείς όπως η δασοπροστασία, οι ξενομερίτες τυγχάνει να έχουν όντως άλλο θρήσκευμα.
Και χρησιμοποιούνται ξανά ως «το» κακό από τους σύγχρονους φασίστες, ώστε τα κοινωνικοοικονομικά αιτήματα σε σχέση με την οικολογική κρίση να μετατραπούν σε φυλετικά και να μην αντιμετωπιστούν ως απότοκα (υπερκομματικών) πολιτικών που απαιτούν εγρήγορση από την κοινωνία και αλλαγές από την πολιτεία, αλλά φυλών. Με επιχειρήματα ενός κυνικού ανορθολογισμού που εξυπηρετεί το status quo όπως πάντα… Ολα στην πυρά για τη φαύλη αυτοδικαίωση της ατζέντας τους, κυρίως το μέλλον της χώρας και η ηθική υπόσταση της κοινωνίας της… Ομως πώς το είχε πει ο Πρίμο Λέβι; «Οταν αυτή η ανομολόγητη αλυσίδα (του άλλου ως εχθρού) αποτελέσει τη μείζονα πρόταση ενός συλλογισμού, τότε στο τέλος της αλυσίδας βρίσκονται τα στρατόπεδα».
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας