Ολοι κι όλες κάθε μέρα προσπερνάμε τον θάνατο δίχως να το αντιλαμβανόμαστε. Ολοι κι όλες, ιδίως εάν κυκλοφορούμε πολύ, κάθε μέρα συναντάμε έναν περαστικό που μπορεί ώς το βράδυ να ’χει πεθάνει.
Λίγο καιρό πριν, περιμένοντας σε ΚΤΕΛ ν’ ανεβώ στο λεωφορείο, οδηγός που συζητούσε για τη σύνταξη έπεφτε νεκρός από ανακοπή. Η ατυχία του μεγάλη, η τύχη όλων όσοι θα επέβαιναν στο λεωφορείο περνώντας από τις γέφυρες της Εγνατίας με το χάος να χάσκει ανοιχτό στόμα από κάτω, μεγαλύτερη.
Πολλά χρόνια πριν, μόλις είχαμε περάσει στο απέναντι πεζοδρόμιο κοντά στον ομφαλό, στην πλατεία Ομονοίας, όταν φορτηγό έπεσε σε βιτρίνα. Πάλι για έμφραγμα του οδηγού μίλησαν όταν τον μάζευε το ΕΚΑΒ αναίσθητο.
Μόνο αυτήν την εβδομάδα, μετά και τη νεκρή φίλη «στο τρένο», οι απανωτές κακές ειδήσεις ήταν πολλές. Πολύ δικό μου άτομο, και νέο, σε εξέταση ρουτίνας, βρήκε δυσπλασία. Σύζυγος εξαιρετικού συναδέλφου με πολύ μικρά παιδιά, νέα υγιής και δημιουργική, βρέθηκε σε χρόνο ελάχιστων ημερών να πάσχει από οξεία λευχαιμία.
Ενώ στην καμένη πολυκατοικία της Νέας Σμύρνης, λόγω του χτυπήματος της -ουσιαστικά ανενόχλητης από όσους θα έφερναν «νόμο και τάξη» και διαπλεκόμενης- Greek Mafia, ζούσαν μακρινοί μου συγγενείς, μαζί με τις 4 γατούλες τους που τις έφεραν για να τις σώσουν απ’ το νησί τους. Ο ένας τους, ετών 57, παλεύει ακόμη στην εντατική, νεκρές οι 4 γατούλες από ασφυξία, αληθινά θύματα που δεν θα προσμετρηθούν ποτέ όπως πρέπει.
Δεν έχουν να κάνουν αυτά με τις φορές που, νέοι/ες τότε και υγιείς, κινδυνέψαμε με αποστολές αλληλεγγύης σε μέρη του κόσμου. Εκεί το επιλέγεις. Εχει να κάνει με την κοινή, αόρατη, τρομακτική και θαυμαστή καθημερινότητα. Με τη ροή που μ’ έναν μυστήριο τρόπο μπορεί να διακοπεί κάθε στιγμή κι όμως συνεχίζει.
Κι όμως, όλοι και όλες, κάθε μέρα συναντάμε και το θαύμα. Κάποιον και κάποιαν που ώς το βράδυ θα χει κάνει μια πράξη ομορφιάς, δηλαδή ενσυναίσθησης, κάποιον/αν που ώς το βράδυ θα γλιτώσει κι ας μην το έχει καν αντιληφθεί. Κάποιον και κάποιαν που τελικά «θα τα καταφέρει».
Αλλά η συνομιλία, το «ξυστό πέρασμα» από τον θάνατο, η πιθανότητα για μετωπική μαζί του κάθε λεπτό «από το πέταγμα της πεταλούδας», παραμένει.
Κι είναι αυτό που κάνει τη ζωή τόσο πολύπλοκη, τόσο πολύτιμη, τόσο υπό αναίρεση κάθε στιγμή. Τόσο «ζωή» τελικά που μόνο μέσα από τη συμπλήρωση του δίδυμού της θανάτου αποκτά το εύθραυστο νόημα, τη μέγιστη παρουσία που η απουσία δίνει.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας