Κ`, 274-276, τοῖσι δὲ δεξιὸν ἧκεν ἐρωδιὸν ἐγγὺς ὁδοῖο
Παλλὰς Ἀθηναίη· τοὶ δ' οὐκ ἴδον ὀφθαλμοῖσι
νύκτα δι' ὀρφναίην, ἀλλὰ κλάγξαντος ἄκουσαν.
Ερωδιό στο δρόμο τους, η Αθηνά Παλλάδα, στα δεξιά τους έστειλε, που όμως δεν τον είδαν μέσα στη σκοτεινή νυχτιά. Ακούσανε πολύ καλά το κλαγγοκρώξιμο του.
Ιλιάς, Ραψωδία Κ`, 167-313.
Ο Νέστορας απάντησε στον μέγα Διομήδη: « Τα λόγια σου με συγκινούν και με ευχαριστούνε. Πράγματι πολλοί πρόθυμοι άντρες θα με ακούγαν και σίγουρα θα τρέχανε όλους να τους ξυπνήσουν, μα προτιμώ να πάω εγώ μ` όλους να συζητήσω γιατί πολύ λεπτή και σοβαρή λύση πρέπει να βρούμε. Από μια τρίχα κρέμεται η νίκη ή η ήττα. Πήγαινε Διομήδη μου και ξύπνα τους γενναίους τον Αίαντα τον φοβερό και τον καλό Φυλεΐδη».
Ο Διομήδης δεν έχασε καιρό, έβαλε τη στολή του, έριξε στους ώμους του δέρμα λέοντος ξανθοκόκκινο μακρύ μέχρι τα πόδια του, πήρε το κοντάρι, έτρεξε και ξύπνησε τον Αίαντα και τον γιο του Φυλέα. Όταν συναντήθηκαν στο λόχο των φυλάκων, φρουροί και αρχηγοί, ήταν όλοι ξύπνιοι και βαριά αρματωμένοι έχοντας κατανοήσει τη σοβαρότητα της κατάστασης. Είχαν στρέψει το μυαλό τους και τις αισθήσεις τους προς το στρατόπεδο των Τρώων, ν` ακούσουν και να κατανοήσουν τις προθέσεις του Έκτορα. Μοιάζανε όλοι με πιστά σκυλιά – φύλακες που είναι σε εγρήγορση προστατεύοντας τα πρόβατα από πιθανή επίθεση λύκων ή άλλων σαρκοφάγων θηρίων. Ο Νέστορας χάρηκε που τους είδε όλους ξύπνιους και ετοιμοπόλεμους. Τους είπε: «Αγαπημένα που παιδιά, γενναίοι στρατιώτες χαίρομαι για τη δύναμη και την παλληκαριά σας και το ψηλό το φρόνημα που όλοι σας κρατάτε. Κανένας να μην κοιμηθεί μην αιφνιδιαστούμε από τους Τρώες που ζητούν όλους να μας ξεκάνουν και τα γοργά καράβια μας αυτοί να πυρπολήσουν».
Με μπροστάρη τον Νέστορα όλοι οι αρχηγοί περάσανε το χαντάκι και συναντήθηκαν με τον Μηριόνη και το γιο του Νέστορα που έλεγχαν τις σκοπιές. Βρήκαν ένα μέρος που δεν είχε πτώματα Αχαιών από αυτά που γέμιζαν τον τόπο λόγω της σφαγής που επέφερε ο 200. Έκτορας λίγο πριν πέσει η χθεσινή νύχτα.
Κάθισαν και να ομιλούν άρχισαν μεταξύ τους. Πρώτος ο Νέστωρ μίλησε με το γνωστό του τρόπο: «Αγαπημένοι φίλοι μου, άξιοι του πολέμου, έχει το θάρρος κάποιος μας στο στράτευμα των Τρώων να μπει να δει τι γίνεται και να μας διαφωτίσει; Να μάθει όσα σκέφτονται οι Τρώες οι γενναίοι. Θα πάψουνε τον πόλεμο ή θα μας αφανίσουν; Δόξα μεγάλη και τρανή θα είχε αυτός ο άντρας, κάτω από τ` άστρα τ` ουρανού θα ήταν δοξασμένος και δώρα θα `παιρνε πολλά για το κατόρθωμα του. Ένα αρνί θα του `δινε ο κάθε αρχηγός μας και σ` όλα τα συμπόσια αυτός θα είχε θέση».
Για λίγη ώρα δε μίλησε κανείς. Τη σιωπή έσπασε ο Διομήδης.
« Φίλοι μου η καρδιά μου με δύναμη με παρακινεί να μπω εγώ μέσα στο στρατόπεδο των Τρώων και να μάθω όλα όσα σκέπτονται για τη συνέχεια των δραστηριοτήτων τους. Όμως θα ένιωθα καλύτερα αν δεν πήγαινα μόνος. Δύο είναι καλύτεροι από έναν σε μια τέτοια λεπτή αποστολή. Ο ένας θα στηρίζει και θα βοηθά τον άλλο και το αποτέλεσμα θα είναι καλύτερο».
Πολλοί ήθελαν να πάνε με τον Διομήδη να κατασκοπεύσουν τους Τρώες: Μηριόνης, Ναστορίδης, Αίαντες, Μενέλαος, Οδυσσέας που πάντα ήθελε να «τρυπώσει» στους Τρώες για να δει, να μάθει, ν` ακούσει.
Ο Αγαμέμνων είπε:
«Διομήδη γιε του τρανού Τυδέα, συμφωνώ με όσα λες. Καλύτερα δύο. Διάλεξε εσύ τον άντρα που θέλεις να σε συνοδεύσει». Ο Διομήδης αμέσως απάντησε:
« Μεγάλε Αγαμέμνονα, άξιε αρχηγέ μας, αφού μου κάνεις την τιμή σύντροφο να διαλέξω αμέσως σ` όλους θα το πω. Θέλω τον Οδυσσέα που είναι έξυπνος πολύ, ανδρείος και γενναίος και πάντα έχει δίπλα του την Αθηνά Παλλάδα».
«Τυδείδη, δεν χρειάζεται», του είπε ο Οδυσσέας,
Ούτε επαίνους να μου λες, ούτε και να με ψέγεις
250. Πάμε, η νύχτα σώνεται και η αυγή σιμώνει, τα` αστέρια προχωρήσανε και δείχνουν πως η νύχτα δε θα κρατήσει για πολύ. Πρέπει μας να βιαστούμε».
Την ίδια στιγμή ζώστηκαν τα όπλα τους. Ο Θρασυμήδης έδωσε ένα δίκοπο ξίφος στον Διομήδη, ασπίδα και κράνος από δέρμα ταύρου, χωρίς χαίτη. Τα δικά του όπλα τα είχε αφήσει στη σκηνή δίπλα στα πλοία. Ο Μηριόνης έδωσε στον Οδυσσέα φαρέτρα, τόξο, ξίφος και κράνος δερμάτινο που καλυπτόταν από δόντια άγριων κάπρων στερεωμένα σφικτά πάνω στο δέρμα το ένα δίπλα στο άλλο. Το περίφημο αυτό κράνος το είχε κλέψει ο Αυτόλυκος, το έδωσε στον Αμφιδάμαντα από τα Κύθηρα. Ο Αμφιδάμας το έδωσε δώρο φιλοξενίας στον Μόλο και εκείνος το χάρισε στο γιο του Μηριόνη.( Η «περιπέτεια» ενός κράνους με δόντια αγριόχοιρου).
Ο Οδυσσέας και ο Διομήδης ξεκίνησαν μέσα στη νύκτα να πάνε στο στρατόπεδο των Τρώων να δούνε, ν` ακούσουν, να μάθουν. Η Παλλάδα Αθηνά έστειλε να τους συνοδεύει στα δεξιά του δρόμου τους έναν ερωδιό που δεν τον έβλεπαν μέσα στη νύχτα όμως άκουγαν τον ήχο της φωνής του. Ο Οδυσσέας κατάλαβε την παρέμβαση της προστάτιδας του Αθηνάς και είπε:
« Του Δία κόρη πάναγνη πανέμορφη Παλλάδα σ` ευχαριστώ από καρδιάς που πάντα παραστέκεις σε κάθε πράξη δύσκολη που βρίσκεται μπροστά μου. Βοήθα να γυρίσουμε στα πλοία μας αφέντρα, σώοι να επιστρέψουμε και με σπουδαίες γνώσεις για όσα ετοιμάζουνε οι Τρώες οι γενναίοι».
Ο Διομήδης ο τρανός ευχήθηκε κι εκείνος. « Ω Κόρη πάνσεπτη αγνή που τόσο αγαπούσες τον ξακουστό πατέρα μου τον ένδοξο Τυδέα, στη Θήβα την επτάπυλη πολύ τον βοηθούσες να φέρει λόγο συνετό σε όλους τους Καδμίους. Τώρα βοήθα και εμέ το έργο μου να πράξω που μου εμπιστευτήκανε οι σύντροφοι μου όλοι. Θα σε τιμήσω με λαμπρή θυσία Ω Παλλάδα και μια δαμάλα ολόπαχια εγώ για σε θα σφάξω. Χρονιάρα θάναι αδούλευτη και με χρυσό θα στρώσω τα κερατάκια της τα δυο».
Η θεά εισάκουσε τις προσευχές τους και δεν τους εγκατέλειψε στο δύσκολο νυκτερινό δρόμο τους ανάμεσα σε πτώματα των χθεσινών συγκρούσεων. Βάδιζαν σαν δυο περήφανα ατρόμητα λιοντάρια με βαθιά ψυχή κάτω από το άγρυπνο βλέμμα της θεάς.
Στο στρατόπεδο των Τρώων ο Έκτορας κράτησε ξύπνιους όλους τους αρχηγούς, όπως έκανε και ο Αγαμέμνων στο δικό του στρατό. Είπε στους αρχηγούς:
300. «Άντρες γενναίοι, αντάξιοι των θεών μας και των προγόνων μας. Θέλω κάποιος από σας να πάει μέχρι τα πλοία των Αχαιών για να δει, ν` ακούσει και να μάθει όσα μπορεί για τα σχέδια τους. Πως συμπεριφέρονται μετά τη μεγάλη μας νίκη; Σκέπτονται να σηκωθούν να φύγουν φοβούμενοι την ακαταμάχητη ορμή μας; Όποιος θα πάει να μας φέρει πληροφορίες θα έχει από μένα πολλά και σπουδαία δώρα. Ένα αμάξι και δύο υπέροχα άλογα με ψηλούς λαιμούς, λάφυρα από τους Αχαιούς, θα του δώσω.
1*. Αρχιτέκτων. Ιστορικός Αρχιτεκτονικής. Ιστορικός Τέχνης.
2*. Στους αγαπημένους μου Φίλιππο, Αλέξανδρο και Φιλία Μυστηλιάδη.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας