Εδώ και αρκετά χρόνια, τέτοιες μέρες, λίγο πριν και λίγο μετά τις 17 Νοέμβρη, επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, κάποιοι επιχειρούν να υποβαθμίσουν και να απαξιώσουν το γεγονός. Αν και μπορούμε να πούμε ότι αυτό επιχειρείται από το 1973.
Αρνήθηκαν στην αρχή την ύπαρξη νεκρών, κατόπιν είπαν ότι ήταν λίγοι οι νεκροί –λες και ο αυξημένος ή μειωμένος αριθμός των σκοτωμένων θα άλλαζε κάτι– καθώς και ότι δεν υπήρξε νεκρός μέσα στον χώρο του Πολυτεχνείου. Διυλίζοντας περισσότερο το ιστορικό γεγονός επισημαίνουν ότι στην κατάληψη δεν συμμετείχαν μόνο φοιτητές, αλλά και άλλοι νέοι, εργάτες και λοιποί. Ξεχνούν –ηθελημένα ή όχι– ότι οι εξεγερμένοι φοιτητές καλούσαν, ζητούσαν από τον λαό να συμμετάσχει, να γίνει παλλαϊκός ξεσηκωμός. Γιατί μπορεί η διαμαρτυρία να ξεκίνησε με αμιγώς φοιτητικά αιτήματα, αλλά εξελίχτηκε σε πολιτική. Αλλά και αυτό θεωρείται μεμπτό από τους κάθε λογής επικριτές. Συνεχίζουν με αναφορές σε κάποιους που βρέθηκαν σε δημόσιες, πολιτικές, κυβερνητικές θέσεις. Χωρίς να αναφέρουν τους χιλιάδες που αγωνίστηκαν, βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν και εξορίστηκαν στη διάρκεια της εφτάχρονης δικτατορίας.
Η επέτειος μνήμης και τιμής στην εξέγερση του Πολυτεχνείου τούς έχει γίνει «κάρφος οφθαλμών», και δεν αντέχεται. Πρόκειται για μια επέτειο που επιβλήθηκε από τα κάτω. Η νεολαία με τον λαό γιόρτασαν, τίμησαν το γεγονός και τους νεκρούς από τον πρώτο χρόνο της Μεταπολίτευσης, καθότι δεν το έπραξε, ως όφειλε, η Πολιτεία. Πέρα από τις διάφορες αυθαίρετες αναθεωρήσεις, προσπαθούν με κάθε τρόπο να περιορίσουν το γεγονός, την αίγλη που του δόθηκε από τους φοιτητές, τους μαθητές, τους νέους κι όσους βαδίζουν στον δρόμο εκείνου του Νοέμβρη.
Φέτος, στη Μυτιλήνη, πρωί πρωί της 18ης Νοέμβρη, έσπευσαν να απομακρύνουν τα στεφάνια, τα κόκκινα γαρίφαλα, τα λούλουδα που απόθεσαν στην προτομή του Μιχάλη Μυρογιάννη στη Μυτιλήνη. Του φοιτητή που σκότωσε, εν ψυχρώ με το πιστόλι του, ο Ντερτιλής. Προς τι η τόση βιάση, πριν από τη συμπλήρωση 24 ωρών από την απόθεση των λουλουδιών; Η απομάκρυνση λουλουδιών από τον τάφο αλλά και την προτομή ενός εκτελεσμένου είναι –μπορεί να θεωρηθεί– ιεροσυλία. Γιατί είναι ασέβεια αυτή η πράξη, που έγινε τη μέρα της δολοφονίας του Μυρογιάννη, του εικοσάχρονου Μυτιληνιού φοιτητή. Και είναι διπλή ασέβεια γιατί έγινε στην πόλη, στη γενέτειρά του. Την ίδια ώρα, σε παρακείμενους δρόμους και πλατείες οι κάδοι σκουπιδιών είναι πλήρεις σκουπιδιών. Προς τι τόση σπουδή;
Κάθε χρόνο, ό,τι και να κάνουν, οι μαθητές σε όλα τα σχολεία της Ελλάδας θα φωνάζουν «Το Πολυτεχνείο ζει», κι εμείς εδώ στη Μυτιλήνη, στη Λέσβο, θα καταθέτουμε άλικα γαρίφαλα στην προτομή του Μυρογιάννη.
* συγγραφέας, διδάκτορας Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας