Μια ταινία που θα πρότεινα γι’ αυτές τις μέρες του εγκλεισμού είναι ο «Σιωπηλός μάρτυς» («Rear window», 1954) του Χίτσκοκ. Εδώ ο Τζέιμς Στιούαρτ υποδύεται έναν καθηλωμένο σε αναπηρικό καροτσάκι διάσημο φωτογράφο που αναρρώνει ύστερα από ένα επαγγελματικό ατύχημα, κλεισμένος στο διαμέρισμά του στη Νέα Υόρκη και με ολόκληρο το πόδι του στον γύψο – και τότε ο γύψος ήταν βαρύς σαν τσιμέντο, όχι όπως σήμερα.
Αν και καθημερινά τον επισκέπτονται η νοσοκόμα του και η αγαπημένη του (Γκρέις Κέλι), εκείνος βαριέται θανάσιμα κι έτσι από το παράθυρό του, που βλέπει στον ακάλυπτο, παρακολουθεί τις ζωές των άλλων, των ενοίκων της απέναντι πολυκατοικίας. Μαζί του τις παρακολουθούμε κι εμείς… μέχρι που ο φωτογράφος γίνεται σιωπηλός μάρτυρας ενός φόνου ή μάλλον έχει ισχυρές υποψίες ότι στο απέναντι κτίριο διαπράχθηκε ένας φόνος. Και η αγωνία, το σασπένς αρχίζει…
Καμία σχέση ο εγκλεισμός του ήρωα της ταινίας με τον δικό μας. Πρώτον, εκείνος δεν έχει ούτε κινητό, ούτε κομπιούτερ, ούτε τηλεόραση, ούτε Νetflix. Τα ονόματα Τσιόδρας και Χαρδαλιάς δεν του λένε τίποτα, όπως δεν του λένε τίποτα και οι λέξεις θύματα, κρούσματα, νεκροτομεία.
Δεύτερον, ξέρει ότι κάποτε το σπασμένο κόκαλο θα δέσει κι αυτός θα ξαναβγεί στον μεγάλο κόσμο, ενώ εμείς δεν ξέρουμε ούτε το πότε ούτε το αν. Εκείνος θα βρει τον μεγάλο κόσμο όπως τον άφησε, όμως εμείς θα βγούμε σε έναν αλλιώτικο και διόλου καλύτερο κόσμο. Τρίτον, το δωμάτιό του μετατρέπεται σε πασαρέλα καθώς η πανέμορφη και βαθύπλουτη Γκρέις Κέλι δεν εμφανίζεται ποτέ με το ίδιο φόρεμα – κι εδώ βλέπουμε μερικά από τα πιο όμορφα γυναικεία ρούχα στην ιστορία του σινεμά. Και, τέταρτον, αντί να λύνει σταυρόλεξα ή να παίζει βιντεογκέιμ, ο Τζεφ επιλύει ένα συναρπαστικό μυστήριο.
Σήμερα η θέα από τα δικά μας πίσω ή μπροστινά παράθυρα δεν είναι τόσο ενδιαφέρουσα όπως στην αριστουργηματική ταινία του Χίτσκοκ. Οι ζωές των άλλων παραμένουν ερμητικά κλειστές και ούτε μας ενδιαφέρουν ιδιαίτερα. Και όταν κάποιοι αναζητούν ένα διαμέρισμα ή «δωμάτιο με θέα» –και το ακριβοπληρώνουν– δεν εννοούν θέα στον ακάλυπτο ή στην απέναντι πολυκατοικία, αλλά στη θάλασσα, το πάρκο, την πόλη, το βουνό. Με τα drones, τις κάμερες αναγνώρισης προσώπου και τις ποικίλες μορφές ηλεκτρονικού ελέγχου και επιτήρησης, θέα γινόμαστε εμείς ενώ ο παρατηρητής μας παραμένει ανώνυμος, αόρατος, ακατονόμαστος.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας