Λέξη κι αυτή! Με την πρώτη ματιά μπορεί να προκαλέσει σύγχυση. Κι όμως, δεν πρόκειται για φιλοσοφικό όρο. Αφορά την ατέρμονη συζήτηση που γίνεται οίκοι και στο εξωτερικό για το δίλημμα με το οποίο οι Βρετανοί ηγήτορες, άμα τε και οι πολίτες, απασχολούνται μήνες τώρα – τις τελευταίες βδομάδες με ένταση. Μπρέξιτ ή να κάτσουμε στα αυγά μας; Αυτό συχνά γίνεται πιο περίπλοκο καθώς εξελίσσεται σε τρίλιζα. Να βγούμε από την Ευρώπη, να μείνουμε, ή να μισοβγούμε;
Κι έτσι, η τρίλιζα της αποχώρησης από την Ευρωπαϊκή Ενωση δικαιώνει τον παππού Μαρξ, που διηγιόταν πως τη δεύτερη φορά η Ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα. Αν θεωρήσουμε ως πρώτη φορά το φιλοσοφικό ερώτημα του Σέξπιρ, που έθεσε υπαρξιακά ζητήματα, αν δηλαδή έχει νόημα η ζωή, τότε η δεύτερη φορά έρχεται ως παρωδία για τους ίδιους τους Βρετανούς αλλά και όλους τους άλλους που συνομολογούν ότι είναι μέλη ενός στιβαρού υπερεθνικού οργανισμού.
Οι Βρετανοί, κοινοβούλιο και πολίτες, συμμετέχουν σε μια διελκυστίνδα που θυμίζει ημέρες λαμπρές από την παιδική κουλτούρα. Οταν μια ομάδα χάνει, ζητάει την επανάληψη του αγώνα αρνούμενη να χάσει – και παρά τους κανόνες που είχαν οριστεί με σαφήνεια εξαρχής. Αυτό είναι μια παρωδία του παλαιού διλήμματος. Είναι μια παρωδία για την Ιστορία της Βρετανίας.
Για το στερεότυπο του Βρετανού που είχε περάσει στην ευρωπαϊκή και μη σκέψη. Οτι, με άλλα λόγια, έχουν θετικισμό, καθαρότητα και συνέπεια στους καθορισμένους όρους.
Η τραμπάλα που παίζεται στη Βρετανία είναι βαθύρριζη και, πρωτίστως, είναι μια εικόνα της αμηχανίας που υπάρχει στη χώρα αυτή για την ταυτότητά τους αλλά και για τη θέση τους στον κόσμο που έρχεται.
Είναι η διελκυστίνδα ανάμεσα σ’ αυτούς που πιστεύουν πως το Μπρέξιτ θα ξανακάνει ισχυρή τη χώρα τους ανακτώντας τη χαμένη αξιοπρέπειά τους μέσα σε μια γερμανοκρατούμενη Ευρώπη; Και σ’ αυτούς που νιώθουν ότι η απομάκρυνση από την Ευρώπη θα πλήξει πολλαπλά τη χώρα τους;
Οποια και να είναι η απάντηση, το δίλημμα αποκαλύπτει τη βαθύτατη ρωγμή στο κοινωνικό σώμα της χώρας. Ενδεχομένως θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε πως τώρα γίνονται ορατά τα αποτελέσματα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής της Θάτσερ που ισοπέδωσε τους ανθρακωρύχους αναδιατάσσοντας τις κοινωνικές σχέσεις.
Η Μεγάλη Βρετανία βρίσκεται σε μια διαρκή κρίση. Που γίνεται όμως και κρίση της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Σε παρωδία του φιλόδοξου σχεδίου για μια Ευρώπη που θα ανταποκρίνεται στις ιστορικές της παραδόσεις.
Και αν η ελίτ των Βρυξελλών κραδαίνει το μαστίγιό της για όσους σηκώνουν κεφάλι ή εκφράζουν την ανησυχία τους για όσα συμβαίνουν, τότε όντως η παρωδία μπορεί να εξελιχθεί σε ναυάγιο. Να κονιορτοποιηθεί η φιλόδοξη ιδέα στον μύλο του σκληρού νεοφιλελευθερισμού. Ιδωμεν!
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας