Λύσεις ή μαγειρέματα;

Στους πολλούς, η απορριπτική απάντηση Ανδρουλάκη στην προβληματική πρόταση Φάμελλου (θέλει κοινή κάθοδο, θέλει νέο φορέα με ή υπό Τσίπρα;) δεν έκανε εντύπωση. Το ΠΑΣΟΚ έχει μια διαφορετική αντίληψη και πορεύεται με κριτήριο την αμφίπλευρη διεύρυνσή του και τη διαμόρφωση μιας προγραμματικής πρότασης που θα αντιμετωπίσει τη Ν.Δ. στις εκλογές, χωρίς να αποκλείει όποιους θέλουν να συμπορευτούν μαζί του. Εχει ανοιχτές θύρες και κάθε άλλο παρά απομονώνεται.

Το σχέδιό του είναι υπό διαμόρφωση και θα κριθεί στις εκλογές. Οι τρέχουσες δημοσκοπήσεις δεν είναι καλές, αλλά από πότε οι δημοσκοπήσεις, το παρασκήνιο και κάποια συμφέροντα προηγούνται της πολιτικής; Κι επίσης, τι θα συμβεί στο σενάριο να είναι ευνοϊκές τους επόμενους μήνες; Πίστευε άραγε κανείς ότι το ΠΑΣΟΚ από 29 μονάδες διαφορά με τη Ν.Δ. το 2023 θα έφτανε να υπολείπεται μόλις 8, πριν από κάποιο διάστημα; Ο κ. Ανδρουλάκης επανεξελέγη πρόεδρος με δέσμευση την πολιτική αυτονομία. Αραγε, ο κ. Φάμελλος εκλέχτηκε για να παραδώσει στον κ. Τσίπρα ή για να κάνει τον ΣΥΡΙΖΑ κάτι άλλο από αυτό που είναι;

Τι ήταν λοιπόν η πρότασή του και οι διαρροές για «επιστροφή Τσίπρα» που δεν διαψεύδονται (γιατί άραγε;); Μια υπαρξιακή αγωνία επιβίωσης και πάντως όχι λύση με προοπτική. Εξάλλου και στο παρελθόν έγιναν τέτοιες απόπειρες και απέτυχαν παταγωδώς (π.χ. Ελιά το 2014, Προοδευτική Συμμαχία το 2019). Τα κόμματα είναι ενώσεις προσώπων για να παράγουν πολιτική. Δεν υπάρχουν για να διατηρούν την καρέκλα τους τα πρόσωπα που τα απαρτίζουν.

Ναι, ο κόσμος αγωνιά. Θέλει μια διαφορετική διακυβέρνηση. Αλλά περιμένει λύσεις για τη ζωή του, προγράμματα, αξιοπιστία, συνέπεια, φερέγγυα πρόσωπα και εντιμότητα. Αυτά θα ανεβάσουν τα ποσοστά και θα βγάλουν από τα αδιέξοδα. Οχι τα αθροίσματα και τα μαγειρέματα -στο όνομα του λαού- που οδηγούν στην αποχή και την απαξίωση, διαιωνίζοντας την εξουσία του κ. Μητσοτάκη.