Αμαρτία εξομολογουμένη, αμαρτία ουκ έστιν. Δεν μου άρεσαν πάντα οι σατιρικές εκπομπές του Λάκη Λαζόπουλου. Αν και έβρισκα εύστοχες αρκετές παρεμβάσεις και σχόλια, πολιτικά ή άλλα (ορισμένα απολαυστικά δηλητηριώδη και εξαιρετικά εύστροφα) έναντι των τηλεοπτικών και πολιτικών μαργαριταριών που ανίχνευε, εξίσου εμπνευσμένα κάποια σκετς, με ενοχλούσε ταυτόχρονα η τόση επίκληση του αισθήματος - εμένα που ομνύω στο καλλιτεχνικό αίσθημα.
Παρ’ όλα αυτά παρακολούθησα με ενδιαφέρον την τηλεοπτική του επιστροφή. Και με άλλη ματιά - ίσως αυτήν της χρονικής απόστασης μιας 5ετίας από την προηγούμενη τηλεοπτική του παρουσία το 2019, στη διάρκεια της οποίας ήρθε το πολιτικό... πάνω-κάτω. Πιο ψύχραιμα, πιο συνειδητά ή και πιο... απελπισμένα τώρα, αξιολόγησα μέσα μου την πρώτη του εκπομπή. Τι σκέφτηκα; Πρώτον ότι ο Λαζόπουλος επανέφερε αδιαπραγμάτευτα ό,τι επανέλαβε και στη συνέντευξή του στον Δημήτρη Κανελλόπουλο: «Η σάτιρα “χτυπάει” κυρίως την εξουσία και όποιον την έχει». Διότι τα τελευταία χρόνια, τηλεοπτικά, ραδιοφωνικά κι επιθεωρησιακά, οι επικρατούντες τείνουν να μεταλλάξουν το αριστοφανικό «δόγμα» για να μας πείσουν ότι η σάτιρα οφείλει να χτυπάει κυρίως τις μειονότητες και τους αδύναμους και να λειτουργεί απενοχοποιώντας τα ταπεινότερα ένστικτα και αποχρωματίζοντας το σχόλιο από οποιαδήποτε πολιτική νύξη και δη εναντίον της εξουσίας. Αυτό επικρατεί, με την εξαίρεση κυρίως ορισμένων εξαιρετικών σταντ-απ κωμικών που βρίσκουν καταφύγιο περιφερειακά στο YouTube και σε κάτι διήμερα live και πουθενά αλλού.
Ο Λαζόπουλος είναι όμως λαϊκό είδωλο ευρείας απήχησης. Και ως τέτοιο έχει τη δυνατότητα να υποκαθιστά και να αποκαθιστά ακόμα και τα «ελλείμματα» της τηλεοπτικής ειδησεογραφίας. Στη συντριπτική πλειονότητα της οποίας π.χ. η υπόθεση των εποχικών πυροσβεστών πέρασε ως μια «μικρή μειοψηφία» που τα ’κανε γης μαδιάμ με «πολιτικά κίνητρα» -όπως τόνισε εμφατικά ο κυβερνητικός εκπρόσωπος- και γι’ αυτό «απωθήθηκε» από τα ΜΑΤ έξω από το υπουργείο Κλιματικής Κρίσης. Στην εκπομπή του Λαζόπουλου όμως οι εποχικοί πυροσβέστες πήραν τον τηλεοπτικό χρόνο που τους όφειλαν για να ξεμπροστιάσουν την -επιβεβλημένη ή επιλεγμένη- «γραμμή».
Φυσικά η σάτιρα ήταν ανέκαθεν λαϊκό είδος. Και ως τέτοιο έχει και εξουσία. Οταν την ασκεί κανείς υπέρ των αδύναμων, τότε επιτελεί έργο - όχι μόνο χάχανο. Κάτι που εν προκειμένω αποδείχτηκε και από τα ποσοστά τηλεθέασης όσων προφανώς και «ψυχαγωγήθηκαν» ουσιαστικά, αλλά και αισθάνθηκαν ότι επιτέλους κάπως εκπροσωπείται η εσωτερική τους φωνή. Κι αυτό είναι μια αδιαμφισβήτητη επιτυχία του Λάκη Λαζόπουλου.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας