Δεν συμμερίζομαι καθόλου το σύνθημα «αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι». Αν και καταλαβαίνω τον λόγο που, εδώ και περίπου τρεις δεκαετίες, ακούγεται και γράφεται, θέλοντας να αποδώσει τον θανάσιμο εναγκαλισμό της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας με τα ΜΜΕ. Οχι όλα τα ΜΜΕ, αλλά οπωσδήποτε αυτά που μπαίνουν κάθε μέρα σε κάθε σπίτι, σε κάθε εγκέφαλο.
Το τι κάνει ένας δημοσιογράφος που δουλεύει σε ένα αφοσιωμένο στην εξουσία ΜΜΕ ίσως δεν διαφέρει ιδιαίτερα από το τι κάνει ένας μηχανικός που δουλεύει σε έναν όμιλο σταθερό προμηθευτή του Δημοσίου, ένας γιατρός που συνταγογραφεί φάρμακα που του υποδεικνύουν οι εταιρείες, ένας εμποροϋπάλληλος που είναι υποχρεωμένος να πουλήσει ένα περιττό ή προβληματικό προϊόν, ένας εργαζόμενος σε βιομηχανία τροφίμων που αποφεύγει να καταναλώσει αυτό που παράγει, γιατί ξέρει τι περιέχει, ένας τραπεζοϋπάλληλος που εισπράττει προμήθεια για μια τραπεζική υπηρεσία χωρίς το παραμικρό κόστος. Το τι αναγκάζεται να γράφει ή να λέει ένας δημοσιογράφος, παίρνοντας υπόψη τις διαπλοκές του εργοδότη του, μπορεί να μη διαφέρει και τόσο από την ταλαιπωρία στην οποία υποχρεώνεται να υποβάλει τον φορολογούμενο ένας υπάλληλος της «ανεξάρτητης» ΑΑΔΕ ή ένας εργαζόμενος στην Πολεοδομία, αναγκασμένος να εφαρμόσει ένα νομοθετημένο γραφειοκρατικό πρωτόκολλο, το οποίο δύσκολα παρακάμπτεται πια ακόμη και από το ταπεινό «γρηγορόσημο».
Ωστόσο, υπάρχει μια κόκκινη γραμμή που χωρίζει το δημοσιογραφικό από άλλα επαγγέλματα, και τους κανόνες του παιχνιδιού στην αγορά της ενημέρωσης από τις υπόλοιπες αγορές προϊόντων και υπηρεσιών. Αυτό που πουλάει ένας δημοσιογράφος υποτίθεται ότι είναι η «αλήθεια», ή έστω μία πλευρά της. Αυτό που πουλάνε οι υπόλοιποι δεν είναι απαραίτητα κάτι «αληθινό». Μπορεί να είναι απλώς μια υπόσχεση, μια προσδοκία, η ικανοποίηση μιας επιθυμίας ή μιας ανάγκης, με το ρίσκο να διαψευστεί. Αλλά η «αλήθεια» πώς να διαψευστεί, αν δεν γραφτεί καν; (Αφιερωμένο στους συναδέλφους που δεν είδαν και δεν άκουσαν την αποκάλυψη του Politico για τη ρεμούλα στο Ταμείο Ανάκαμψης, αλλά αναπαρήγαγαν προθύμως τις διαψεύσεις και τις διευκρινίσεις των θιγομένων).
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας