Ραγισμένες καρδιές που χτυπάνε πάντα δυνατά. Πικρές και πικραμένες αναπνοές που χάνονται στον μολυσμένο αγέρα του «όλου» (ή του δυσκίνητου «ελάχιστου»;)∙ που μας διαπερνάει. Δύσθυμες σκέψεις και συναισθήματα που, αφού μετεωριστούν καλά καλά, μετά κυλιούνται χάμω -λερωμένα και τελειωμένα (sic) χαρτιά επί γης! Οι άνθρωποι τρέχουν σε έναν στίβο χωρίς τερματισμό: σε έναν στίβο, όμως, χαραγμένο με πληγές και, αλίμονο, χωρίς κανέναν πραγματικό θεατή σε αυτό τούτο το καθημερινό ραντεβού με τη δυστοπία, την ταλαιπωρία και την εξαθλίωση.
Ο μόνος θεατής είμαστε εμείς! Εμείς οι ίδιοι βλέπουμε τον ματωμένο αγώνα μας ματαιωμένοι. Το ανορθόδοξο τρέξιμο που κάνουμε δεν έχει τιμή, αλλά μόνο τίμημα! Και δίνουμε ελπίδα -ο καθένας και η καθεμία ξεχωριστά- στον Εαυτό μας: λέμε ότι κάποια στιγμή το αίμα θα σταματήσει να τρέχει, ένα φως δικαιοσύνης και χαράς θα αναφανεί και οι καρδιές θα σταματήσουν να χτυπάνε ακαθόριστα, δεν θα είναι τόσο φοβισμένες και θα αλλάξουν επιτέλους τόνο και ρυθμό.
Ωστόσο -σαν από καφκική παράταση του «τρομερού»- η πραγματικότητα παραμένει το ίδιο (αν δεν αλλάζει προς το χειρότερο)∙ ξιφήρης και σθεναρά επιθετική. Συνεχίζει να βαθαίνει∙ συνεχίζει να μας ακουμπά∙ συνεχίζει να τρομάζει! Ανύποπτη και αφελής ώς τα κόκαλα η προσλαμβάνουσα σοφία που κομίζουμε από τα παλιά παραμένει αδύναμη και, σχεδόν, σαν να μην έχει παραχθεί μέσ’ από την πείρα και την ιστορία: παραμένει, φευ, σκιώδης (ή σκαιώδης;) και ανύπαρκτη έχοντας χάσει ολότελα την ενάργεια, το timing και την οξύνοια που, και κατά άλλες δύσκολες εποχές, πρότασσε και παρουσίαζε. Φαντάζει αίφνης ως αστεία δυσοίωνη καρικατούρα που επ’ ουδενί είναι χρήσιμη και μπορεί να προσφέρει.
Καταβλήθηκε, θαρρείς, και νεκρώθηκε μπροστά στο βαθύ (!) και πιο επίκαιρο διακύβευμα του χρώματος ή των χρωμάτων που πρέπει να διαλέξει ως την πλέον ωφέλιμη επιλογή στους λογαριασμούς του ρεύματος για την επόμενη περίοδο! Δεν μπορεί καν να διακρίνει ότι όλα αυτά τα χρώματα είναι ίδια και είναι ακριβώς πώς το βλέπεις ή ποια φωτοβολίδα ρεύματος πέρασε από τον νου αλλά δεν έδεσε με το υπόλοιπο Είναι. Τεράστια αποτυχία, πράγματι, για τη Σοφία των Ανθρώπων που αν παρακολουθήσουμε τις τεχνικές και τις εφαρμογές διανόησης του Αρθουρ Σοπενχάουερ θα δούμε ότι απλά δεν υπάρχει. Ο Ανθρωπος γίνεται πάρα πολύ γρήγορα κτήνος, χωρίς απαραίτητα να το επιθυμεί! Αυτό δεν είναι άλλωστε;
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας