Τον περασμένο Μάρτιο στην Ισπανία ξέσπασε σάλος όταν έγινε γνωστό ότι η Ανα Ομπρεγόν, μια πολύ γνωστή και πολύ πλούσια ηθοποιός, τηλεπαρουσιάστρια και φιγούρα της κοσμικής ζωής του τόπου, απέκτησε παιδί στα 68 της χρόνια χρησιμοποιώντας παρένθετη μητέρα στις ΗΠΑ. Η υπόθεση άγγιξε τα όρια του διαστροφικού όταν κάποιες μέρες αργότερα η ίδια η Ομπρεγόν αποκάλυψε ότι στην πραγματικότητα το κοριτσάκι που γεννήθηκε σε κλινική της Φλόριντα δεν είναι κόρη της, παρ’ όλο που έτσι κατοχυρώθηκε νομικά, αλλά η βιολογική εγγονή της καθώς χρησιμοποιήθηκε το σπέρμα του νεκρού γιου της και το ωάριο της παρένθετης.
Η περίπτωση της Ανα Ομπρεγόν ξεσήκωσε, όπως ήταν φυσικό, πλήθος συζητήσεων ηθικής φύσης. Πόσο μάλλον σε μια χώρα όπως η Ισπανία όπου η παρένθετη μητρότητα απαγορεύεται διά νόμου από το 2006, ενώ πρόσφατα στο πλαίσιο της μεταρρύθμισης του νόμου για τις αμβλώσεις χαρακτηρίζεται ως βία κατά των γυναικών.
Η παραπάνω περίπτωση μου ήρθε στο μυαλό όταν έμαθα για το σκάνδαλο με τις σκλάβες παρένθετες μητέρες στην Κρήτη. Ισως σε κάποιους φανεί χοντροκομμένο, αλλά θεωρώ ότι με την μπίζνα της παρένθετης μητρότητας ισχύει ό,τι και με την πορνεία. Δεν θα υπήρχε προσφορά αν δεν υπήρχε και η αντίστοιχη ζήτηση. Στην συγκεκριμένη περίπτωση άνθρωποι με λεφτά, όπως έκανε η Ανα Ομπρεγόν, ήταν διατεθειμένοι να πληρώσουν δεκάδες χιλιάδες ευρώ για ένα βιολογικά δικό τους παιδί.
Σεβαστή από τη μια η επιθυμία για παιδί, αν και με τόση πλύση εγκεφάλου για το ότι «αυτός είναι ο προορισμός του ανθρώπου» τα όρια ανάμεσα στην πραγματική επιθυμία και τη βαθιά ριζωμένη κοινωνική επιταγή είναι μάλλον ρευστά. Ομως πού μπαίνει το όριο στην επιθυμία; Πόσους ηθικούς φραγμούς είναι διατεθειμένοι να υπερβούν κάποιοι και κάποιες προκειμένου να ικανοποιήσουν έναν βιολογικό εγωισμό και να αποκτήσουν ένα δικό ΤΟΥΣ παιδί με το δικό ΤΟΥΣ DNA; Και αν αυτοί είναι διατεθειμένοι να το κάνουν, θα πρέπει, εκτός από την επιστήμη, να τους το επιτρέπει και μια θεωρητικά ευνομούμενη πολιτεία; Κανένας σκοπός, όσο ευγενής κι αν είναι θεωρητικά, δεν μπορεί να αγιάζει τα μέσα. Οι Ισπανοί φαίνεται πως αυτό το έχουν καταλάβει καλύτερα.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας