Οι «νόμιμες» δημοπρασίες και τα Γλυπτά του Παρθενώνα

Σε επίκαιρη ερώτησή του βουλευτή τού ΜέΡΑ25, Κρίτωνα Αρσένη, με θέμα: «Παράνομη νομιμοποίηση "Συλλογής Στερν"» απάντησε χθες από το βήμα της Βουλής η υπουργός Πολιτισμού. Κι εκεί, ανάμεσα σε άλλα που είπε απευθυνόμενη στον κ. Αρσένη, είπε και το εξής: «Ξέρετε ότι και οι κυκλαδικές αρχαιότητες από τον λεγόμενο "Θησαυρό της Κέρου" δημοπρατήθηκαν νόμιμα, με δικαστική άδεια, σε τρεις δημοπρασίες στο Λονδίνο τον Ιούλιο και τον Δεκέμβριο του 1990 και τον Ιούλιο του 1992;

Ξέρετε ότι το αίτημα διεκδίκησης που υπέβαλε το ελληνικό κράτος τότε απορρίφθηκε από το βρετανικό δικαστήριο, το οποίο έκρινε ως νόμιμη την πώλησή τους μέσω των δημοπρασιών; […] Με βάση αυτή τη δικαστική κρίση όποιος αγόρασε και κυκλαδικές αρχαιότητες σε αυτές τις δημοπρασίες και τις πούλησε σε κάποιον άλλον και αυτός σε κάποιον άλλον και ούτω καθεξής, είναι όλοι νόμιμοι». Πέραν από το ότι οι επισημάνσεις αυτές συγκρούονται με την πρόσφατη εμπειρία της χώρας μας στον τρόπο με τον οποίο δεν αποδεχτήκαμε ως εκ προοιμίου «νόμιμες» διαδικασίες που αποδείχτηκαν διάτρητες (κι έτσι π.χ. επέστρεψε από το Μουσείο Γκετί μετά το σκάνδαλο της αρχαιοκαπηλίας του 2005 το περίφημο χρυσό στεφάνι της Μακεδονίας, πρωτίστως χάρη στις ενέργειες του Νικόλα Ζηργάνου), είναι μάλλον παράδοξο να ακούγονται από το στόμα μιας υπουργού Πολιτισμού που τυγχάνει να είναι και αρχαιολόγος. Εστω.

Δεν είναι η πρώτη φορά που μας εκπλήσσει δυσάρεστα η κ. Μενδώνη. Συνειδητοποιεί όμως ότι με αυτή την επισήμανσή της αποδυναμώνει βασικά επιχειρήματα της χώρας έναντι της διεκδίκησης των Γλυπτών του Παρθενώνα; Τη «νομιμότητα» της κατοχής από τον Ελγιν επικαλείται το Βρετανικό Μουσείο καθώς και τη «νομιμότητα» της πράξης του 1963, με την οποία η Μεγάλη Βρετανία προσπάθησε να κατοχυρώσει νομικά την απόφαση του Κοινοβουλίου το 1816 (όταν υιοθετήθηκε πρόταση κοινοβουλευτικής επιτροπής ν' αγοραστούν τα Γλυπτά από τη συλλογή του Ελγιν έναντι 35.000 λιρών). Κι αν από επίσημα χείλη αναγνωρίζεται ως «νόμιμη» η διαδικασία της απόκτησης αρχαιοτήτων, διά δημοπρασιών μάλιστα, επειδή έτσι απεφάνθη κάποτε το βρετανικό δικαστήριο, τι θα πούμε για το βρετανικό κοινοβούλιο; Ζήτω που καήκαμε;