«Η χώρα χρειάζεται σύγχρονη πράσινη πολιτική»

«Συμμετέχω στη συζήτηση εντός του ΣΥΡΙΖΑ με αγωνία, με ειλικρίνεια και αναλόγως θα κρίνω»

Σήμερα, λίγους μήνες πριν από τις κρίσιμες ευρωεκλογές και με τον ΣΥΡΙΖΑ «εν βρασμώ», τα σενάρια για τον πολιτικό Π. Κόκκαλη είναι και πάλι στη δημόσια συζήτηση. Κάποια δημοσιεύματα τον φέρουν έτοιμο να ηγηθεί ενός νέου κόμματος για να καλύψει το κενό των Πρασίνων στην Ελλάδα και άλλα προχωρούν ακόμη περισσότερο συνδέοντας αυτήν την πολιτική κίνηση με την αναζήτηση μιας νέας στέγης για ορισμένα από τα στελέχη που εντάσσονται σήμερα στην «Ομπρέλα» και ίσως αναζητούν πολιτικό χώρο με αριστερό πρόσημο εντός μιας «κοκκινοπράσινης» συμμαχίας.

Στη συνέντευξη που παραχώρησε στην «Εφ.Συν.» σε δύο φάσεις, και στο Στρασβούργο και στο γραφείο που διατηρεί στο κέντρο της Αθήνας, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, στο ερώτημα εάν τελικώς θα πάρει την πρωτοβουλία ώστε να μετεξελιχτεί η πολιτική κίνηση «Κόσμος» που αναπτύσσει εδώ και χρόνια σε ένα πράσινο κόμμα, απάντησε «τίποτε δεν αποκλείεται».

Από τη συνέντευξη προκύπτει ότι δίνει προτεραιότητα στις εσωκομματικές διαδικασίες, ιδιαίτερα σε αυτήν την κρίσιμη περίοδο που, όπως λέει ο ίδιος, «ο ΣΥΡΙΖΑ αναζητεί τα πατήματά του και δεν είναι δόκιμο» να προτρέξει...

«Η κλιματική κρίση πρέπει να αντιμετωπιστεί ως μια άμεση κρίση δημόσιας υγείας και κρίση δημοκρατίας, κι έτσι να τεθεί στο επίκεντρο των πολιτικών μας»

Αλλωστε, όπως προκύπτει και από τις απαντήσεις του, εάν τελικώς αναδυθεί ένας νέος σχηματισμός, αυτός δεν μπορεί παρά να είναι ένας συνεργατικός, ώστε να γίνει πραγματικότητα και στην Ελλάδα η ανάληψη της εξουσίας από μια συμμαχία «κοκκινοπράσινη ή πρασινοκόκκινη» αντίστοιχη με αυτήν της Ισπανίας ή του αφηγήματος που ξετυλίγει ο πρώην επίτροπος Τιμερμανς στην Ολλανδία.

● Αληθεύει ότι θα ηγηθείτε μιας νέας πρωτοβουλίας με τη μορφή πράσινου κόμματος;

Από το 2019 που συμμετείχα στην Προοδευτική Συμμαχία με την πολιτική κίνηση «Κόσμος», αυτό που προσπαθώ να κάνω κι εγώ με όλο το δυναμικό της Κίνησης είναι να δώσουμε την πολιτική διάσταση της κλιματικής δράσης η οποία, ενώ είναι προφανής στις άλλες χώρες της Ευρώπης και σε πολλές χώρες του κόσμου, δεν είναι τόσο προφανής στην Ελλάδα. Και αυτή είναι μια συζήτηση την οποία ο κόσμος της Αριστεράς φαίνεται ότι είναι πολύ ώριμος να την ακούσει.

Δηλαδή, να ακούσει ότι η κλιματική κρίση δεν είναι επιφαινόμενο της οικονομίας αλλά κεντρικό πολιτικό ζήτημα. Νομίζω ότι όποιος δεν το είχε καταλάβει το κατάλαβε αυτό το καλοκαίρι. Κι αυτό θέλω να συνεχίσω να κάνω. Γιατί αυτός είναι ο λόγος που με κάνει να ασχολούμαι με την πολιτική.

● Η συνέχιση αυτής της δράσης θα γίνει με τη δημιουργία κόμματος;

Αυτήν τη στιγμή στον ΣΥΡΙΖΑ, όλοι προσπαθούν να δούνε ποιος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που θα θέλανε και ποιος ΣΥΡΙΖΑ τους χωράει. Είναι σίγουρο ότι πρέπει να υπάρξει αρκετή ειλικρίνεια και αρκετή ικανότητα σύνθεσης, προκειμένου να απειληθεί η πρωτοφανής κυριαρχία της Δεξιάς η οποία δεν είναι υπέρ της κλιματικής δράσης. Είναι αναποτελεσματική. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη παραμένει το πρόβλημα, δεν είναι η λύση. Το έχει δείξει και στην πρώτη της θητεία, το αποδεικνύει και σήμερα. Εγώ συμμετέχω σε αυτήν τη συζήτηση εντός του ΣΥΡΙΖΑ με αγωνία, με ειλικρίνεια και αναλόγως θα κρίνω.

● Αρα παραμένουν όλα ανοιχτά...

Δυστυχώς, όταν δυστυχώς παραμένουν ανοιχτά για τα ιδρυτικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, πολλώ δε μάλλον και του Συνασπισμού, προφανώς παραμένει και για μένα και για όλους όσοι είμαστε στον χώρο. Κακά τα ψέματα, αυτήν την ώρα βρισκόμαστε σε μια Αριστερά, Κεντροαριστερά, μέχρι προοδευτικό Κέντρο -που λέει το καταστατικό- σε μια προσπάθεια ανασυγκρότησης. Για μένα ο κλιματικός χώρος είναι ένα συστατικό στοιχείο της Αριστεράς. Εάν υπάρχουν σχήματα τα οποία έχουν το εύρος και τη δυνατότητα να τον εντάξουν είναι ακόμη καλύτερα.

● Με στόχο πάντα να υπάρξει μια πρασινοκόκκινη ή κοκκινοπράσινη πρόταση εξουσίας;

Ή ακόμη και μια πρασινο-πρασινο-κόκκινη. Μην ξεχνάτε ότι στην Ισπανία, ο Συνασπισμός αποτελείται από σοσιαλιστές, πράσινους και την Αριστερά. Το πρόβλημα βέβαια στην Ελλάδα είναι ότι για να κάνεις μια πρασινοκόκκινη συμμαχία, πρέπει να έχεις και Πράσινους. Κι εγώ δεν έχω δει σε κανένα από τα μεγάλα κόμματα να έχουν κατορθώσει να κάνουν αυτό το άλμα. Αλμα απαραίτητο γιατί η κλιματική κρίση πρέπει να αντιμετωπιστεί ως μια άμεση κρίση δημόσιας υγείας και κρίση δημοκρατίας, κι έτσι να τεθεί στο επίκεντρο των πολιτικών μας. H χώρα χρειάζεται σύγχρονη πράσινη πολιτική.

● Η συμμετοχή στην ομάδα της Αριστεράς σας απογοήτευσε ή σας επιβεβαίωσε;

Οταν μπήκα στην ευρωομάδα της Αριστεράς, συγκινήθηκα. Εμαθα πάρα πολλά πράγματα. Ομως δεν παύει να είναι η μικρότερη ευρωομάδα, με τους λιγότερους πόρους και δυνατότητες να επηρεάσει την κατάσταση και η μόνη συνομοσπονδιακή ομάδα. Δηλαδή δεν ισχύει στο εσωτερικό της η κομματική πειθαρχία. Είναι λίγο παράδοξο. Αλλά και από την ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ έμαθα πολλά, κυρίως από τους παλαιότερους, τον Δ. Παπαδημούλη και τον Στέλιο Κούλογλου, αλλά και με τους άλλους που πήγαμε μαζί ως νέοι και μάθαμε μαζί. Είχαμε μια πολύ καλή συνεργασία και μια ωραία συμπληρωματικότητα στα θέματα που χειριζόμασταν και εμπιστευόμασταν ο ένας τον άλλον. Ηταν μια πολύ ομαδική και γόνιμη δουλειά που κάποια στιγμή πρέπει να την παρουσιάσουμε σε έναν απολογισμό.

● Η αντιπαράθεση, εντός του Ευρωκοινοβουλίου, στα μεγάλα πολιτικά ζητήματα ανάμεσα στη Δεξιά και το προοδευτικό τόξο είναι σαφής. Πώς όμως εκδηλώνεται στα θέματα της κλιματικής προστασίας;

Νομίζω ότι η ιδρυτική πράξη της συμμαχίας και του περάσματος της λαϊκής Δεξιάς στη συμμαχία, με το ECR και την Ακροδεξιά, δηλαδή η αγάπη Μητσοτάκη-Μελόνι-Σαλβίνι, εκδηλώθηκε με την ψήφο τους στην αποκατάσταση της φύσης πέρυσι το καλοκαίρι. Ψήφισαν κατά γιατί αυτοί είναι υπέρ της ελεύθερης αγοράς, του μικρού κράτους, της χαμηλής φορολογίας και κατά του ελέγχου. Ομως αυτές οι πολιτικές είναι που γεννούν τις κρίσεις. Για να αντιμετωπιστούν χρειάζεται περισσότερο και καλύτερο κράτος, συλλογικότητα και όχι ατομισμός. Για παράδειγμα πρέπει να δηλώνονται τα πηγάδια και να ξέρουμε πόσο νερό καταναλώνεται από τη γη, για να γνωρίζουμε αν θα έχουμε και του χρόνου.

Στην αρχή λέγανε ότι δεν υπάρχει κλιματική αλλαγή. Τώρα πια δεν το υποστηρίζει κανείς στα σοβαρά γιατί υπάρχει συντριπτικό επιστημονικό υπόβαθρο. Αλλά ζητούν να «πάμε λίγο πιο σιγά» και γι’ αυτό ονομάζουν την προσήλωση στην επιστημονική αλήθεια δογματισμό.

Ψήφισαν κατά του νόμου περί αποκατάστασης της φύσης -όχι διατήρησης- γιατί υποστηρίζουν ότι εάν μειώσουμε τα χημικά θα έχουμε πρόβλημα επισιτιστικής ασφάλειας, δηλαδή θα έχουμε διατροφικό έλλειμμα. Με λίγα λόγια, μας λένε ότι αν έχουμε πράσινες πολιτικές, θα μειώσουμε την αγροτική παραγωγή.

Λέτε στη Θεσσαλία, όπου χάσαμε το 20% της αγροτικής παραγωγής, αυτό να συνέβη επειδή είχαμε πολλές κλιματικές αλλαγές ή μήπως χρειαζόμαστε κλιματική προστασία και πολιτικές αποκατάστασης; Στη Λάρισα είχαν 60 βαθμούς θερμοκρασία εδάφους από τον καύσωνα που προηγήθηκε. Πώς θα καλλιεργήσουν οι άνθρωποι σε αυτό το χώμα; Μπορείς να το πάρεις για να ζεστάνεις το φαγητό σου, όχι για να εξασφαλίσεις το φαγητό σου. Επίσης, αντιπλημμυρικά ή όμβρια δεν μπορεί να κάνει ο πολίτης, δεν μπορεί να κάνει η αγορά, όπως μπορεί η ΤΕΡΝΑ να κάνει ανεμογεννήτριες. Χρειάζεται κρατικός σχεδιασμός και δημόσια επένδυση.

● Σας ικανοποιούν ο τρόπος και οι πολιτικές με τις οποίες πορεύτηκε ο ΣΥΡΙΖΑ στα ζητήματα προστασίας του περιβάλλοντος;

Πρώτα απ’ όλα ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. και παλαιότερα ο Συνασπισμός έρχονται από τη μαρξιστική παράδοση, δηλαδή από μια κριτική ανάλυση του καπιταλισμού που δεν διαφωνεί με τον παραγωγισμό, αλλά με τη διανομή της υπεραξίας. Δηλαδή ο μαρξισμός δεν τάσσεται κατά των αέναων υψηλών ρυθμών ανάπτυξης και παραγωγής. Αλλά στην εποχή του ο Μαρξ, το 1840, δεν μπορούσε να ξέρει ότι ο κόσμος κάποτε θα τελειώσει. Υπήρχαν ακόμη άγνωστες εκτάσεις στην Αμερική, τη Σιβηρία, την Αφρική και την Αυστραλία.

Βέβαια υπάρχουν κείμενα του Μαρξ και της Λούξεμπουργκ που μιλάνε για τον μεταβολισμό. Εγώ για να πείσω τον κόσμο που με ψήφισε, βάσει μιας καθαρά πράσινης ατζέντας, για τον κίνδυνο που δημιουργεί ο άνθρωπος στον άνθρωπο μέσω της κατάχρησης του περιβάλλοντος, έπρεπε να ψάξω τα μαρξιστικά μου για να με ακούσουν και οι άνθρωποι της Αριστεράς. Νομίζω ότι με άκουσαν και κατάλαβαν ότι αν πεθάνουν οι μέλισσες και οι αρκούδες, θα πεθάνουμε κι εμείς, ότι αυτό που θέλουμε να προστατέψουμε δεν είναι ο πλανήτης αλλά ο κόσμος.

Αλλά δεν είναι τυχαίο ότι στην Ευρώπη οι Πράσινοι είναι πιο ισχυροί από την Αριστερά. Και τι είναι αυτοί; Δεξιοί;

● Yπάρχουν και δεξιοί Πράσινοι, ιδιαίτερα όταν αναλαμβάνουν την εξουσία.

Ναι, κι εμείς όταν αναλάβαμε την εξουσία, μνημόνιο κάναμε, καλύτερα, από τους δεξιούς, αλλά φρικτά κατά τη γνώμη μου ανοίξαμε τον δρόμο των εξορύξεων που είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.

Η πράσινη μετάβαση, για να συμβεί, πρέπει είναι δίκαιη, δηλαδή το πράσινο πρέπει να είναι κόκκινο και το κόκκινο πρέπει να είναι πράσινο. Δεν μπορεί να γίνει αυτή η μετάβαση με όρους αγοράς, ανεμογεννήτριες «όπου να ‘ναι» και γαία πυρί μιχθήτω.