Όλοι οι Ελληνες του Ντόναλντ Τραμπ

Οσο πλησιάζουν οι αμερικανικές εκλογές τόσο το «φαινόμενο Τραμπ» συζητείται σ’ όλο τον κόσμο, με την ανησυχία να μεγαλώνει, καθώς διαφαίνεται η πιθανότητα να στεφθεί πλανητάρχης ένας ιδιόρρυθμος λαϊκιστής δισεκατομμυριούχος, ο οποίος με κάθε ευκαιρία επιδεικνύει τις αλλοπρόσαλλες αντιδημοκρατικές, ρατσιστικές, φιλοπόλεμες πεποιθήσεις του.

Βέβαια υπάρχουν και σε διάφορες χώρες εκείνοι που θεωρούν ότι μπορεί να εκμεταλλευτούν το «φαινόμενο Τραμπ» για τις δικές τους μικροπολιτικές σκοπιμότητες, αδιαφορώντας για τις συνέπειες.

Αν περιοριστούμε στην Ευρώπη, έχουν ήδη ξεχωρίσει με δηλώσεις τους υπέρ του Τραμπ, στη Μεγάλη Βρετανία ο ακροδεξιός θριαμβευτής του Brexit Νάιτζελ Φάρατζ, και στην Ουγγαρία ο ομοϊδεάτης του πρωθυπουργός Βίκτορ Ορμπαν.

Στην Ελλάδα δεν έχει αναλάβει κανένα πολιτικό στέλεχος της ευρύτερης Δεξιάς την ανοιχτή υποστήριξη του Τραμπ.

Εξαιρείται βέβαια ο Φαήλος Κρανιδιώτης, ο οποίος έχει θέσει το μονοπρόσωπο κόμμα του («Νέα Δεξιά») στην υπηρεσία του Τραμπ, και καταγγέλλει όσους «κάθονται και βρίζουν τον Τραμπ επειδή λέει το αυτονόητο» («Alpha 989», 16.6.2016).

Εχει βέβαια δημιουργηθεί και σχετική σελίδα στο fb («Donald Trump Greek Fan Club»), χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία.

Η σελίδα προβάλλει τα πιο αγοραία συνθήματα της καμπάνιας του Τραμπ και φυσικά αναφέρεται στους γνωστούς χολιγουντιανούς υποστηρικτές του (Σιλβέστερ Σταλόνε, Κλιντ Ιστγουντ).

Η πρόκληση της «Δημοκρατίας»

Εξίσου επιφυλακτικά απέναντι στον Τραμπ είναι τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης, ακόμα και εκείνα που συμμερίζονται μέρος της ατζέντας του.

Μοναδική εξαίρεση η εφημερίδα «Δημοκρατία», στην οποία εξάλλου αρθρογραφεί και ο κ. Κρανιδιώτης.

Η εφημερίδα εμφανίζεται από την αρχή του χρόνου να προβάλλει ως υπόδειγμα και για τον ελληνικό συντηρητικό χώρο την υποψηφιότητα Τραμπ.

Τις σχετικές αναλύσεις υπογράφει ο Γιώργος Χαρβαλιάς, πρώην διευθυντής του «Εθνους» και από τον Οκτώβριο του 2010 σύμβουλος του τότε προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Αντώνη Σαμαρά σε θέματα επικοινωνίας και χάραξης στρατηγικής.

Ο Τραμπ παρουσιάζεται ως «καλύτερη λύση» απέναντι στο «απόλυτο κακό» που εκπροσωπεί η Κλίντον:

«Η εκλογή της Χίλαρι Ρόνταμ θα αποτελέσει την επιτομή της πιο βρόμικης και κοντόφθαλμης εξωτερικής πολιτικής, αυτής που διέλυσε τα Βαλκάνια και έβαλε φωτιά στον αραβικό κόσμο με τα πιο υποκριτικά προσχήματα. Και, ασφαλώς, την πεμπτουσία της πιο διεφθαρμένης, αργυρώνητης εξουσίας, τις υποχθόνιες μεθοδεύσεις της οποίας θα ζήλευε και ο σκηνοθέτης του Ηouse of Cards. […] Αντίθετα, στην περίπτωση του Τραμπ, που εύκολα προβάλλεται ως ο ‘‘δισεκατομμυριούχος κλόουν’’, τα πράγματα -αν μη τι άλλο- δεν είναι δεδομένα. Μπορεί να ενισχύσει τον αμερικανικό απομονωτισμό, θα ενισχύσει όμως σίγουρα και μια τριπολική συνεννόηση κορυφής με Κίνα και Ρωσία, που θα πετάξει έξω τους Γερμανούς και όλο το γερμανοκρατούμενο ιερατείο των Βρυξελλών, το οποίο σήμερα αποφασίζει την τύχη της Ευρώπης» (31.7.2016).

Είχε προηγηθεί ανάλυση για τη βλάβη που θα προκαλέσει στα ελληνικά συμφέροντα η εκλογή της Κλίντον: «Πονοκέφαλος είναι λοιπόν για την Ελλάδα η εκλογή της και όχι ευλογία» (15.6.2016).

Ακόμα και η ηθική ακεραιότητα του Τραμπ προβάλλεται από τον ίδιο αρθρογράφο ως ατού της υποψηφιότητάς του: «Αυτός ο παλαβιάρης (που λέει και μερικές αλήθειες) πολιτεύεται με τα δικά του χρήματα. Η Χίλαρι με ξένα. Και πιθανόν βρόμικα» (6.3.2016).

Πίσω από τις σκέψεις αυτές, προβάλλει από άλλους αρθρογράφους της ίδιας εφημερίδας η επιθυμία να υπάρξει και ένας Ελληνας Τραμπ.

Γράφει ο μέχρι πρότινος εξ απορρήτων του Κώστα Καραμανλή Μανώλης Κοττάκης:

«Η βαθιά Ελλάς αναζητεί έκφραση, γιατί όσοι μιλούν είτε την πούλησαν, λέγοντας ασύστολα ψέματα, είτε προσποιούνται ότι την καταλαβαίνουν, ενώ λένε και πάλι ψέματα. Το πολιτικό σύστημα κινδυνεύει από έναν άγνωστο αυτή τη στιγμή Ελληνα Τραμπ, που μπορεί να εμφανιστεί από το πουθενά και να τα σαρώσει όλα» (1.2.2016).

Μάλιστα, σύμφωνα με τον αρθρογράφο, είναι επείγουσα ανάγκη να «απενοχοποιηθεί» ο ρατσιστικός λόγος από τα συντηρητικά κόμματα:

«Τα πράγματα γίνονται πιο επικίνδυνα, και γι’ αυτό ενδιαφέροντα, λόγω της επίδρασης που ασκεί στα εκλογικά σώματα όλης της Ευρώπης ο λαϊκιστής ρεπουμπλικάνος εκατομμυριούχος Ντόναλντ Τραμπ. Στην πραγματικότητα απενοχοποιεί τον ρατσισμό και απελευθερώνει δυνάμεις. Παντού λοιπόν τα συντηρητικά κόμματα κάνουν το ίδιο λάθος. Πρώτα απορρίπτουν αυτή την ατζέντα στο όνομα της πολιτικής ορθότητας και του ελιτισμού και, μόλις δουν τα σκούρα στις δημοσκοπήσεις, φεύγει η γη κάτω από τα πόδια τους και τρέχουν να καλύψουν τις διαφορές με ιμιτασιόν ακροδεξιό λόγο. Φυσικά γίνονται αντιληπτά. Ο κόσμος επιλέγει το αυθεντικό. Οι προσαρμογές πρέπει να γίνονται σε ανύποπτο χρόνο» (1.2.2016).

Αλλά και ο εκδότης της «Δημοκρατίας» Ιωάννης Φιλιππάκης δεν διστάζει να προσθέσει και τη δική του υπογραφή στους υποστηρικτές του Τραμπ:

«Μπορεί ο Νάιτζελ Φάρατζ και ο Μπόρις Τζόνσον να λοιδορήθηκαν από τα comme il faut (‘‘καθωσπρέπει’’) ΜΜΕ, μπορεί οι αντίστοιχοι ηγέτες που ακολουθούν τα βήματά τους στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες να χλευάζονται και να απαξιώνονται, αλλά το μόνο που έκαναν και κάνουν όλοι αυτοί είναι να αφουγκράζονται τις πραγματικές επιθυμίες του κόσμου. Κάτι που κάνει, άλλωστε, πολύ επιτυχημένα μέχρι στιγμής και στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού ο κατά πάσα πιθανότητα νέος πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ. Το αν θα πράξουν ανάλογα με το τι αφουγκράζονται μένει, φυσικά, να αποδειχθεί» (25.6.2016).

Η άλλη εφημερίδα του συγκροτήματος Φιλιππάκη, η «Espresso», έχει προ καιρού ανακαλύψει τον Τραμπ, όχι όμως για τις πολιτικές του θέσεις, αλλά για τις ιδορρυθμίες του.

Πάντως δεν θα παραλείψει να μεταφέρει στη χώρα μας δημοσίευμα αμερικανικού ιστότοπου, σύμφωνα με το οποίο ο Νοστράδαμος είχε προφητέψει την εκλογή του Τραμπ:

«Οι συντάκτες [του ιστότοπου] ανέλυσαν την αγγλική εκδοχή των τετράστιχων που έγραψε ο Νοστράδαμος, εντοπίζοντας τη λέξη ‘‘trumpet’’ που σημαίνει ‘‘τρομπέτα’’. Θεωρούν ότι αναφέρεται στον Ντόναλντ Τραμπ, καθώς ο Νοστράδαμος συνήθιζε να χρησιμοποιεί λέξεις που παραπέμπουν σε ονόματα» (3.3.2016).

Οι γνήσιοι οπαδοί του

Πάντως η υποστήριξη στον Τραμπ που προκύπτει από όλα αυτά τα δημοσιεύματα είναι κυρίως έμμεση.

Ο μόνος που υποστηρίζει ευθέως και χωρίς κανένα δισταγμό τον Τραμπ και το αντιδραστικό του κήρυγμα στην Ελλάδα δεν είναι άλλος από τη ναζιστική Χρυσή Αυγή.

Σ’ αυτή την κατεύθυνση ωθεί την ηγεσία Μιχαλολιάκου η καιροσκοπική σκέψη ότι αν ποντάρει στον Τραμπ και κερδίσει, αυτό μπορεί να έχει ευεργετικές συνέπειες στην εξέλιξη της δίκης τους με την κατηγορία της διεύθυνσης εγκληματικής οργάνωσης.

Ο ναζιστής θεωρητικός Γιώργος Μάστορας («καλλιτεχνικό» ψευδώνυμο του Γιώργου Μισιάκα), επαγγελματικό στέλεχος της οργάνωσης, που έχει αναλάβει τη σχετική καμπάνια στην εφημερίδα «Χρυσή Αυγή» επιχειρεί να τεκμηριώσει την ταύτιση Τραμπ-Μιχαλολιάκου:

«Εδώ και λίγο καιρό έχει ξεκινήσει μια τεράστια δυσφημιστική καμπάνια από φιλελεύθερους και αριστερούς κύκλους, η οποία δαιμονοποιεί τον Τραμπ ως ‘‘φασίστα’’, στοχοποιώντας τον ως τον υπ’ αριθμόν ένα κίνδυνο της αμερικανικής πολιτικής. Η δαιμονοποίηση του Τραμπ βρίσκει ερείσματα στα επιχειρήματά του κατά της λαθρομετανάστευσης, στην επίκληση που κάνει για τις ‘‘ενάρετες αμερικανικές αξίες’’ και σ’ όλη την πολιτική του ατζέντα, η οποία είναι ιδιαίτερα αποκρουστική και απαίσια για τα φιλελεύθερα, πολυπολιτισμικά και ‘‘πολιτικά ορθά’’ γούστα και ήθη των πάσης φύσεως ‘‘προοδευτικών’’ στις ΗΠΑ. […] Ανεξαρτήτως από τη σαφή διαφορά στην υφή του πολιτικού λόγου μεταξύ της Χρυσής Αυγής και του Τραμπ η ανήθικη και παράνομη αντιμετώπισή τους έχει σχεδόν κοινό περιεχόμενο» («Οι δυνάμεις που πολεμούν τον Τραμπ», εφ. «Χρυσή Αυγή», 25.5.2016).

Και όπως πάντα, το άρθρο του Μάστορα-Μισιάκα κλείνει με το Sieg Heil! («Ζήτω η νίκη»).

Ηδη από τον Φεβρουάριο ο Μάστορας-Μισιάκας είχε αναλάβει εργολαβικά την υποστήριξη του Τραμπ:

«Στους επικριτές του Τραμπ προστίθενται και ‘‘διασημότητες’’, όπως ο γελοίος φιλελεύθερος αριστερός υποκριτής Τζορτζ Κλούνεϊ και το τσουλί-πορνίδιο της ποπ μουσικής Μάιλι Σάιρους, με εκφράσεις πάμφτωχες σε πολιτική επιχειρηματολογία και πάμπλουτες σε επίδειξη μίσους και βλακείας. Δεν μπορούμε ακόμη να ξέρουμε μέχρι πού θα φτάσει η ανοδική πορεία του Ντόναλντ Τραμπ.

»Ούτε αν θα είναι τόσο δυνατός και αυτόνομος στο να χαράξει την πολιτική των ΗΠΑ όπως πραγματικά αυτός θέλει, ή αν τελικά θα υποκύψει στην ισχύ του σιωνιστικού λόμπι που επί δεκαετίες κινεί τα νήματα σ’ αυτή την χώρα. Οπως και να έχει, όμως, είναι σίγουρα προτιμότερος από την φανατική φιλοσιωνίστρια Χίλαρι Κλίντον, με τις συγκεκριμένες γεωπολιτικές αντιλήψεις, ορκισμένη εχθρό της Ρωσίας και της Σερβίας, φανατική φιλότουρκη, στενά συνδεδεμένη με τους καπιταλιστές του Βερολίνου και κινούμενη φυσικά όχι με δικά της χρήματα (όπως ο αυτοδημιούργητος Τραμπ), αλλά με ξένα (και άφθονα) λεφτά, τα οποία είναι πιθανόν και ‘‘βρώμικα’’. Ζήτω η Νίκη!» («Ο φόβος κάποιων για το φαινόμενο Τραμπ», 16.3.2016).

Και όσο πλησιάζουν οι εκλογές, το πάθος της Χρυσής Αυγής υπέρ του Τραμπ και εναντίον της Κλίντον ξεχειλίζει: «Η θέση της Κλίντον δεν πρέπει να είναι στον Λευκό Οίκο, αλλά σε άλλου είδους ‘‘οίκο’’, όπου οι τρόφιμοι φορούν άσπρες στολές…» (20.7.2016).

Ασφαλώς η ανοιχτή υποστήριξη μιας ναζιστικής οργάνωσης δεν είναι ιδιαίτερα ευπρόσδεκτη για έναν υποψήφιο πρόεδρο των ΗΠΑ, έστω κι αν αυτός είναι ο Τραμπ.

Είναι χαρακτηριστικό ότι προκλήθηκε σάλος την περασμένη Κυριακή στα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης, όταν δημοσιοποιήθηκε ένα ηχητικό απόσπασμα από ραδιοφωνική ομιλία του αρχηγού του Αμερικανικού Ναζιστικού Κόμματος (American Nazi Party) Ρόκι Σουέιντα (Rocky Suhayda), στο οποίο επαινείται ο Τραμπ και θεωρείται η εκλογή του «μια μεγάλη ευκαιρία για το κίνημα των λευκών εθνικιστών», προκειμένου να «χτίσει πάνω σ’ αυτή την επιτυχία».

Ο Σουέιντα προβλέπει επικράτηση του Τραμπ και «αιφνιδιασμό του εχθρού» (BuzzFeed News, 7.8.2016).

Η Χρυσή Αυγή παρακολουθεί φυσικά τους ομοϊδεάτες της στις ΗΠΑ και προσαρμόζεται.

Φροντίζει μάλιστα να προσκαλεί και στην Αθήνα τους φανατικούς «ακτιβιστές» του «κινήματος των λευκών» για να συντονιστεί με την καμπάνια τους.

Τον περασμένο Μάρτιο ο Αλέξανδρος Κόντης αποκάλυψε στη «Real News» την επίσκεψη στα γραφεία της Χρυσής Αυγής στη Βουλή του 25χρονου ιδρυτή της ρατσιστικής οργάνωσης «Traditionalist Youth Network» Μάθιου Χάιμπαχ (Matthew Heimbach), ο οποίος ήδη στις ΗΠΑ θεωρείται ότι μπορεί να είναι ο διάδοχος του Ντέιβιντ Ντιουκ, του περιβόητου ηγέτη της Κου Κλουξ Κλαν («Ουάσινγκτον Ποστ», 12.4.2016).

Ο Χάιμπαχ δεν κρύβει βέβαια τις ρατσιστικές του ιδέες, ενώ συμμετέχει στις συγκεντρώσεις του Τραμπ, προκειμένου να απωθεί βιαίως τους διαμαρτυρόμενους και τους… μαύρους.

«Ο καλός Χριστιανός»

Η ηγεσία της Χρυσής Αυγής, ψοφοδεής όπως πάντα, φρόντισε μετά τη δημοσιοποίηση της επαφής του Χάιμπαχ με Μιχαλολιάκο και ζεύγος Παππά να υποστηρίξει ότι πρόκειται απλά για έναν «καλό χριστιανό»:

«Ο Μάθιου Χάιμπαχ που η Real News παρουσιάζει ως έναν... ρατσιστή τραμπούκο του Τραμπ είναι ένας υπερδραστήριος εθνικιστής στην Αμερική που μάχεται για την Πατρίδα και την φυλή του. Εχει υπηρετήσει στον αμερικανικό στρατό και είναι συνεπής οικογενειάρχης, […] και όπως έγραψε, η Χρυσή Αυγή παραμένει η πρώτη γραμμή άμυνας των ελληνικών παραδόσεων και των αξιών του ορθόδοξου έθνους» (12.3.2016).

Βέβαια ο ίδιος ο Χάιμπαχ ομολογεί με περηφάνια τις βίαιες ενέργειές του, ειρωνεύεται τους αριστερούς «που φοβούνται να ματώσουν» και παραδέχεται τον ρόλο του στις συγκεντρώσεις του Τραμπ.

Οσο για τα περί ορθόδοξου χριστιανού, η αλήθεια είναι ότι υπήρξε μέλος μιας ορθόδοξης εκκλησίας, αλλά το 2014 του ζητήθηκε να αποκηρύξει τα ρατσιστικά του πιστεύω, διότι θεωρήθηκαν ασύμβατα με τη χριστιανική διδασκαλία.

Με προθυμία, ο συνεργάτης του Μιχαλολιάκου και του Τραμπ μαζί με τον υπαρχηγό του Ματ Πάροτ (Matt Parrott) υπέγραψαν δήλωση αποκήρυξης του ρατσισμού, στην οποία ανέφεραν ότι αποκηρύσσουν «την αίρεση του φυλετισμού», και απορρίπτουν την «αμαρτωλή έννοια της λευκής υπεροχής», την «αμαρτωλή έννοια της ομοφοβίας» και την «άσκηση βίας».

Οι υπεύθυνοι της εκκλησίας δεν πείστηκαν. Και πώς να πειστούν, όταν έβλεπαν ότι στην ιστοσελίδα της οργάνωσής τους οι δύο «πιστοί» πρόβαλαν την «Ορθοδοξία του Τρίτου Ράιχ»;

Πάντως ο Χάιμπαχ, παρά τις «δηλώσεις αποκήρυξης» κλείνει πρόσφατο κείμενό του χωρίς να κρατά καμιά απόσταση από τον ναζισμό: «Οπως είπε ο δρ. Γκέμπελς, θα αγωνιστούμε μέχρι την τελική νίκη».

Ζήτω η νίκη που λέει κι ο Μάστορας-Μισιάκας.