«Πανευρωπαϊκή συμμαχία δημοκρατίας και δικαιοσύνης»

Αιχμές κατά της νέας αμερικανικής ηγεσίας, επισημάνσεις για την αναγκαία ευρωπαϊκή αντίδραση αφενός, για τις ελληνικές κόκκινες γραμμές έναντι των ΗΠΑ αφετέρου, περιελάμβανε η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Με αφορμή το επίκαιρο, όπως το χαρακτήρισε, σχετικό ψήφισμα της Συνέλευσης, ο πρώην πρωθυπουργός ζήτησε «να μιλήσουμε πιο ξεκάθαρα. Ζούμε σε έναν πολυπολικό κόσμο, πολλαπλών κρίσεων και τεράστιων ανισοτήτων. Και ο κ. Τραμπ μας λέει ότι σε αυτόν τον κόσμο –που αυταρχικά καθεστώτα γίνονται πιο ισχυρά– δεν συμφέρει τις ΗΠΑ να συμφωνηθούν νέοι, πιο συμμετοχικοί κανόνες με σημείο αναφοράς το διεθνές δίκαιο, όπως έγινε το 1945 ή το 1990».

Αλλά, συνέχισε, «να αντικατασταθούν αυτοί οι κανόνες με έναν κανόνα: το δίκαιο του ισχυρού. Οι ΗΠΑ στο εξής θα κινούνται με σκοπό το άμεσο όφελός τους ακόμα κι αν αυτό σημαίνει την αμφισβήτηση συνόρων, την εμπλοκή στα εσωτερικά χωρών και τη σύγκρουση με διεθνείς οργανισμούς. Και η πολιτική θα βασίζεται στην εξουσία όχι πολιτικών, αλλά δισεκατομμυριούχων, οι οποίοι έγιναν πλουσιότεροι τα χρόνια της οικονομικής κρίσης, των πολέμων και της πανδημίας», υπογράμμισε ο πρ. πρωθυπουργός επικαλούμενος και τη ρήση της Χάνα Αρεντ για τον ιμπεριαλισμό: «Οι επιχειρηματίες έγιναν πολιτικοί και τους πολιτικούς τους έπαιρναν στα σοβαρά μόνο όταν μιλούσαν σαν επιχειρηματίες».

Επιστρέφοντας, όμως, στην ομιλία Τσίπρα, «όλα αυτά δεν έπεσαν από τον ουρανό. Η άνοδος του ακροδεξιού λαϊκισμού βασίστηκε στις αντιφάσεις της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης που οδήγησαν σε παγκόσμια οικονομική κρίση και τεράστιες ανισότητες. Βασίστηκε στο γεγονός ότι δεν υπήρξε δίκαιη μετάβαση στην πράσινη ατζέντα και το κόστος κλήθηκαν να πληρώσουν οι καταναλωτές, ενώ οι μεγάλες εταιρείες έγινα πλουσιότερες. Και βασίζεται στα δύο μέτρα και δύο σταθμά που συνεχίζουμε να δείχνουμε όταν ορθώς καταδικάζουμε τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, αλλά φοβόμαστε να μιλήσουμε ειλικρινά για την Παλαιστίνη και τους χιλιάδες νεκρούς από το Ισραήλ. Και, μάλιστα, φοβόμαστε να μιλήσουμε για την ειρήνη στην Ουκρανία και αφήνουμε να μιλήσουν για αυτήν πρώτοι ο κ. Τραμπ και ο κ. Ορμπαν».

Στηρίχτηκε, τέλος, «στην υποκρισία όσων ήθελαν ξένους εργάτες, αλλά δεν ήταν διατεθειμένοι να υποστηρίξουν τα δικαιώματά τους. Στην υποκρισία όσων στήριξαν πολέμους, αλλά δεν θέλουν πρόσφυγες. Και βλέπουμε όλοι, σήμερα, τις ντροπιαστικές σκηνές της βίαιης απέλασης ανθρώπων που έχουν ζήσει δεκαετίες στις ΗΠΑ».

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν περιορίστηκε, πάντως, στις διαπιστώσεις, αλλά προχώρησε και σε προτάσεις: «Απέναντι σε αυτόν τον κίνδυνο χρειαζόμαστε σήμερα ευρεία συσπείρωση κυβερνήσεων, κινημάτων και πολιτών. Μια “Πανευρωπαϊκή συμμαχία δημοκρατίας και δικαιοσύνης” που θα υποστηρίζει τις αξίες μας, έχοντας μάθει από τα ευρωπαϊκά και δυτικά λάθη των τελευταίων 30 χρόνων».

Κατά την άποψή του, «το Συμβούλιο της Ευρώπης πρέπει να δώσει το μήνυμα ότι αποδεχόμαστε έναν νέο πολυπολικό κόσμο όπου η Δύση είναι ισχυρή, αλλά όχι κυρίαρχη δύναμη. Οτι θέλουμε, μαζί με τον ΟΗΕ, την Ε.Ε. και περιφερειακούς οργανισμούς από όλο τον κόσμο να μιλήσουμε για μια νέα αρχιτεκτονική διεθνών σχέσεων, αρκεί να βασίζεται στη Χάρτα του ΟΗΕ».

Κλείνοντας, ο Αλ. Τσίπρας είχε να στείλει και ένα μήνυμα για τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις: «Και ότι η σχέση μας με τις ΗΠΑ μπορεί να βασιστεί μόνο στον αμοιβαίο σεβασμό και στον σεβασμό των συνόρων μας, όπως και στο σαφές μήνυμα ότι δεν θα αποδεχτούμε εμπλοκή στις εσωτερικές μας υποθέσεις».