Κρατική καταστολή με πετροδολάρια

Το πρωί της 7ης Ιουνίου 2021 ο αναπληρωτής σερίφης Τσακ Νέλσον από την κομητεία Μπελτράμι της Μινεσότα μάζεψε τον εξοπλισμό του και προετοιμάστηκε για αυτό που θα ήταν, με τα δικά του λόγια, «μια κουραστική μέρα».

Για πάνω από έξι μήνες οι ιθαγενείς αντίπαλοι του έργου «Γραμμή 3» συμμετείχαν σε πράξεις πολιτικής ανυπακοής για να παρεμποδίσουν την κατασκευή ενός πετρελαιαγωγού με πισσώδη άμμο υποστηρίζοντας ότι θα ρύπαινε το νερό, θα επιδείνωνε την κλιματική κρίση και θα παραβίαζε τις συνθήκες που έχουν συναφθεί με τη φυλή ιθαγενών Ανισινάμπε.

Ο Νέλσον οδήγησε 30 λεπτά στην κομητεία Χάμπαρντ, όπου μαζί με αξιωματικούς από 14 διαφορετικά τμήματα της αστυνομίας και του σερίφη αντιμετώπισαν περίπου 500 διαδηλωτές, γνωστούς ως προστάτες του νερού, που είχαν καταλάβει ένα αντλιοστάσιο του αγωγού. Κατά τη διάρκεια της μέρας η αστυνομία συνέλαβε ανθρώπους που είχαν αλυσοδεθεί στο αντλιοστάσιο, ένα ελικόπτερο της Προστασίας Τελωνείων και Συνόρων των ΗΠΑ πέταξε χαμηλά γεμίζοντας σκόνη τους διαδηλωτές και η αστυνομία προσπαθώντας να διαλύσει το πλήθος χρησιμοποίησε ένα ηχητικό κανόνι μεγάλης εμβέλειας.

Μέχρι το τέλος της ημέρας 186 άτομα είχαν τεθεί υπό κράτηση στη μεγαλύτερη μαζική σύλληψη σε αυτό το κίνημα διαμαρτυρίας. Μερικοί αστυνομικοί έμειναν στο σημείο για να διεκπεραιώσουν τις συλλήψεις, ενώ άλλοι σταμάτησαν για φαγητό σε ένα βενζινάδικο ή πήραν κινέζικο φαγητό σε πακέτο πριν καταλήξουν σε ένα κοντινό μοτέλ.

Αυτές οι τελευταίες λεπτομέρειες μπορεί να θεωρηθούν άσχετες, αλλά δεν είναι αφού η αστυνομία, τα δωμάτια των μοτέλ, ο εξοπλισμός αντιμετώπισης ταραχών, η βενζίνη, οι μισθοί και η εκπαίδευσή τους πληρώθηκαν από τη μία πλευρά αυτής της διαμάχης, την εταιρεία ορυκτών καυσίμων που κατασκευάζει τον αγωγό η οποία ξόδεψε περισσότερα από 79.000 δολάρια για την αστυνόμευση μόνο εκείνη την ημέρα.

Οταν η Επιτροπή Δημοσίων Υπηρεσιών της Μινεσότα έδωσε την άδεια στην εταιρεία Enbridge το 2020 να αντικαταστήσει τον διαβρωμένο αγωγό της «Γραμμής 3» και να διπλασιάσει τη χωρητικότητά του, συμπεριέλαβε έναν ασυνήθιστο όρο σε αυτήν: η Enbridge θα πλήρωνε την αστυνομία για να αντιμετωπίσει τις πράξεις πολιτικής ανυπακοής που προκαλούσε το έργο. Τα χρήματα της εταιρείας θα διοχετεύονταν στις αρχές επιβολής του νόμου και σε άλλες κρατικές υπηρεσίες μέσω ενός Λογαριασμού Διαχείρισης Δημόσιας Ασφάλειας που διαχειρίζεται το κράτος.

Μέχρι την ολοκλήρωση της κατασκευής, το φθινόπωρο του 2021, οι εισαγγελείς είχαν ασκήσει 967 ποινικές διώξεις σε διαδηλωτές που διαμαρτύρονταν για τον αγωγό, ενώ η αστυνομία είχε υποβάλει εκατοντάδες αποδείξεις και τιμολόγια προς εξόφληση στον μεσεγγυητικό λογαριασμό που χρηματοδοτήθηκε από την Enbridge. Μέσω αιτήματος που κατέθεσαν σε δημόσια αρχεία, ο μη κερδοσκοπικός ανεξάρτητος δημοσιογραφικός οργανισμός Grist και το Κέντρο για τα ΜΜΕ και τη Δημοκρατία έλαβαν και εξέτασαν κάθε ένα από αυτά τα τιμολόγια, αποκτώντας μια πλήρη εικόνα για τους τρόπους με τους οποίους η εταιρεία αγωγών πλήρωσε για τις συλλήψεις των αντιπάλων της.

Από πίτσες και ενεργειακά ποτά «Pipeline Punch» μέχρι χημικές τουαλέτες, στολές με εξοπλισμό αντίστοιχων των ΜΑΤ, χειροπέδες και μισθούς, η Enbridge διένειμε συνολικά 8,6 εκατομμύρια δολάρια σε 97 δημόσιες υπηρεσίες, από τις κοινότητες της βόρειας Μινεσότα που διέσχισε ο αγωγός προς τις νότιες κομητείες από τις οποίες οι αστυνομικές δυνάμεις ταξίδεψαν ώρες για να βοηθήσουν στην καταστολή των διαδηλώσεων. Το μεγαλύτερο σύνολο δαπανών της Enbridge ήταν πάνω από 5 εκατομμύρια δολάρια για μισθούς, γεύματα, διαμονή και μεταφορικά και άλλα έκτακτα περιστατικά, καθώς η αστυνομία κατέστειλε τις διαμαρτυρίες κατά τη διάρκεια της κατασκευής. Πάνω από 1,3 εκατομμύρια δολάρια δαπανήθηκαν για εξοπλισμό και σχεδιασμό, συμπεριλαμβανομένων δεκάδων συσκέψεων.

Εξάλλου το γραφείο του εισαγγελέα της κομητείας Χάμπαρντ, όπου πραγματοποιήθηκαν οι διαμαρτυρίες, προσπάθησε να πείσει την Enbridge να του καταβάλει 27.000 δολάρια για δικαστικά έξοδα. Με άλλα λόγια, ο ανώτατος κριτής της Δικαιοσύνης στην περιοχή υπέθεσε ότι η Enbridge θα κάλυπτε το κόστος της δίωξης εκατοντάδων προστατών του νερού. Ωστόσο ο διαχειριστής λογαριασμού μεσεγγύησης που ορίστηκε από το κράτος απέρριψε το αίτημα.

Ενα μεγάλο μέρος των τιμολογίων που εξετάστηκαν προέρχονταν από ιδρύματα και αξιωματούχους που σχετίζονται με την προστασία των περιβαλλοντικών πόρων της Μινεσότα και τη διατήρηση της ισορροπίας μεταξύ της βιομηχανίας και του δημόσιου συμφέροντος. Καμία υπηρεσία δεν έλαβε περισσότερα χρήματα από τον λογαριασμό μεσεγγύησης απ’ ό,τι το Τμήμα Φυσικών Πόρων της Μινεσότα (DNR), το οποίο είναι επίσης ένας από τους κύριους φορείς που παρακολουθούν τη «Γραμμή 3» για περιβαλλοντικές ζημιές.

Από τα 2,1 εκατομμύρια δολάρια που έλαβε το DNR, τα περισσότερα χρησιμοποιήθηκαν κυρίως για την καταστολή των διαμαρτυριών και την εκπαίδευση των κρατικών υπαλλήλων επιβολής του νόμου σχετικά με το πώς να αντιμετωπίζουν τους διαδηλωτές, σε ορισμένες περιπτώσεις πριν καν ξεκινήσει η κατασκευή. Οι αξιωματούχοι της υπηρεσίας προστασίας του περιβάλλοντος ενώθηκαν με την αστυνομία στην πρώτη γραμμή αντιμετώπισης των διαδηλώσεων.

Από την εξέταση των τιμολογίων τεκμηριώθηκε επίσης η σύνδεση μεταξύ της κατασκευής μεγάλων έργων ορυκτών καυσίμων και της βίας κατά των γυναικών: η Enbridge πλήρωσε σε έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό το κόστος των δωματίων ξενοδοχείων για γυναίκες που φέρεται να είχαν δεχτεί σεξουαλική επίθεση από εργαζόμενους της «Γραμμής 3».