Φεύγουν από το Athens Ledra, μένουν στον αγώνα

«Μπορεί να αποφασίσαμε να φύγουμε από τον χώρο του ξενοδοχείου, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα σταματήσουμε τον αγώνα μας. Ισα ίσα, θα τον εντείνουμε με άλλες μορφές», μας είπαν οι εργαζόμενοι του Athens Ledra τους οποίους συναντήσαμε στο ξενοδοχείο όπου βρίσκονται για κάτι περισσότερο από έναν χρόνο.

Στη διάρκεια αυτού του διαστήματος πραγματοποίησαν πολύμορφες δράσεις:

«Και πού δεν πήγαμε», λένε χαρακτηριστικά, την ίδια ώρα που κράτησαν το πάλαι ποτέ στολίδι της Συγγρού σε άριστη κατάσταση, καθώς το νιώθουν σαν το σπίτι τους.

Υστερα από έναν χρόνο σε επίσχεση εργασίας με επίδομα 360 ευρώ τον μήνα, που έληξε στο τέλος Μαΐου, αρκετοί είναι στα όριά τους.

Επίσης, μόνο μερικοί από τους 230 εργαζομένους πήραν τον Δεκέμβρη το έκτακτο βοήθημα των 1.000 ευρώ από τον ΟΑΕΔ.

Πλέον, πέρα από το να εξασφαλίσουν κάποια αυτονόητα, όπως το επίδομα ανεργίας, καθώς θα προκαλέσουν μαζική καταγγελία των συμβάσεών τους, περιμένουν τις εξελίξεις στον πέμπτο κατά σειρά πλειστηριασμό με στόχο να γυρίσουν όσοι εργαζόμενοι το επιθυμούν στις θέσεις τους όποιος κι αν είναι ο επόμενος ιδιοκτήτης.

Πρωί της Πέμπτης και οι εργαζόμενοι του Ledra κάθονται στο λόμπι του ισογείου, τηρώντας ευλαβικά το πρόγραμμα με τις βάρδιες που έχουν βγάλει για την περιφρούρηση και συντήρηση του χώρου.

Η υδροδότηση και η ηλεκτροδότηση κόπηκαν τον περασμένο μήνα.

Επειτα από παρεμβάσεις των εργαζομένων επέστρεψε το νερό, καθώς υπήρχαν και θέματα υγιεινής.

Οι όροφοι του ξενοδοχείου με τα ακριβά δωμάτια και τις σουίτες έχουν βυθιστεί στο σκοτάδι, τα ασανσέρ δεν λειτουργούν και το βραβευμένο εστιατόριο πολυνησιακής κουζίνας «Κόνα Κάι» στο υπόγειο, από το οποίο κάποτε περνούσε όλη η καλή αθηναϊκή κοινωνία, θυμίζει σκηνικό ταινίας τρόμου.

«Το ξενοδοχείο είναι σε καλή κατάσταση. Εάν βγούμε εμείς έξω, τα πράγματα μέσα θα είναι χειρότερα», μας λέει ο ξεναγός μας, αντιπρόεδρος του σωματείου, Ζήσος Ζήσης.

«Πώς πήρατε την απόφαση να αποχωρήσετε από το ξενοδοχείο, ύστερα από έναν τέτοιο αγώνα;», ρωτάμε τον πρόεδρο του σωματείου, Μπάμπη Ντότσικα:

«Αυτόν τον έναν χρόνο κάναμε γνωστά τα αιτήματά μας. Δεν εξυπηρετούσε πλέον να παραμένουμε εδώ. Οι βάρδιες είναι 24ωρες και δεσμεύουν πολύ κόσμο.

Τουλάχιστον, ορισμένοι συνάδελφοι θα μπορέσουν έτσι να βρουν κάποια μεροκάματα για να ορθοποδήσουν οι οικογένειές τους.

Θέλουμε να διατηρηθεί ο μαζικός χαρακτήρας του αγώνα και να τον δυναμώσουμε βγαίνοντας από το ξενοδοχείο, αλλά πραγματοποιώντας στοχευμένες παρεμβάσεις.

Θα συνεχίσουμε τις κινητοποιήσεις πηγαίνοντας στο ΙΚΑ και στον ΟΑΕΔ, όπου έχουμε ανοιχτά θέματα, όπως και στο Μαξίμου, καθώς ζητάμε συνάντηση με τον πρωθυπουργό από τον Οκτώβρη».

Οχι ότι όλο αυτό το διάστημα έμειναν κλεισμένοι στο ξενοδοχείο οι εργαζόμενοι.

Κάθε άλλο, όπως μας πληροφορεί ο Ζήσος Ζήσης, αφού έφτασαν μέχρι και στην Κύπρο για να συναντήσουν την οικογένεια Παρασκευαΐδη, εταιρεία της οποίας (Αστυ Α.Ε.) διαχειριζόταν το ξενοδοχείο μέχρι να μπει λουκέτο πέρυσι τον Ιούνιο ενώ είχε πληρότητα 90%.

«Βιβλίο μπορούμε να γράψουμε. Πήγαμε στο Εργασίας πολλές φορές, έχοντας συναντήσεις με Κατρούγκαλο, Αχτσιόγλου, Νεφελούδη. Στο υπουργείο Τουρισμού, το υπουργείο Δικαιοσύνης, το υπουργείο Ενέργειας, στη Βουλή και στα κόμματα και δύο φορές στο Μαξίμου. Στον Σύνδεσμο Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ), στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου με πλακάτ σε ξένες γλώσσες, στο ΙΚΑ, στον ΟΑΕΔ, στις τράπεζες για τη ρύθμιση χρεών συναδέλφων, στην πρεσβεία της Κύπρου, αλλά πήγε και αντιπροσωπεία μας στην Κύπρο, σε κατασκευαστικές και άλλες εταιρείες του ομίλου Παρασκευαΐδη, μέχρι και στο εργοτάξιο του μετρό Πειραιά που έχει αναλάβει εταιρεία του ομίλου (J&P Αβαξ)», μας αφηγείται ο κ. Ζήσης.

Οι συνελεύσεις γίνονταν σε τακτά χρονικά διαστήματα και οι εργαζόμενοι φαίνεται πως κατάφεραν να διατηρήσουν την ενότητά τους, γεγονός που θέλουν να εκφραστεί και στη συνέχεια, στις δικαστικές διεκδικήσεις τους, π.χ. οι αγωγές για τα δεδουλευμένα τους να γίνουν ομαδικά και όχι ατομικά.

«Είμαστε όμηροι. Κυβέρνηση και εργοδοσία δεν παίρνουν θέση», μας λένε άλλοι παρόντες στην κουβέντα. «Πώς ζούμε; Αν εξαιρέσεις ότι σκεφτόμαστε πώς θα σπουδάσουμε και θα ταΐσουμε τα παιδιά μας, πώς θα καλύψουμε τους λογαριασμούς μας, καλά είμαστε, το έχουμε συνηθίσει πια».

Οι ευχάριστες στιγμές

Στη διάρκεια του αγώνα 370 ημερών υπήρξαν και πολλές ευχάριστες στιγμές, αλλά και η αμέριστη αλληλεγγύη από τα συνδικάτα του κλάδου, το ΠΑΜΕ και συνταξιούχους συναδέλφους, όπως και η συμπαράσταση από απλούς πολίτες και πρώην ενοίκους του ξενοδοχείου:

«Οι συνταξιούχοι μάς έφερναν τρόφιμα από το υστέρημά τους, ενώ τις Κυριακές τρώγαμε όλοι μαζί, φέρναμε ό,τι μαγειρεύαμε και κάναμε μπουφέ».

Στον χώρο του ξενοδοχείου διοργανώθηκαν συναυλίες, πάρτι για τα παιδιά των ξενοδοχοϋπαλλήλων, γλέντι την Τσικνοπέμπτη και τα Χριστούγεννα, εκδηλώσεις για Μέρες όπως αυτή της Γυναίκας μαζί με την ΟΓΕ, συζητήσεις για τα προβλήματα του κλάδου κ.ά.

Ωστόσο, τα χαμόγελα παγώνουν όταν ακούμε για την απώλεια δύο εργαζομένων του Ledra στη διάρκεια αυτού του χρόνου.

Ο ένας έφυγε από την επάρατη νόσο και ο άλλος από καρδιά στη διάρκεια της περιφρούρησης.

Οι συνάδελφοι μαζεύτηκαν πάλι στον χώρο εργασίας τους για να πιουν τον καφέ της παρηγοριάς.

Εκτός όμως από συνδικαλιστές, δημοσιογράφους και αλληλέγγυους, από το ξενοδοχείο πέρασαν και πάρα πολλοί υποψήφιοι επενδυτές ή εκπρόσωποι επενδυτών από όλη την Ελλάδα και όλο τον κόσμο.

«Ηρθαν Κορεάτες, Κινέζοι, Ταϊβανέζοι, Αγγλοι, Αμερικανοί, ένας ήρθε τέσσερις φορές. Ελληνες από την επαρχία, Τούρκος ιδιοκτήτης ποδοσφαιρικής ομάδας, γνωστοί Ελληνες επιχειρηματίες και Ισραηλινοί. Τους περισσότερους τους πείραξε ότι υπάρχουμε εδώ εμείς οι εργαζόμενοι. Κάποιοι προσπαθούν να μας χωρίσουν. Εμείς θέλουμε να έχουν όλοι ίσα δικαιώματα. Σε έναν υποψήφιο δεν άρεσε ότι εργαζόμασταν πενθήμερο και οκτάωρο. Δείχνουν ενδιαφέρον για το ακίνητο. Θέλουν να πάρουν αυτό και όχι τις άλλες υποχρεώσεις», τονίζουν.

Ο επόμενος, πέμπτος κατά σειρά πλειστηριασμός για το Ledra, αναμένεται να πραγματοποιηθεί στις 14 Ιουνίου.

Οι εργαζόμενοι καταλήγουν με την προειδοποίηση:

«Εμείς, παρά αυτή την αποχώρηση, δεν θα είμαστε λιγότερο μαχητικοί.

Εάν μάθουμε ότι κάποιος αγόρασε τελικά το ξενοδοχείο στον πλειστηριασμό θα μας βρει εδώ μαζί με τα συνδικάτα του κλάδου.

Εάν δεν μπει και ο τελευταίος εργαζόμενος που θέλει να ξαναγυρίσει, ξενοδοχείο δεν θα πάρει χωρίς εμάς».

33 χρόνια θητεία στο Ledra

Ο Στέλιος (ο τρίτος δεξιά στη φωτογραφία) εργάστηκε 33 χρόνια και 3 μήνες ως υπεύθυνος θυρωρείου στο πεντάστερο ξενοδοχείο, που κάποτε ήταν «νούμερο ένα στην Αθήνα», όπως μας λέει.

«Εδώ πέρα έχουν γίνει γάμοι πολλών προσωπικοτήτων, το εστιατόριο ‘‘Κόνα Κάι’’ είχε αίγλη στην αθηναϊκή αγορά και σύχναζαν εφοπλιστές. Ο Ανδρέας Παπανδρέου μετά την εγχείρηση στο Χέρφιλντ το 1988 εδώ έμεινε, ήρθε και ο γιατρός του, ο Γιακούμπ. Το 1987, μετά την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ, η εθνική ομάδα έκανε εδώ γιορτή. Εχουν έρθει ο Χάρι Μπελαφόντε, ο Μικ Τζάγκερ, ο Μπομπ Ντίλαν. Στους Ολυμπιακούς έμενε εδώ ο Ζακ Ρογκ. Εχουν έρθει ομάδες όπως η Μίλαν με τον Μπερλουσκόνι, η Γιουβέντους και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Εμεναν παίκτες του Ολυμπιακού, όπως ο Ριβάλντο και ο Καρεμπέ, ενώ η ομάδα του ΟΣΦΠ στο μπάσκετ προτιμούσε το ξενοδοχείο μέχρι το κλείσιμο», είναι μερικές μόνο από τις παλιές δόξες που ανακαλεί.

«Τα πρώτα προβλήματα άρχισαν το 2007. Πάντως, είτε πήγαινε καλά το ξενοδοχείο είτε όχι, η πολυεθνική (‘‘Μάριοτ’’) προχωρούσε κατά καιρούς σε περικοπές, άδειες άνευ αποδοχών κ.λπ. Το πρόβλημα τελευταία δεν ήταν ότι δεν υπήρχαν πελάτες, είχαμε 90% πληρότητα, αλλά πώς διαχειριζόταν η εταιρεία συμφερόντων Παρασκευαΐδη το ξενοδοχείο».