Μαύρη η εικόνα στα εργασιακά

Τη μαύρη κατάσταση που βιώνουν εδώ και έξι χρόνια οι άνθρωποι της παραγωγής στην Ελλάδα (μισθωτοί και αυτοαπασχολούμενοι) συνεπεία των μνημονιακών πολιτικών και της υποβάθμισης των εργασιακών σχέσεων αναλύει στο υπόμνημά της προς την Επιτροπή Σοφών που έχει συγκροτηθεί για τα εργασιακά η κυβέρνηση.

Σύμφωνα με πληροφορίες, το υπουργείο Εργασίας στο πόρισμά του προς την Επιτροπή Σοφών παραθέτει μεταξύ άλλων τα εξής στοιχεία:

● Υπάρχουν πάνω από 125.000 εργαζόμενοι στη χώρα που αμείβονται με λιγότερα από 100 ευρώ τον μήνα.

● Περισσότεροι από 500.000 άνθρωποι που εργάζονται με μισθωτή σχέση εργασίας λαμβάνουν αμοιβές μικρότερες από τον κατώτατο μισθό των 586 ευρώ (νούμερο λογικό, αν κάποιος δει πόσο μεγάλη διάδοση έχει η μερική απασχόληση στην Ελλάδα τα χρόνια των μνημονίων, που ειδικά την περίοδο 2013-2015 ξεπέρασε, μαζί με τις συμβάσεις εκ περιτροπής εργασίας το 50%).

● O μέσος όρος των μηνιαίων αποδοχών των Ελλήνων από το 2009 μέχρι το 2014 μειώθηκε κατά 26,3% (αναφέρεται βέβαια μόνο στις άμεσες μειώσεις και όχι στη μείωση της αγοραστικής δύναμης που φτάνει το 50%).

● Περίπου το 40% των εργαζομένων της χώρας απασχολείται έχοντας την προστασία κάποιας συλλογικής σύμβασης εργασίας (πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά αφού ήδη από το 2010 ο τότε υπουργός Α. Λοβέρδος είχε φροντίσει να απαξιώσει πλήρως τη Διαιτησία με αποτέλεσμα οι εργοδότες να αρνούνται να υπογράψουν Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας).

Πάντως, όπως παρατίθεται στο υπόμνημα, ο αριθμός των κλαδικών και επαγγελματικών συλλογικών συμβάσεων μειώθηκε από 65 το 2010 σε 23 το 2012, ενώ ο αριθμός των συμφωνιών σε επίπεδο επιχείρησης αυξήθηκε από 227 σε 976 κατά την ίδια περίοδο.

● 427.000 Ελληνες πανεπιστημιακής εκπαίδευσης μετανάστευσαν, το διάστημα 2008-2013, σε αναζήτηση υψηλότερων μισθών και καλύτερων κοινωνικών υποδομών.

Πεποίθηση της ελληνικής κυβέρνησης, που διαπιστώνεται στο υπόμνημα, είναι πως η μείωση των κατώτατων αποδοχών όχι μόνο απέτυχε να διευκολύνει την επανείσοδο των ανέργων στην αγορά εργασίας αλλά, αντίθετα, οδήγησε σε μια άνευ προηγουμένου αύξηση των επιπέδων της ανεργίας. Ειδικά η ανεργία των νέων αυξήθηκε σε 60% το 2013 και σταθεροποιήθηκε γύρω στο 50% φέτος.

Τα μέλη της Επιτροπής βρίσκονται από χθες στην Ελλάδα για νέο κύκλο επαφών με κυβερνητικά στελέχη, αντιπροσώπους των κοινωνικών εταίρων (ΓΣΕΕ, ΕΣΕΕ, ΣΕΒ, ΓΣΕΒΕΕ, ΣΕΤΕ), ακόμη και ανθρώπους των δανειστών μας, ώστε να καταφέρουν να δομήσουν ένα προσχέδιο για το πού πρέπει να κατευθυνθούν οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις και ποιες είναι οι καλές πρακτικές που θα πρέπει να υιοθετηθούν.

Κοινό πόρισμα

Αυτό που απομένει για να ολοκληρωθεί η εικόνα (δεδομένο ότι και οι θεσμοί ήδη από την προηγούμενη εβδομάδα έχουν καταθέσει τις δικές τους προτάσεις) είναι το κοινό πόρισμα των κοινωνικών εταίρων (ΓΣΕΕ, ΕΣΕΕ, ΓΣΕΒΕΕ, ΣΕΒ, ΣΕΤΕ). Σύμφωνα με πληροφορίες αυτό δεν έχει γίνει δυνατό να κατατεθεί αφού οι εργοδοτικές οργανώσεις δεν έχουν καταφέρει να βρουν σημείο επαφής ώστε να το προωθήσουν στη ΓΣΕΕ προς συμφωνία.

Το πρόβλημα βρίσκεται κυρίως στον ΣΕΒ, καθώς ένα κομμάτι του και δη ο τραπεζικός κλάδος δεν θέλει να συμπορευτεί με την πρόταση των κοινωνικών εταίρων να μην αλλάξει το ποσοστό των ομαδικών απολύσεων. Δεδομένου όμως ότι ο χρόνος πιέζει θα πρέπει εντός της εβδομάδας να υπάρξουν εξελίξεις σε σχέση με την κατάθεση του κοινού πορίσματος.

Θα πρέπει τέλος να σημειωθεί ότι οι δανειστές σε αντίθεση με όσα έχουν συμφωνηθεί με το Μνημόνιο 3 (υπάρχουν μόνο τρία σημεία διαπραγμάτευσης στα εργασιακά ενόψει της δεύτερης αξιολόγησης, ήτοι ο συνδικαλιστικός νόμος, οι συλλογικές διαπραγματεύσεις και οι ομαδικές απολύσεις) αξιώνουν μία σειρά πραγμάτων που αρχίζουν με την κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού (δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα καθώς και επίδομα αδείας) αλλά και των τριετιών επί του κατώτατου μισθού και φτάνουν μέχρι την εμπόδιση ουσιαστικά της απεργίας, την αύξηση του ποσοστού των ομαδικών απολύσεων, την άρση της απαγόρευσης της ανταπεργίας (lock out) και βέβαια την παραμονή στην ευχέρεια του εκάστοτε υπουργού της διαμόρφωσης του κατώτατου μισθού.