Η πολλή δουλειά όχι μόνο τρώει τον αφέντη αλλά ενίοτε... σκοτώνει και τον εργάτη και η κυβέρνηση Μητσοτάκη, αν συνεχίσει με το εργασιακό νομοσχέδιο, διακινδυνεύει να κατηγορηθεί κάποια στιγμή για ηθική αυτουργία σε... φόνους εκ προμελέτης.
Μια νέα μελέτη, η οποία εκπονήθηκε από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) και τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας (ΔΟΕ), και είδε χθες το φως της δημοσιότητας αποκαλύπτει ότι τα παρατεταμένα ωράρια εργασίας σκοτώνουν κάθε χρόνο εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους σε όλον τον κόσμο.
Η μελέτη, που αποτελεί την πρώτη παγκόσμια ανάλυση για την απώλεια ζωής και υγείας λόγω των πολλών ωρών εργασίας, εκτιμά ότι το μόνο 2016 πέθαναν εξαιτίας των εκτεταμένων ωραρίων 645.000 εργαζόμενοι σε όλον τον κόσμο. Οι παραπάνω δούλευαν τουλάχιστον 55 ώρες την εβδομάδα και εξ αυτών οι 398.000 πέθαναν από εγκεφαλικό επεισόδιο, ενώ οι 347.000 από κάποια καρδιακή πάθηση.
Στην περίοδο 2000-2016, οι θάνατοι από καρδιακές παθήσεις εξαιτίας των πολλών ωρών εργασίας αυξήθηκαν κατά 42%, ενώ από εγκεφαλικό κατά 19% αντίστοιχα. Η μελέτη βασίστηκε σε ανάλυση 37 εκθέσεων για ισχαιμικές καρδιακές παθήσεις και 22 μελετών εγκεφαλικών επεισοδίων, καθώς και σε δεδομένα 2.300 ερευνών τα οποία συλλέχθηκαν από 154 χώρες μεταξύ 1970 και 2018.
Καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι εργαζόμενοι που δουλεύουν περισσότερες από 55 ώρες την εβδομάδα διατρέχουν 35% μεγαλύτερο κίνδυνο να υποστούν εγκεφαλικό και 17% να πεθάνουν από ισχαιμική καρδιακή νόσο, σε σχέση με όσους εργαζόμενους δουλεύουν 35-40 ώρες την εβδομάδα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το 2016 συνολικά 488 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλον τον κόσμο ήταν εκτεθειμένοι σε ωράρια εργασίας που ξεπερνούσαν τις 55 ώρες την εβδομάδα. Από τους πλέον ευάλωτους λόγω της υπερεργασίας είναι οι άντρες. Το 72% των θανάτων που αποδόθηκαν στις πολλές ώρες εργασίας αφορούσε άντρες. Αντίστοιχα υψηλό ποσοστό θανάτων καταγράφεται στους λαούς των χωρών του Δυτικού Ειρηνικού και της ΝΑ Ασίας (στις οποίες περιλαμβάνονται οι Κίνα, Ν. Κορέα, Ιαπωνία και Αυστραλία) καθώς και στους μέσης ηλικίας ή και μεγαλύτερους εργαζόμενους.
Παρότι η μελέτη δεν καλύπτει την περίοδο της πανδημίας, τα ευρήματά της έρχονται σε μια περίοδο κατά την οποία ο αριθμός των ανθρώπων που δουλεύουν υπερβολικά πολλές ώρες αυξάνεται διαρκώς αγγίζοντας, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του ΠΟΥ, το 9% του συνολικού πληθυσμού της Γης. Η πανδημία του κορoνοϊού έχει επίσης δώσει μεγαλύτερη έμφαση στις ώρες εργασίας. Σχολιάζοντας τις μεταβολές ο γενικός διευθυντής του ΠΟΥ Τέντρος Αντανόμ Γκεμπρεγεσούς υπογράμμισε και αυτός ότι πανδημία «έχει αλλάξει σημαντικά τον τρόπο με τον οποίο εργάζονται πολλοί άνθρωποι. Η τηλεργασία έχει γίνει ο κανόνας σε πολλούς κλάδους, συχνά θολώνοντας τα όρια μεταξύ σπιτιού και εργασίας. Επιπλέον, πολλές επιχειρήσεις αναγκάστηκαν να μειώσουν ή να κλείσουν τις δραστηριότητές τους προκειμένου να εξοικονομήσουν πόρους. Οι εργαζόμενοι που συνεχίζουν να εργάζονται σε αυτές και να πληρώνονται από τη μισθοδοσία καταλήγουν να εργάζονται περισσότερες ώρες. Ωστόσο καμία δουλειά δεν αξίζει τον κίνδυνο ενός εγκεφαλικού επεισοδίου ή καρδιακών παθήσεων. Οι κυβερνήσεις, οι εργοδότες και οι εργαζόμενοι πρέπει να συνεργαστούν και να συμφωνήσουν στην υιοθέτηση ορίων έτσι ώστε να προστατευτεί η υγεία των εργαζομένων».
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας