75 ετών... με ηθικόν ακμαιότατον

Θα μπορούσε να είναι μια όμορφη αποχαιρετιστήρια τελετή, αλλά η γιορτή των 75ων γενεθλίων του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Οφενμπουργκ, μια κωμόπολη του Φράιμπουργκ στη Βάδη-Βυρτεμβέργη, μόνον αποχαιρετιστήρια δεν ήταν. Η καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ πήγε ώς εκεί για να του ευχηθεί και κυρίως για να τον επαινέσει και από κοντά για «την ευρωπαϊκή καρδιά του».

Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, επίσης βρέθηκε κοντά του για να εκφράσει την ευχή «τα πράγματα στη Γερμανία και την Ευρώπη να συνεχιστούν όπως τώρα». Ο εορτάζων περιορίστηκε να δηλώσει ότι σκέφτεται «τα 80ά γενέθλιά» του.

Ο λόγος του Γιούνκερ ήταν ένα εγκώμιο για τον υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας, τον οποίο αποκάλεσε «άνθρωπο βαθιάς δημοκρατικής κουλτούρας και πολιτικό των συμβιβασμών» και πρόσθεσε ότι «η Ευρώπη χρωστάει πολλά στον Σόιμπλε».

Η καγκελάριος δεν τον ασπάστηκε όπως ο πρόεδρος της Κομισιόν, αναφέρθηκε όμως στη μακρά συνεργασία τους, ιδιαίτερα «τα τελευταία χρόνια» που -όπως είπε- «αντιμετώπισαν μαζί τα προβλήματα στη Γερμανία και την Ε.Ε.» και τον συνεχάρη για τα αποτελέσματα.

Και βεβαίως η γιορτή δεν προσφερόταν για πολιτικές υποσχέσεις, ωστόσο, έδωσε την αφορμή για πολλές συζητήσεις για τη μετεκλογική σχέση της Μέρκελ με τον Σόιμπλε.

Οσο σίγουρη θεωρείται η εκλογική νίκη της Γερμανίδας καγκελαρίου την προσεχή Κυριακή, δυο φορές πιο σίγουρη είναι η πανηγυρική εκλογή του Σόιμπλε στην ομοσπονδιακή Βουλή, όπου βρίσκεται από το 1972. Στις προηγούμενες εκλογές είχε πάρει στην εκλογική του περιφέρεια ποσοστό 56,1%. Τώρα μπορεί και να το αυξήσει, καθώς οι δημοσκοπήσεις τον εμφανίζουν ως τον πιο δημοφιλή πολιτικό αυτής της κοινοβουλευτικής περιόδου, με ποσοστά που κυμαίνονται στο 60%.

Είναι ο μακροβιότερος υπουργός Οικονομικών στη Γερμανία και σε όλες τις χώρες της Ε.Ε., από τον Νοέμβριο του 2009, και φυσικά «ουδείς μπορεί να φανταστεί ότι θέλει να αφήσει το υπουργείο», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η εφημερίδα Die Welt. Στην εκτίμηση αυτή συγκλίνουν τα περισσότερα μέσα, το Spiegel, η SZ, η Faz, η Taz, αλλά και τα επιτελεία των κομμάτων.

Η SZ, που απηχεί τις απόψεις των Σοσιαλδημοκρατών, και η Taz, που κινείται αριστερά, επικρίνουν σφόδρα τον υπουργό Οικονομικών για τις επιλογές στην κρίση χρέους της Ελλάδας και των άλλων χωρών του Νότου, πλην όμως, συνεκτιμώντας τα ενδεχόμενα που προβάλλουν μετά τις εκλογές, πολλοί είναι αυτοί που κάνουν την ίδια ευχή με αυτήν του Γιούνκερ.

Μέσα στα πολλά σενάρια που συζητιούνται στα πολιτικά τραπέζια, είναι να περάσει ο Σόιμπλε από το υπουργείο Οικονομικών στην προεδρία της Βουλής, στη θέση του Ν. Λαμέρτ, και να διευθύνει το κοινοβουλευτικό έργο.

Το πρώτο ερώτημα είναι ποια θα είναι η κυβέρνηση, καθώς στην επόμενη Βουλή αναμένεται να συμμετάσχουν έξι κόμματα και όχι τέσσερα όπως είναι σήμερα και επιπλέον οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι και τα τέσσερα κόμματα που συμμετείχαν στην απερχόμενη Βουλή θα έχουν απώλειες.

Το δεύτερο ερώτημα αφορά το πολιτικό βάρος των απωλειών και το συνακόλουθο τα κόμματα που θα συμμετέχουν στην επόμενη κυβέρνηση, τον αριθμό και την προγραμματική συμφωνία που θα συνάψουν. Εάν για παράδειγμα και οι Χριστιανοδημοκράτες έχουν μεγάλη μείωση του ποσοστού που είχαν πάρει το 2013, ενδέχεται να είναι αδύνατη μία κυβέρνηση με τους Φιλελεύθερους.

Στην περίπτωση που και οι Σοσιαλδημοκράτες έχουν μεγάλη μείωση, μπορεί να οδηγηθούν σε εσωκομματικό δημοψήφισμα για τη συμμετοχή τους ή μη σε κυβέρνηση υπό τη Μέρκελ. Και οι Πράσινοι επίσης έχουν στρατηγικές διαφωνίες.

Ακόμη και οι Φιλελεύθεροι, που φαινομενικά δείχνουν ότι κινούνται σε σταθερή γραμμή, με τον Κρίστιαν Λίντνερ πάντως να αποφεύγει να θέσει εκ των προτέρων θέματα σύνθεσης κυβερνητικού σχήματος προβάλλοντας κυρίως θα ζητήματα προγραμματικής σύγκλισης για την Ε.Ε. και την οικονομία της Γερμανίας, είναι ερώτημα εάν θα μπορούν με τους Χριστιανοδημοκράτες να έχουν κοινοβουλευτική πλειοψηφία και να αξιώνουν το υπουργείο Οικονομικών, όπως απαίτησε το στέλεχος του εθνικού συμβουλίου τους, Αλεξάντερ Χαν.

Σε διαφορετική περίπτωση, μπορεί και να κληθούν να συμμετέχουν σε ένα κυβερνητικό σχήμα ως τρίτο κόμμα, χωρίς απαιτήσεις, ή να μείνουν στην αντιπολίτευση.