Λένε πως στην κηδεία του καλού δημοσιογράφου θα πάνε οι στενοί συγγενείς, άντε και μερικοί φίλοι, ο παπάς κι ο νεκροθάφτης. Γιατί όσο ζούσε θα 'χε στενοχωρήσει πολλούς. Αυτός είναι ο κανόνας. Η κηδεία του Σεραφείμ (Φυντανίδη) ήταν η εξαίρεση: Και καλός -σπουδαίος- δημοσιογράφος υπήρξε, και ένα πλήθος πήγε να τον αποχαιρετήσει, το περασμένο Σάββατο στο Α' Νεκροταφείο.
Το ότι ήταν σπουδαίος δημοσιογράφος -«εφημεριδάς»- δεν το λέω εγώ. Το 'χουν πει οι αμέτρητοι αναγνώστες της «Ελευθεροτυπίας», που την αγκάλιασαν τόσα χρόνια και έδωσαν έτσι και σε μας, τους συντάκτες της, χαρά και περηφάνια που δουλέψαμε σ' αυτήν. Μπορεί η «Ελευθεροτυπία» να θεμελιώθηκε απ' τον Αλέκο Φιλιππόπουλο (Ιούλιος '74 - Μάρτιος '75) αλλά απ' τον Σεραφείμ (Απρίλιος '75-Απρίλιος 2007) απογειώθηκε και καταξιώθηκε.
Τον θυμάμαι, συνεσταλμένο, όταν πρωτόρθε στην εφημερίδα και μας τον γνώριζε ο καλός συνάδελφος Κώστας Χούντας: «Παιδιά, ο Σεραφείμ θα 'ναι ο νέος διευθυντής μας». Κι εκείνος κοκκίνιζε από αμηχανία. Την επόμενη μέρα μάς φώναζε, έναν έναν, μέσα στο γραφείο του και μας ζητούσε να τον βοηθήσουμε «γιατί δεν ξέρω κανέναν εδώ μέσα...». Τον βοηθήσαμε και μας βοήθησε να περάσουμε με άνεση, κέφι και αξιοπρέπεια τα καλύτερα χρόνια της επαγγελματικής μας ζωής. Τον σεβαστήκαμε και σεβάστηκε κι εμάς και τις υπογραφές μας.
Δεν μ' αρέσουν οι μετά θάνατον αγιογραφίες. Αλλά έχοντας ζήσει μέρα τη μέρα 31 χρόνια μαζί του στην εφημερίδα, δεν διστάζω να πω ότι ήταν ο πιο καλλιεργημένος, δουλευταράς, γλεντζές και δίκαιος διευθυντής που είχα συναντήσει -κι είχα συναντήσει αρκετούς πριν πάω στην «Ε». Χαιρόσουνα να δουλεύεις μαζί του.
Θα κλείσω μ' ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του κλίματος που υπήρχε στην εφημερίδα επί Φυντανίδη: Το 1977 -αν δεν κάνω λάθος- χρειάστηκε να προσληφθεί ένας πολιτικός συντάκτης στη θέση του Μαρούδα, που παραιτήθηκε για να ακολουθήσει τον Αντρέα και την πολιτική. Ηρθε ο Στρατής Ζαχαριάδης, μακαρίτης πια κι αυτός. Ενα - δυο μήνες μετά, ο Στρατής ήρθε στο γραφείο μου και πιάσαμε την πάρλα.
«Τι συμβαίνει εδώ μέσα;» με ρώτησε. «Οταν ήμουνα στην “Απογευματινή” σπάνια πάταγα το πόδι μου. Τώρα είμαι απ' το πρωί ώς το βράδυ στην εφημερίδα. Μάγια μάς κάνει ο Σεραφείμ;».
Καλό σου ταξίδι, φίλε Σεραφείμ.
* Η Αλλοπάρ είναι η σκυλίτσα μου η πολυαγαπημένη. Της έχω μιλήσει τόσο πολύ για τα «καλά χρόνια της “Ελευθεροτυπίας”» ώστε έγραψε τόσο σωστά αυτό το πόνημά της, λες και το 'χω γράψει εγώ...
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας