Κάθε φορά που έρχονται οι γιορτές αισθάνομαι έντονη την ανάγκη να κάνω την ίδια έκκληση: Μην κάνετε δώρο στα αγαπημένα σας πρόσωπα ένα ζωάκι! Δωρίστε τους ό,τι άλλο νομίζετε ότι θα τους δώσει χαρά, εκτός από ζωάκια. Για τον απλούστατο λόγο ότι το ζωάκι ΔΕΝ είναι παιχνίδι -«για να παίζουν τα παιδιά»- ούτε κόσμημα και αξεσουάρ. Πρόκειται για μια εντελώς ανεύθυνη πράξη, έστω κι αν θέλετε να κάνετε τη χάρη του παιδιού σας, που «θέλει ένα σκυλάκι ή ένα γατάκι».
Η πιθανότερη πορεία και κατάληξη ενός τέτοιου «δώρου» είναι η εξής: Ο αποδέκτης του «δώρου» αυτού θα χαρεί για λίγο, θα παίξει μαζί του για λίγο και, δυστυχώς, θα το βαρεθεί γρήγορα -ειδικά αν είναι παιδί. Μόνο που το «δώρο» αυτό δεν είναι σαν τα άλλα, τα άψυχα, που τα παρατάμε όταν τα βαρεθούμε και... πάμε γι' άλλα.
Το κουταβάκι ή το γατί θα συνεχίσουν να κάνουν αταξίες, να θέλουν φροντίδα, να λερώνουν, να θέλουν προσοχή. Ετσι, γρήγορα τα ζωάκια θα γίνουν βάρος στους γονείς που, ξαφνικά, θα πρέπει να φροντίσουν ακόμα ένα «παιδί». Που, όμως, δεν ήταν στο πρόγραμμά τους. Οπότε; Ναι, έτσι γεμίζουν οι δρόμοι με αδέσποτα ζωάκια.
Είναι διαφορετική, φυσικά, η περίπτωση που το θέμα «υιοθεσία ενός ζώου συντροφιάς» έχει συζητηθεί στην οικογένεια, το θέλουν όλα τα μέλη της και, άρα, όλα έχουν αναλάβει τις ευθύνες που τους αναλογούν. Και βέβαια, έχει βρεθεί ο χώρος όπου θα ζει το ζωάκι, η περιοχή που θα πηγαίνει βόλτα, ο κτηνίατρος που θα το αναλάβει κ.λπ. Τότε ναι, οι μέρες των γιορτών είναι κατάλληλες για ένα τόσο απαιτητικό δώρο.
Οπως γίνεται συνήθως, μιλάω εκ πείρας. Βλέπετε, τόσο εγώ όσο κι ο Σούρτας κι ο Ταρζανάκος μας είμαστε όλα ανεπιθύμητα σκυλιά, που μας μάζεψε ο δικός μας απ' τον δρόμο. Μόνο η Κάρμεν ήρθε απ' το κυνοκομείο της Χαλκίδας, αλλά κι εκείνη στον δρόμο ήταν πριν να την κλείσουν εκεί. Σας διαβεβαιώνω, λοιπόν, ότι δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα για έναν σκύλο απ' το να 'ναι πεταμένος στον δρόμο, να πεινάει, να διψάει, να προσπαθεί να σωθεί απ' τα τροχοφόρα ή από κάποιους «ανθρώπους» που τον κλοτσούν και τον χτυπούν για πλάκα.
* Η Αλλοπάρ είναι η σκύλα μου και, μαζί, ένα ζωντανό παράδειγμα του τι ζωή επιφυλάσσεται σ' ένα αδέσποτο σκυλί. Τη βρήκα μισοπεθαμένη, δηλητηριασμένη, κάτω από ένα δέντρο κοντά στο σπίτι μου, στον Μαραθώνα, μια χειμωνιάτικη μέρα με χιονόνερο. Είναι ακριβό σκυλί κυνηγιού και πρέπει να το πέταξαν στον δρόμο διότι είναι κροτοφοβική -άρα δεν κάνει για κυνήγι. Την πήγα στον γιατρό, την έσωσε, και τώρα είναι η βασίλισσα του κήπου μας!
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας