Κατά τις συζητήσεις που κάνουμε εδώ στην αυλή μας, στον Μαραθώνα, τα πανάθλια σκυλιά-μέλη της αγέλης μου ακολουθούν, σχεδόν πάντα, τη «μέθοδο Γεωργιάδη». Πρόκειται για μια εξέλιξη της «παγκάλειας» μεθόδου και, με δυο λόγια, είναι η εξής: Οταν παίρνεις μέρος σε μια συζήτηση, δεν κάθεσαι ν' ακούσεις τι θέλουν να πουν οι άλλοι.
Τους διακόπτεις και λες αυτά που θες να πεις εσύ. Διότι μόνο εσύ κατέχεις την αλήθεια και η δική σου αλήθεια είναι πάντα πιο... αληθινή απ' του συνομιλητή σου. Τόσο απλά.
Για να καταλάβετε τι τραβάω, θα σάς περιγράψω μια σκηνή ενός (υποτιθέμενου) διαλόγου μας: Με το που αρχίζω να μιλάω -στην τρίτη ή τέταρτη λέξη κιόλας!- πετάγεται η Κάρμεν, με διακόπτει και αρχίζει να μιλάει αυτή. Κι όταν διαμαρτύρομαι -και δίκαια- ζητώντας της να με αφήσει «να ολοκληρώσω», η Κάρμεν -σχεδόν πάντα- μου απαντάει «μα ξέρω τι θες να πεις» και συνεχίζει απτόητη.
Αλλά όχι για πολύ: Ο Σούρτας, που κι αυτός έχει εκπαιδευτεί απ' την τηλεόραση στον «διάλογο κωφών», τη διακόπτει κι αρχίζει να λέει τα δικά του, φροντίζοντας να μιλάει δυνατότερα απ' την Κάρμεν, ώστε ν' ακούγεται μόνο αυτός.
Κι όταν έρχεται η σειρά της Κάρμεν να διαμαρτυρηθεί κι αυτή διότι δεν «ολοκλήρωσε», η απάντηση είναι: «Μα δεν μπορώ ν' ακούω αυτά τα πράγματα αδιαμαρτύρητα»!
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τον πιτσιρικά τον Ταρζάν, που έχοντας μεγαλώσει στην αυλή μας νομίζει ότι αυτός είναι ο κανονικός τρόπος «συζήτησης». Διακόπτει λοιπόν τον Σούρτα και παίρνοντας τον λόγο αρχίζει να γαβγίζει κι αυτός με στεντόρεια φωνή.
Τότε ακριβώς αρχίζω να ουρλιάζω, απαιτώντας να αφήσουν τον κάθε συνομιλητή να πει αυτά που θέλει και, αφού τον ακούσουν, να πουν, ένας ένας με τη σειρά του, την άποψή τους, μπας και βγάλουμε μια άκρη. Αλλά η απάντησή τους -μ' ένα στόμα κι οι τρεις!- είναι η κλασική: «Αμάν, βρε Αλλοπάρ, διάλογο κάνουμε! Τι θέλεις; Μονολόγους;».
Το κακό είναι ότι αυτός ο περίεργος τρόπος «διαλόγου» και «συζήτησης» δεν περιορίζεται στην αυλή μας και στα μέλη της αγέλης μας. Κάντε ένα πείραμα: Προσπαθήστε να ανοίξετε μια συζήτηση, με οποιοδήποτε θέμα, στο λεωφορείο, στη λαϊκή, στο σουπερμάρκετ, στο γραφείο. Θα διαπιστώσετε αμέσως ότι κανείς δεν είναι διατεθειμένος να ακούσει τι λέτε.
Ολοι θα θελήσουν να μιλάνε αυτοί και ν' ακούτε εσείς. Οπως ακριβώς στην τηλεόραση - αυτό το μεγάλο (και κακό) σχολείο.
Και αν τύχει να διαμαρτυρηθείτε, η Ολγα Τρέμη έχει δώσει ήδη την απάντηση: «Διάλογο κάνουμε»...
* Το Αλλοπαράκι μου, η γλυκιά μου σκυλίτσα, είναι αρχηγίνα της αγέλης μας, αλλοπαρμένη και ρομαντική. Ζητάει διάλογο στην εποχή τού «άντε ρε, που θα μου πεις εμένα», του «αυτό που σου λέω εγώ» και του «δεν μπορώ ν' ακούω τέτοια πράγματα».
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας