Γράμμα σ’ έναν (λογοτεχνικό) ήρωα
Ανθρωποι της γραφής (ποιητές, πεζογράφοι, κριτικοί, πανεπιστημιακοί) στέλνουν γράμμα στον αγαπημένο τους λογοτεχνικό ήρωα. Σύντομα επιστολικά κείμενα, διακειμενικά παίγνια, μεταιχμιακές αφηγήσεις στην κόψη επινοημένης πραγματικότητας και μυθοπλαστικής οικειότητας.
Σας απευθύνομαι με τα μάτια, συμπτωματικά, σ’ ένα πευκόφυτο κομμάτι γης που γέρνει σκιά στη θάλασσα. Απόβραδο Ιουλίου (μπορεί Αυγούστου) στο κατάστρωμα της Μυρτιδιώτισσας. Δίπλα στη θάλασσα, ειρήσθω εν παρόδω, πρωτάκουσα την αφήγησή σας. Και γράφω «άκουσα», γιατί διάβαζα μεγαλοφώνως, διαγράφοντας κύκλους γύρω από το ορθογώνιο τραπέζι του σαλονιού. Ηταν σαν να σας άκουγα δεύτερη φορά. Παρ' όλη όμως την οικειότητα από την πρώτη κιόλας συνάντηση, ακόμη χρησιμοποιώ τον πληθυντικό που μου επιβάλατε, όταν μου συστηθήκατε ως «κ. Στράτης». Παρατηρητής -και εγώ- εξ αποστάσεως, τον αποδέχθηκα, προσποιούμενη ότι βλέπω στη φωνή σας αυτόν που με υπέρβαρη σοβαρότητα (συγχωρέστε μου τις λέξεις) περιγράφατε. Μετείχαμε σε ένα παιχνίδισμα, αν το καλοσκεφτείτε, παράξενο∙ κι ίσως γι’ αυτό αστείο. Ενα ανδρικό προσωπείο μιλούσε φορώντας ένα άλλο ανδρικό προσωπείο που ηχούσε με το γυναικείο χρώμα της φωνής μου. Σε πρώτο πρόσωπο. Εκτοτε έπαιζα το παιχνίδι της αναγνώρισης αναζητώντας τη Βάσω, τη Φρόσω ή την Μπίλιω. Οσο περνούσε, ωστόσο, ο καιρός τόσο δυσκολότερο γινόταν. Μέχρι που το παιχνίδι σταμάτησε όταν δεν μπορούσα πια να ανιχνεύσω οικειότητα στα πρόσωπα. Επαψα τότε να τη γυρεύω σε αυτά κι άρχισα να την αναζητώ στα πράγματα. Ηταν (είναι) πιο εύκολο.
Φίλε, κ. Στράτη, το παλιό ποστάλι μπαίνει στον κόλπο της Σκοπέλου. Στη Χώρα της, τα είκοσι πέντε ξωκκλήσια-τάματα μοιάζουν όμορφα συνταιριασμένη ορχήστρα. Ο παπα-Νικόλας, ανιχνεύοντας τα πρόσωπα επιφυλακτικά, την κοιτά σαν να υπάρχει μέσα της κρυμμένος ένας κόμπος δάκρυ. Καθώς αποβιβάζομαι νύχτα, ψάχνω ανάμεσα στα πρανή από τις κατολισθήσεις το πεύκο σας, με το σπυρί της άμμου κόμπο ιδρώτα να βαραίνει τον κρόταφό μου. Το κεφάλι μου γέρνει από το βάρος. Αλλά διάλεξα προσεκτικά τον καιρό για το ταξίδι. Ενα μελτέμι Ιούλιο (ή Αύγουστο) θα φυσήξει κι αν είμαι τυχερή θα ακούσω το τραγούδισμα απ’ τις πευκοβελόνες, οπότε ελπίζω ότι θα μου επιτρέψετε να επανέλθω.
Μέχρι τότε, ειλικρινώς δική σας,
Αναφέρεται στο ποίημα του Γιώργου Σεφέρης «Ο κ. Στράτης Θαλασσινός περιγράφει έναν άνθρωπο»
Η Μ. Ευαγγέλου πρωτοεμφανίστηκε με το μυθιστόρημα «Οστινάτο» (Πατάκης, 2017)
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας