Ανθρωποι της γραφής (ποιητές, πεζογράφοι, κριτικοί, πανεπιστημιακοί) στέλνουν γράμμα στον αγαπημένο λογοτεχνικό τους ήρωα. Σύντομα επιστολικά κείμενα, διακειμενικά παίγνια, μεταιχμιακές αφηγήσεις στην κόψη επινοημένης πραγματικότητας και μυθοπλαστικής οικειότητας.
Επιμέλεια: Μισέλ Φάις
Αξιότιμε κύριε βαρόνε,
Καιρό τώρα θέλω να σας γράψω γιατί, αφού εξαφανιστήκατε εκείνο το βράδυ μέσα στην Κρύπτη παίρνοντας μαζί σας τον βυθισμένο κόσμο σας, αφήσατε πίσω σας κάτι που αποδεικνύεται ανεξίτηλο. Περίεργο: η σιωπή σας, η παραίτηση που αποκαλούσατε «ησυχία», πόσο τεράστιο και πυκνό βάρος είχε. Εχει, ακόμα.
Εσείς, ο απόγονος των Τρόττα και συνονόματος του τελευταίου Αυτοκράτορα, σβηστός πια, εκτός λειτουργίας, αποτυχημένος ακόμα και στον θάνατο που δεν θέλησε να σας πάρει ένδοξα, στο πεδίο της μάχης («Ανίκανος προς θάνατον»), πού να πήγατε τώρα;
Δεν ήσασταν παιδί της νέας εποχής, και παριστάνατε τον κουφό γιατί ήταν πιο ευγενικό από το να παραδεχτείτε τους χυδαίους ήχους της. Κάποια στιγμή έρχεται για όλους μας, βαρόνε, που οι ήχοι μιας νέας εποχής γίνονται τόσο χυδαίοι κι εκκωφαντικοί ώστε αναγκαζόμαστε να ψάξουμε καταφύγιο για να μην τους ακούμε πια -έρχεται για όλους, και γι’ αυτό συνέχεια σας θυμάμαι, καθώς κατεβαίνατε εκείνο το βράδυ στην Κρύπτη. Αφήνοντας πίσω σας τις νύχτες της αγαπημένης Βιέννης, ζαρωμένες πια και μαραμένες σαν γριές στρίγκλες, βδέλλες πάνω στις ευτυχισμένες αναμνήσεις άλλων εποχών -και ποιος από μας δεν κρύβεται μπροστά στο νέο άγριο πρόσωπο μιας αγαπημένης πόλης;
Σας σκέφτομαι, γιατί κατεβήκατε προς έναν θάνατο αξιοπρεπή, για να κουρνιάσετε (ελπίζατε) ασφαλής μέσα σε μια καλότυχη μνήμη και να παγώσει ο χρόνος· ώστε να μη γίνουν όλα εκείνα που θα γίνονταν. Κατεβήκατε προς τη χωρίς χαραμάδες αλήθεια που πάντα θα πονάει, αφήνοντας πίσω εκείνη την άλλη, την καινούργια, των δρόμων και των «ρομαντικών», που χαϊδεύει και χορεύει κι ευτελίζει.
Σας σκέφτομαι, γιατί έρχεται μια στιγμή για όλους, βαρόνε, που ψάχνουμε μια Κρύπτη. Γιατί, αν δεν τη βρούμε; Αν πρέπει να συνεχίσουμε να ζούμε, ζωντανοί-νεκροί σε έναν κόσμο χωρίς αξιοπρέπεια, πώς θα το κάνουμε; Ποιος θα τραγουδήσει το φρόνιμο, προσεκτικό χρυσό των θάμνων του λαβούρνου αν εμείς το ξεχάσουμε και ξεχαστούμε; Πού να πάει αυτός που δεν ξέρει πώς να ζήσει;
Αναφέρεται στην «Κρύπτη των Καπουτσίνων» του Joseph Roth (μτφρ.: Μαρία Αγγελίδου, εκδόσεις Αγρα, Αθήνα 2014).
Τελευταίο βιβλίο της Κ. Μέρμηγκα είναι το μυθιστόρημα «Ο Ελληνας γιατρός» (Μελάνι, 2017).
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας