Γράμμα σ’ έναν (λογοτεχνικό) ήρωα
Ανθρωποι της γραφής (ποιητές, πεζογράφοι, κριτικοί, πανεπιστημιακοί) στέλνουν γράμμα στον αγαπημένο λογοτεχνικό τους ήρωα. Σύντομα επιστολικά κείμενα, διακειμενικά παίγνια, μεταιχμιακές αφηγήσεις στην κόψη επινοημένης πραγματικότητας και μυθοπλαστικής οικειότητας.
Επιμέλεια: Μισέλ Φάις
Αγαπητέ μου Ζαν-Μπατίστ Κλαμάνς,
Στις 5 Σεπτεμβρίου του 2015, υπήρξα αυτήκοος μάρτυρας μίας αυτοκτονίας. Καθόμουν στην ίδια ακριβώς θέση από την οποία σας γράφω τώρα, την W.113, στο συγκρότητα της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας, στο 13ο διαμέρισμα στο Παρίσι, όταν άκουσα μία κραυγή και αμέσως μετά έναν τρομακτικό θόρυβο. Το σημείο της πτώσης ήταν στην προέκταση της γέφυρας Σιμόν ντε Μποβουάρ (λίγοι πρέπει να πρόσεξαν αυτή τη λεπτομέρεια). Ο θόρυβος ήταν από την πρόσκρουση του σώματος στο φρεάτιο εξαερισμού, στο προαύλιο.
Ακούστε τώρα όμως: οι αναγνώστες συνέχισαν τη δουλειά τους αμέριμνοι, ναι, συνέχισαν αμέριμνοι, εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις και λέγοντας εξαιρέσεις, εννοώ αυτούς τους περίεργους (ανάμεσά τους και εγώ) που άφησαν τη θέση τους και βγήκαν έξω στο προαύλιο. Αργότερα, αυτό το συμβάν βρήκε τη θέση του στο δεύτερο (υπό έκδοση) πεζογραφικό μου έργο, όπου κοιτάξτε τι γράφω: «Ωστόσο, για μέρες η σκέψη της αυτοκτονίας ενός ανθρώπου. Οχι ασφαλώς υπερβολές του τύπου Ζαν-Μπατίστ Κλαμάνς».
Και δεν είναι μόνο αυτό, αγαπητέ μου. Στο πρώτο μου έργο αφαίρεσα, κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, τη φράση που φέρει τη διακριτική διαγραφή στο εξής χωρίο: «Η Αννα με βλέπει από απόσταση να βρίσκομαι στο μέσο της γέφυρας και να ισορροπώ πάνω στο προστατευτικό κιγκλίδωμα, υψώνομαι και κοιτάζω τα νερά, δεν ξέρω αν θα υπάρχει γέλιο αυτή τη φορά, ο κόσμος συνειδητοποιεί, οι περαστικοί παύουν να είναι περαστικοί, η Αννα επίσης συνειδητοποιεί και εκλιπαρεί, ας τελειώνει εδώ λοιπόν».
Και δεν είναι μόνο αυτό, αγαπητέ μου. Ο ήρωάς μου, που όπως υποψιάζεστε οδεύει προς την αυτοκτονία, επιλέγει για το σάλτο μορτάλε όχι μία οποιαδήποτε γέφυρα, αλλά, ναι, σωστά υποψιάζεστε, ακούστε τι λέει: «κατευθύνομαι στην Pont des arts –πού αλλού;».
Μα γιατί σας τα λέω όλα αυτά; Ορίστε, πρέπει να σας ομολογήσω κάτι: η «Πτώση» είναι το μόνο έργο ίσως που αγαπώ να μισώ. Και δεν είναι μόνο αυτό, αγαπητέ μου.
Αναφέρεται στο μυθιστόρημα «Η πτώση» του Αλμπέρ Καμί.
Το τελευταίο εκδοτικό ίχνος του Θ. Συμεωνίδη είναι το «Υπάρχει επίσης». Βασισμένο στη ζωή και στο έργο του Paul Celan (Γαβριηλίδης, 2017).
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας