Νούφαρα

Αν είναι κάτι που σιχαίνομαι είναι οι ιμπρεσιονιστές. Μόνο πέρυσι σκότωσα δέκα απ’ αυτούς. Με τα νούφαρά τους και τα πράσινά τους. Με φοβίζουν. Παλιά. Οπου τους βρίσκαμε τους σκοτώναμε. Ναι… ήταν ωραία παλιά… Και ύστερα ήρθαν αυτοί… Με τα πινέλα και τα σκαμνιά τους… Τι ήρθαν να κάνουν; Γιατί εδώ; Δεν είχε πράσινο εκεί; Δεν είχε νούφαρα; Στην αρχή ήταν λίγοι. Χαμένοι στην εξοχή, δίπλα στα ποτάμια, δεν ενοχλούσαν κανέναν… Αλλά μετά γέμισε ο τόπος… Δεν μπορούσες να βγεις από το σπίτι σου χωρίς να πετύχεις κάποιον…

Αράζαν στην πλατεία, στις γωνίες. Ζητούσαν λεφτά για να σου κάνουν το πορτρέτο… ουστ, ρε… ακούς εκεί το πορτρέτο… μαλάκα… αν θέλω να δω με τι μοιάζω, αρκεί ένας καθρέφτης… τεχνολογία, ρε ζώον… καθρέφτης. Χρώματα και μαλακίες… Ιμπρεσιονιστές και μαλακίες…

Σιγά σιγά, μαζευτήκαμε πολλοί. Τους πήραμε στο κυνήγι. Εκεί να δεις χρώμα… τρύπιοι καμβάδες… χυμένες τέμπερες… σπασμένες μύτες. Τους καίγαμε μαζί με τους κωλοπίνακές τους… πίσω στη χώρα σου, ρε… μόλις πέρυσι σκότωσα δέκα από αυτούς… δεν αδειάζει ο τόπος… δεν γίνεται τίποτα…

Γίνονται όλο και περισσότεροι, γέμισε ο τόπος… δεν έχει μείνει σημείο που να μην το έχουν ζωγραφίσει… γεφύρια, ποτάμια, μήλα… Και καλά τα μήλα… αλλά τα γεφύρια και τα ποτάμια… σαν αποχετεύσεις είναι εδώ… τι να πω… Σήμερα, όπου και να πας, πετυχαίνεις έναν… με τα ψάθινα καπέλα να μην τους χτυπήσει ο ήλιος… τόσες ώρες που κάθονται στο ίδιο σημείο σαν μαλάκες. Τι κάθεσαι εκεί, ρε.. τόσο χώρο έχει, κουνήσου και λίγο, μαλάκα ιμπρεσιονιστή… Οκτώ ώρες στο ίδιο σημείο σαν μαλάκας… κάτι πρέπει να γίνει… γέμισε ο τόπος…

Να ένας… να τον τον μαλάκα… σας το ‘πα, δεν σας το ‘πα; Οπου και να πας…

Τι κάνει εκεί ο μαλάκας… τι ζωγραφίζει… πράσινα πάλι, ρε φίλε, μας φλόμωσαν στα πράσινα… Ε! Εσύ, ναι εσύ! Εσύ, ρε μαλάκα, σε σένα μιλάω…

Τι κάνεις εκεί, ρε… εκεί; Τι; Τι ζωγραφίζεις, ρε μαλάκα; Ποιος σου είπε να ζωγραφίσεις; Αλλη δουλειά δεν έχεις; Κανονική δουλειά, ρε μαλάκα… Ναι ρε, ενοχλείς… εμένα ενοχλείς, ρε μαλάκα… έλα τώρα που θα το συζητήσουμε κιόλας… ρε κάνε μου τη χάρη…

Νούφαρα, νούφαρα πάλι ρε πούστη μου, τι φάση.. είναι τέχνη αυτό… ποιος χέστηκε για τα νούφαρα… Πίσω στη χώρα σου, ρε… Αυτή τη χώρα θα τη ζωγραφίσουμε εμείς, ρε… και άμα γουστάρουμε δεν τη ζωγραφίζουμε καν… ναι, ρε φίλε, άμα γουστάρουμε… την καίμε, άμα γουστάρουμε… Τη βγάζουμε φωτογραφίες, άμα γουστάρουμε… θα τη βγάλουμε φωτογραφίες, ρε… φωτογραφίες… και φωτοτυπίες, άμα γουστάρουμε… δεν είναι τέχνη η φωτοτυπία; Ενώ είναι η φωτογραφία… ή οι μαλακίες που ζωγραφίζεις… άσε ρε που θα μας πεις εσύ τι είναι τέχνη…

Ηρθες εδώ να μας πεις τι είναι τέχνη… βρες καμιά κανονική δουλειά… δουλειά ρε, δουλειά… ξέρω γω, ρε φίλε… να πνίγεις κοτόπουλα… ψάξε να βρεις καμιά κανονική δουλειά με μπλοκάκι κι ύστερα έλα να μου πεις… έλα που θα πιάσουμε και κουβέντα..

Κοιτάξτε. Εγώ κριτικός τέχνης δεν είμαι. Αλλά δεν είμαι υποχρεωμένος να δω τον πίνακά του… Ο καθένας μπορεί να ζωγραφίζει ό,τι θέλει… το τι κρεμάει ο καθένας στο σαλόνι του είναι δική του υπόθεση… αλλά γέμισε ο τόπος … γέμισαν οι δρόμοι με πίνακες… σχέδια από δω, χρώματα από κει… ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ; ΚΙ ΑΛΛΟΣ;

Ε, όχι… όχι… κι άλλος, ρε πούστη μου… τι γίνεται, ρε φίλε, σήμερα; Πρέπει να είναι κάποια αγέλη ιμπρεσιονιστών…

Ε! Ε! εσύ, ναι ρε, εσύ ακούς που… πώς; Μα… Συγγνώμη, κύριε… συγγνώμη… δεν κατάλαβα.. με συγχωρείτε... σας μπέρδεψα με… συγγνώμη… με ιμπρεσιονιστή… συγγνώμη, όχι βέβαια, καμία σχέση… αλίμονο, δικό μου λάθος ήταν… ο εξπρεσιονισμός…

Οχι, όχι, βεβαίως… έχετε δίκιο, δεν ξέρω πώς έκανα αυτό το λάθος… τι σχέση έχει ο εξπρεσιονισμός με τον ιμπρεσιονισμό… βεβαίως… όχι, δεν είναι ανάγκη… γιατί να μπλέκουμε αστυνομίες και τέτοια τώρα… σας παρακαλώ… εγώ είμαι μέγας φαν του εξπρεσιονισμού… ό,τι θέλετε.. ό,τι θέλετε… το πορτρέτο μου;

Ναι, βεβαίως… βεβαίως… εδώ; Καλά. Εδώ. Ο,τι πείτε… ό,τι πείτε… εδώ είμαι καλά;

Ακίνητος… συγγνώμη, έχετε δίκιο… δεν θα ξανακουνηθώ… Αρκεί να είστε ευχαριστημένος.

Εγώ δεν θα ξανακουνηθώ ποτέ.