Οι γιορτές είναι ο μεγεθυντικός φακός των αντιθέσεων. Η διατάραξη της ρουτίνας είναι η ελάχιστη αυτή μετατόπιση που κάνει τα πάντα ορατά εκ νέου. Αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα όταν μετατοπίζονται, κυρίως όταν μετατοπίζονται με τρόπο τέτοιο ώστε να εμπεριέχουν την επιστροφή τους στην κανονικότητα και στη μακαριότητα της στασιμότητάς τους.
Η επιβεβλημένη εξωστρέφεια των γιορτών, το διαρκώς θετικό τους πρόσημο, η αφέλεια των επιχειρημάτων που σε καλούν προς μια ζωή για κατανάλωση τονίζουν τις αντιθέσεις. Υπογραμμίζουν τις αποστάσεις που έχουν τα πράγματα, η όψη τους, η ουσία τους, οι όροι με τους οποίους υπάρχουμε και αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό και τον κόσμο γύρω μας.
Υπάρχουν πολλοί μελαγχολικοί άνθρωποι στις γιορτές. Οχι από θέση αλλά από διάθεση. Από τη διατάραξη μιας ροής γεγονότων και καταστάσεων που ακόμα και αν δεν είναι ευχάριστη, τουλάχιστον είναι κατανοητή και εμπεδωμένη. Ειδικά τα Χριστούγεννα ως γιορτή της εξωστρέφειας και της απόλυτης κατάφασης, με τους ατελείωτους στολισμούς και την ατελείωτη διάρκεια, εκβιάζουν τους ανθρώπους στα όρια του τραμπουκισμού.
Και όμως, αυτή η αντίθεση της χαράς και της λύπης κάθε χρόνο μένει κρυφή, δεν ομολογείται, δεν καταγράφεται, αφού ο ένας πόλος παραμένει σιωπηλός πίσω από την απόλυτη φωνασκία του άλλου. Αφού κανείς δεν θέλει θλιμμένους στις γιορτές του και η μελαγχολία εύκολα περιγράφεται ως μιζέρια.
Φέτος τα πράγματα μοιάζουν διαφορετικά. Είναι η φτώχεια, είναι η ανασφάλεια που αυτή δημιουργεί, είναι ο χειμώνας και το κρύο που εκκρεμούν ως απειλές και ακόμα δεν έχουν έρθει. Είναι η πόλη που είναι πιο παρατημένη από ποτέ. Βρόμικη, υποφωτισμένη, με σπασμένα φανάρια και διαλυμένα πεζοδρόμια, με παρατημένα μαγαζιά και διαμερίσματα εγκαταλελειμμένα στο Airbnb. Που γύρω στις επτά το απόγευμα αρχίζει να μυρίζει καμένο ξύλο από την έλλειψη θέρμανσης. Είναι η πόλη αυτή που κάνει τα πάντα για να σε διώξει.
Φέτος η κυρίαρχη αντίθεση είναι απολύτως ορατή. Ή, πιο σωστά, είναι η πρωταγωνίστρια της όρασής μας. Είναι η αντίθεση ανάμεσα στο στολισμένο κέντρο της πόλης και τις γειτονιές της, στην πληθωρική τάξη των εορτασμών και το διαβρωτικό χάος της ερήμωσης, στην ενεργειακή φλυαρία των στολισμών και την ενεργειακή έλλειψη των σπιτιών.
Είναι αυτή η αίσθηση πως ολόκληρη η πόλη δεν είναι τίποτα άλλο από μια ατελείωτη βιτρίνα για ξένους αγοραστές και πως εμείς κατοικούμε στο κακοφωτισμένο υπόγειο του μαγαζιού. Είναι η αντίθεση ανάμεσα στο φως των λίγων και το σκοτάδι των πολλών.
Και είναι μαζί και η αίσθηση αυτή που σου δημιουργείται. Το γεγονός πως αυτά τα Χριστούγεννα με αυτούς τους όρους ήρθαν εδώ για να μείνουν. Το γεγονός πως αποσπώνται από την ημερολογιακή τους ακρίβεια, ακόμα και από το pop μήνυμά τους, και πως απλώνονται ως καθήκον και ως επιταγή. Πως η πόλη αυτή θα συνεχίσει να υπάρχει με αυτούς τους όρους και μετά τις στολισμένες αφορμές της.
Ως ένα θεματικό πάρκο για θριαμβευτές και περαστικούς, ως μια τουριστική στάση που αδιαφορεί για την πραγματική ζωή, ως μια ατελείωτη αναδιανομή του φωτός και του σκοταδιού με νικητές και αποκλεισμένους. Γιατί είναι τελικά η πόλη όπως κατάντησε: Μια αντίθεση ανάμεσα στο φως των λίγων και το σκοτάδι των πολλών.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας