Το θυμικό είναι κακός οδηγός όταν προσπαθείς να γράψεις. Μπορεί εύκολα να πιάσεις τον εαυτό σου να βρίσκεται σε ένα σημείο όπου πιο πολύ προσπαθεί να εκτονωθεί παρά να βγάλει άκρη ή έστω να επικοινωνήσει. Ειδικά όταν οι συνθήκες είναι οριακές, ειδικά όταν η πραγματικότητα σε ξεπερνά. Είναι τότε που το θυμικό ξεχειλίζει κι εσένα σου βγαίνει ένα «ντρέπομαι που είμαι πολίτης αυτής της χώρας». Ειδικά τότε έχει νόημα να προσπαθείς να γράψεις ψύχραιμα.
Ειδικά όταν βλέπεις απέναντί σου τις ορδές των εθνικιστών να αλαλάζουν, να απειλούν εγκύους και παιδιά, να πανηγυρίζουν ειρωνευόμενοι για τον πνιγμό μωρών και να καμαρώνουν σε δημόσιες φωτογραφίες κρατώντας ένα παιδικό καλτσάκι που έβγαλε η θάλασσα. Πλήθη αφιονισμένων αυτόκλητων να κάνουν περιπολίες κυνηγώντας μετανάστες, αλληλέγγυους και εργαζόμενους σε ΜΚΟ και δομές· να βαράνε σκοπιές με καραμπίνες στα σύνορα ψάχνοντας τον πιο αδύναμο για να εκτονώσουν την παραίσθηση του πατριωτικού τους μεγαλείου. Είναι το θυμικό ειπωμένο ως αλήθεια, είναι το μίσος ως καθημερινή πρακτική. «Θα αλλοιώσουν τον πολιτισμό μας».
Αν ο πολιτισμός σας έχει χώρο για όλα τα παραπάνω, θα του έκανε καλό να αλλοιωθεί. Για την ακρίβεια, μακάρι να εξαφανιστεί. Ειδικά όταν βλέπεις τα ΜΜΕ να κανονικοποιούν αυτό το θυμικό εργαλειοποιώντας το στην κυβερνητική συντεταγμένη προπαγάνδα τους. Αποκρύπτοντας, ταΐζοντας εθνικιστικές και ρατσιστικές ιαχές ένα πλήθος που έχει αντικαταστήσει την ιδιότητα του πολίτη με τα αντανακλαστικά του τηλεθεατή. Οταν βλέπεις τον στρατόκαυλο εθνικισμό να έχει βρει θέση στα μεσημεριανάδικα, με την αφόρητη αφέλεια εθνικής επετείου σε σχολική γιορτή, με μια ευκολία που αγνοεί την πραγματικότητα και τις επιπτώσεις και κρύβει πίσω από πλαστικά σημαιάκια την αφόρητη απανθρωπιά του. Σ' αυτή σας την εθνική ενότητα να μη μας υπολογίζετε.
Ας γράψουμε λοιπόν χωρίς θυμικό. Είναι δεδομένο πως όλα ξεκινούν από τον αυτοκρατορικό κυνισμό του Ερντογάν. Η δημιουργία θερμών επεισοδίων στα δυτικά σύνορα της Τουρκίας, όταν η κατάσταση στα ανατολικά της δεν πηγαίνει καλά, είναι μια τακτική που συναντάμε συχνά τις τελευταίες δεκαετίες (βλέπε π.χ. Κουρδικό στο παρελθόν). Το νέο στοιχείο είναι η εργαλειοποίηση των προσφύγων, η χρήση τους ως μοχλού πίεσης προς την Ευρώπη.
Αυτό όμως που μας αφορά άμεσα είναι η αντίδραση της ελληνικής κυβέρνησης. Μιας κυβέρνησης που παρανομεί ως προς θεμελιώδεις αρχές του Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου, αναστέλλοντας το δικαίωμα χορήγησης ασύλου, απελαύνοντας άκριτα. Μιας κυβέρνησης που θεσμοποιεί τη βαναυσότητα και τον ρατσισμό ονομάζοντας «πόλεμο» τα όσα συμβαίνουν στον Εβρο, όχι από αστοχία αλλά προεξοφλώντας με αυτόν τον τρόπο τις αντιδράσεις της απέναντι στα γεγονότα. Ονόμασε τους πρόσφυγες και μετανάστες «εισβολείς» προοικονομώντας τις τύχες τους και την αντιμετώπισή τους.
Την ώρα αυτή (Πέμπτη απόγευμα) σχετικό βίντεο δείχνει πως όντως η κυβέρνηση σκότωσε έναν Σύρο πρόσφυγα στα σύνορα. Το βάφτισε fake news τις προηγούμενες μέρες αλλά το βίντεο μοιάζει να αποδεικνύει το αντίθετο. Ταυτόχρονα ακροδεξιοί από διάφορες χώρες της Ευρώπης έχουν φτάσει στον Εβρο με σκοπό να βοηθήσουν τα ντόπια Ορκ, οι αντιπροσφυγικές εκδηλώσεις συνεχίζονται στη Μυτιλήνη εμποδίζοντας σωστικά σκάφη να δέσουν και η Τουρκία στέλνει 1.000 αστυνομικούς στα ελληνοτουρκικά σύνορα κλιμακώνοντας την ένταση. Δεν είμαι σίγουρος για το ποιες θα είναι οι εξελίξεις την ώρα που διαβάζετε αυτό το άρθρο.
Αυτό για το οποίο είμαι σίγουρος είναι για το τι αφήνουν πίσω τους ήδη τα γεγονότα. Το στίγμα του ευρωπαϊκού ρατσισμού, ειπωμένου ως απροθυμίας βοήθειας, ως πλήρους αδιαφορίας μιας ηπείρου απέναντι στους πρόσφυγες, διατυπωμένου ως επιθυμίας να μετατραπούν χώρες σε χρηματοδοτούμενες αποθήκες ψυχών με σκατόψυχους ακροδεξιούς επιτηρητές, αρκεί οι ξένοι να μην πατήσουν το πόδι τους στις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Η υπερμεγέθυνση ενός παρακρατικού μηχανισμού αυτόκλητων, που δεν διστάζουν να πάρουν τον νόμο στα χέρια τους με τις ευλογίες της κυβέρνησης και των ΜΜΕ που τους καθαγιάζουν. Η γιγάντωση του εθνικισμού και του ρατσισμού, όπως ξεκίνησε με τις περικεφαλαίες των μακεδονομάχων και τώρα όχι μόνο φουντώνει αλλά βρίσκει πρακτικές εφαρμογές απέναντι σε πρόσφυγες, μετανάστες και διαφωνούντες.
Και κυρίως μια τεράστια ντροπή απέναντι στους αδύναμους αυτού του κόσμου. Τους ξεριζωμένους, τους κατεστραμμένους, τους τσακισμένους. Αυτούς που πνίγηκαν, αυτούς που πυροβολήθηκαν, αυτούς που κυνηγήθηκαν. Γιατί τελικά το θυμικό πάντα σε βρίσκει. Να ντρέπεσαι να κατοικείς σ' αυτή τη χώρα…
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας