Μια αλλιώτικη, εκρηκτική φιγούρα στο Ζαγόρι

Ηταν λίγο πριν μπει το καλοκαίρι όταν βρέθηκα στο Ζαγόρι, στα Κάτω Πεδινά. Ανεβαίνοντας τον στενό δρόμο που οδηγεί στην πλατεία, στο Μεσοχώρι όπως το λένε οι ντόπιοι, παρατήρησα δεξιά ένα προσεγμένο όμορφο κτίριο.

Η ξύλινη πόρτα της εισόδου του κήπου ήταν ανοιχτή και περπάτησα το όμορφο, χορταριασμένο καλντερίμι που οδηγεί στην είσοδο του κτιρίου.

Μια επιγραφή αριστερά της εισόδου μας ενημερώνει για τη χρονιά ανέγερσης του κτιρίου.

Το αρχοντικό ξεκίνησε να χτίζεται στα μέσα του 16ου αιώνα και επεκτάθηκε στα μέσα του επόμενου, ακολουθώντας τις αυξημένες ανάγκες της οικογένειας.

Στη σημερινή διπλή τετράγωνη μορφή του, το αρχοντικό διαμορφώθηκε με την εκ βάθρων ανακαίνισή του και την προσθήκη ορόφου, το 1861.

Ολοκληρώθηκε εξωτερικά με την ανακατασκευή της κύριας εξώθυρας και των στάβλων, στις 12 Αυγούστου του 1896.

Μέχρι και την έναρξη του Β' Παγκόσμιου Πολέμου το αρχοντικό βρισκόταν σε πλήρη παραγωγική λειτουργία (επεξεργασία προϊόντων γάλακτος, δημητριακών, αμπελουργίας και μελισσοκομίας), άλλοτε συμμετέχοντας και άλλοτε ακολουθώντας τη μακραίωνη ιστορία της περιοχής αλλά και τις επιλογές της οικογένειας στην οποία ακόμη και σήμερα ανήκει.

Στην πορεία του στον χρόνο, το αρχοντικό γνώρισε άπειρες χαρές, πόνους, γλέντια και συνάξεις και «έγινε μάρτυρας» ιστορικών για την περιοχή γεγονότων.

Ενα σπίτι με μυστικό δωμάτιο, με πολεμίστρες, με χειμερινό και θερινό σαλόνι. Και όλα όπως τότε.

Ακόμη και τα σπασμένα από τις οβίδες τζάμια είναι ακόμη εκεί. Εχουμε ήδη περάσει μέσα από το κτίριο και βρισκόμαστε στην πίσω αυλή, με την Αθηνά Ασλανίδη που μαζί με τον σύζυγό της Γιώργο έδωσαν ξανά ζωή σε ένα σπίτι με μακρόχρονη ιστορία, με απόλυτο σεβασμό στα χρόνια που πέρασαν και στις ιστορίες των ανθρώπων που έζησαν μέσα σε αυτό.

Το δροσερό αναψυκτικό που μου πρόσφερε το φτιάχνει μόνη της με λουλούδια της περιοχής.

Η κ. Ασλανίδη είναι ένας φιλόξενος άνθρωπος που του αρέσει να δέχεται τον κόσμο στον ξενώνα σαν να είναι επισκέπτες του σπιτιού.

Εργάστηκε στην Αθήνα για πολλά χρόνια στον χώρο του interior design, συνεργάστηκε με διάφορα περιοδικά, είχε έντονη κοινωνική ζωή.

Τα άφησε όλα και μετακόμισε στα Κάτω Πεδινά με τους 25 μόνιμους κατοίκους. Μένει πλέον εκεί όλο τον χρόνο και το απολαμβάνει.

◼ Αφήνετε πίσω μια ζωή στην Αθήνα γεμάτη συναντήσεις, δραστηριότητες.

Ναι, τα δημιουργικά μου χρόνια στην Αθήνα ήταν πάρα πολύ έντονα! Η καθημερινότητά μου ήταν πολύ καλά οργανωμένη και σωστά μοιρασμένη μεταξύ της δουλειάς μου ως interior design και stylist σε περιοδικά διακόσμησης όπως Elle, Deco, Γυναίκα, Maison, Madame Figaro κ.ά. αλλά και της οικογένειας ως συζύγου και μητέρας με πολύ έντονη κοινωνική ζωή. Πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής μας ήταν και τα ταξίδια με τον Γιώργο και τον γιο μας Ξενοφώντα.

◼ Ερχεστε στο Ζαγόρι, στα Κάτω Πεδινά. Πώς κυλάει ο πρώτος καιρός στο χωριό;

Οι έντονες μέρες συνεχίστηκαν και τα πρώτα 4 χρόνια της ζωής μου στο χωριό, γιατί η μετατροπή του οικογενειακού σπιτιού σε ξενώνα ήταν ιδιαιτέρως απαιτητική και οι συνθήκες διαβίωσης ήταν ιδιαίτερα δύσκολες.

◼ Το σπίτι κρύβει θησαυρούς από τη μακρόχρονη ιστορία του. Τα αντικείμενα που βρήκατε μέσα πώς τα διαχειριστήκατε;

Ημουν πολύ τυχερή! Το σπίτι μέχρι και πριν από την ανακατασκευή ήταν σε πλήρη λειτουργία και είχα προλάβει κι εγώ να το βιώσω…

Κάθε γωνιά του ήταν γεμάτη με πολλές αναμνήσεις και ιστορία. Ετσι, φρόντισα με μεγάλη προσοχή όλα αυτά να τα συντηρήσω, να τα αποθηκεύσω και να τα μετατρέψω σε σημαντικά στοιχεία του ξενώνα.

Δεν έμεινε τίποτα ανεκμετάλλευτο. Από τις παλιές πόρτες και τα υλικά των δαπέδων, τα έπιπλα, τα μικροαντικείμενα και τα οικογενειακά κειμήλια.

◼ Παρούσα λοιπόν καθώς η αναπαλαίωση είναι σε εξέλιξη. Πώς ήταν η καθημερινότητα;

Με καθημερινή επίβλεψη και οργάνωση των εργασιών από τους τοπικούς τεχνίτες και με προσπάθεια επιβίωσης σε πρωτόγνωρους για μένα κρύους χειμώνες.

Ημουν τυχερή γιατί συνάντησα ανθρώπους στο χωριό των 20-25 κατοίκων που με βοήθησαν πολύ εκείνο το διάστημα που ήμουν μόνη μου.

Επίσης μεγάλη στήριξη ήταν και το ίντερνετ, που μόλις είχε εγκατασταθεί στην περιοχή μας και έτσι δεν αποκόπηκε η επικοινωνία μου με την οικογένειά μου, τους φίλους μου, αλλά ιδιαίτερα με τον γιο μου τον Ξενοφώντα, που ήταν τότε στο εξωτερικό για σπουδές.

◼ Kαι o ξενώνας τίθεται σε λειτουργία. Πώς είναι η επαφή με τον κόσμο;

Με το που ξεκίνησε η λειτουργία του ξενώνα, συνειδητοποιήσαμε ότι δεν μπορούμε να έχουμε άλλου είδους επικοινωνία με τον κόσμο παρά μόνο αυτή μου ζούσαμε όλα τα προηγούμενα χρόνια στο σπίτι μας.

Να τους υποδεχόμαστε σαν στο σπίτι μας. Γενικά συνυπάρχουμε και επικοινωνούμε σαν να είναι φίλοι μας από παλιά.

Η ιστορία του σπιτιού, με τις πολεμίστρες, τις εξόδους διαφυγής, το κρυφό δωμάτιο, είναι σίγουρα από τις πιο ενδιαφέρουσες περιηγήσεις για τους επισκέπτες μας, που για άλλους είναι έκπληξη και για τους περισσότερους αφορμή για μεγάλες συζητήσεις δίπλα από το τζάκι στο χειμερινό σαλόνι.

◼ Το πρωινό στον ξενώνα αποτελεί μια ιδιαίτερη διαδικασία. Πείτε μας λίγα λόγια για αυτήν.

Σε αυτό το σημείο συνειδητοποίησα ότι η ζωή μου άλλαξε. Αφησα τις οικοδομές και τα υλικά της οικοδομής και μπήκα στην κουζίνα με τα υλικά μαγειρικής.

Οταν έφτασε η ώρα της επιλογής του πρωινού, κατάλαβα ότι πρέπει να μελετήσω, να ρωτήσω, να πειραματιστώ, να δοκιμάσω και να επιλέξω το τι θα προσφέρω στο πρωινό του ξενώνα.

Η επιλογή των τοπικών προϊόντων ως απαραίτητη προϋπόθεση με οδήγησε να προσφέρω ένα πρωινό διαφορετικό από τα συνηθισμένα γιατί είναι ένα πάντρεμα των τοπικών συνταγών αλλά και των δικών μου βιωμάτων.

Αποτέλεσμα είναι να έχουμε πολύ θετικά σχόλια, ειδικά για τις μαρμελάδες που φτιάχνω από καρπούς που μαζεύω από τα δέντρα και τους θάμνους της περιοχής μας, αλλά δυστυχώς όλη αυτή η διαδικασία με επιβάρυνε με 10 κιλά επιπλέον!

◼ Μετά από όλο αυτό το διάστημα που μένετε μόνιμα το Ζαγόρι, είστε ευχαριστημένη από την καθημερινότητά σας εδώ;

Η καθημερινότητά μου έχει δυο όψεις. Η μία είναι η έντονη, με γεμάτο τον ξενώνα, και η άλλη είναι η ήρεμη, βιώνοντας τη ζωή του χωριού. Για να είμαι ειλικρινής, θα είμαι πραγματικά ευτυχισμένη όταν οι δύο όψεις ισορροπήσουν.

Τα ατελείωτα βουνά

Ζητήσαμε από τον σύζυγό της τον Γιώργο, τον άνθρωπο που έζησε τα παιδικά του καλοκαίρια σε αυτό το σπίτι, να μας μιλήσει για το όνομα του ξενώνα και τη σύνδεσή του με την περιοχή.

Το όνομα του ξενώνα είναι άμεσα συνδεδεμένο με την περιοχή, μια και «Απειρος Xώρα» ήταν η δωρική ονομασία της Ηπείρου στην αρχαιότητα (Απειρος - Απειρωτάν - Ηπειρος).

Ο χαρακτηρισμός «Απειρος Χώρα» ουσιαστικά αντανακλά τα ατελείωτα βουνά που περιβάλλουν τον ηπειρώτικο χώρο.

Ενδεικτικά, όταν κάποιος παρατηρήσει την περιοχή από ψηλά, αντικρίζει μια θάλασσα από βουνά που δεν φαίνεται να έχουν τέλος και αυτό νομίζω ότι είναι το κύριο χαρακτηριστικό της Ηπείρου, τα βουνά της με τα παράλιά τους και η πολύ όμορφη φύση της.