Είναι μικροσκοπικά, μα κρύβουν μέσα τους πολλά από τα μυστικά μας. Φωτογραφίες και αναμνήσεις από ανθρώπους και τοπία στον ένα τους φάκελο, το βιογραφικό μας και σημαντικά έγγραφα και αρχεία σε έναν άλλο και δίπλα του μία επιλογή από τα τραγούδια του συγκροτήματος που λατρεύουμε. Κι όμως, ενώ τα κουβαλάμε συνεχώς μαζί μας, συχνά δεν θυμόμαστε ούτε καν πώς μοιάζουν. Ή τουλάχιστον αυτό συνέβαινε ώς τώρα...
Φανταστείτε μία σειρά από usb ενσωματωμένα σε παλιές κασέτες, lego, δαχτυλήθρες, κουτιά από βελόνες γραμμοφώνου αλλά και σε οποιοδήποτε άλλο αντικείμενο έχει κάτι να «πει» και που έχει έναν προσωπικό τόνο. Αυτό ήταν και το σκεπτικό του γραφίστα Πόλυ Δημητριάδη, δημιουργού της σειράς των πρωτότυπων, χειροποίητων BΑΤ usb, που τους τελευταίους επτά μήνες «αναζητούν» τον ιδιοκτήτη τους σε όλο τον κόσμο μέσω διεθνούς πλατφόρμας εύρεσης χειροποίητων αντικειμένων (www.etsy.com/shop/think4handmadeart).
Υστερα από πολυετή επαγγελματική διαδρομή στην Ελλάδα, την Κύπρο, την Ολλανδία και τη Γερμανία και την πολύτιμη εμπειρία της συνεργασίας με μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων, όπως η IKEA, πήρε κάποια στιγμή την απόφαση να περάσει στο plan B. Επέστρεψε στη χώρα μας και –αποφασισμένος να μην αφήσει να τον πάρει η μπάλα της περιρρέουσας ατμόσφαιρας– σκέφτηκε να αξιοποιήσει τις γνώσεις που διέθετε ώστε να σχεδιάσει ένα προϊόν που να απευθύνεται σε όλους, να είναι απαραίτητο παρελκόμενο της σύγχρονης καθημερινότητάς μας και ταυτόχρονα μοναδικό.
Η... δεύτερη ζωή
«Κανένα αντικείμενο δεν πεθαίνει» θα πει. «Ενσωματώνοντας ένα usb, δίνεις μια δεύτερη ευκαιρία σε αντικείμενα που δεν θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν υπό άλλες συνθήκες, λόγω της τεχνολογικής εξέλιξης, όπως για παράδειγμα οι κασέτες ή τα φιλμάκια. Παράλληλα, έχεις τη δυνατότητα να τα θαυμάζεις και να τα «χαίρεσαι», έχοντάς τα συνέχεια μαζί σου. Προσωπικά θεωρώ ότι κάθε αντικείμενο που κατασκευάζω έχει τον δικό του μελλοντικό αποδέκτη-ιδιοκτήτη. Το μόνο που χρειάζεται είναι… να συναντηθούν οι δυο τους».
Τη στιγμή που συζητάμε ειδοποιείται στο κινητό του τηλέφωνο ότι έγινε μία παραγγελία από τη Γερμανία για ένα στικάκι-παλιά κασέτα των Police και όλα πλέον μοιάζουν πολύ φυσιολογικά...
Στα περισσότερα από τα κομμάτια της σειράς, κάθε ενδιαφερόμενος έχει τη δυνατότητα να επιλέξει τη χωρητικότητα της μνήμης του usb, αλλά και να παραδώσει ο ίδιος ένα αγαπημένο του αντικείμενο ώστε να γίνει πάνω σε αυτό η κατασκευή. Επιπλέον σε κάθε κομμάτι, ο ιδιοκτήτης θα βρει ένα QR code που, αν το σκανάρει, θα μάθει την τοποθεσία (σε google map) από την οποία προήλθε το αντικείμενο που εμπεριέχει το στικάκι. Πρόκειται για μια έξυπνη πατέντα που συνοδεύει τα usb, στην προσπάθεια του Πόλυ Δημητριάδη να τους προσδώσει ακόμα περισσότερα χαρακτηριστικά μοναδικότητας, κάτι που δείχνει ότι έχει αφιερώσει χρόνο, τεχνογνωσία και σχεδιασμό σε κάτι που παρέχεται δωρεάν στον αγοραστή του προϊόντος. Οπως μας λέει, τα BAT usb –που ώς τώρα έχουν «ταξιδέψει» μέχρι την Ιαπωνία και τη Νότια Αφρική– αποτελούν συχνά ιδανική επιλογή για δώρο, και θυμάται την ιστορία ενός Αγγλου, που αγόρασε ένα στικάκι κραγιόν του 1950, γνωστής εταιρείας καλλυντικών. Καλεσμένος σε ένα γάμο με θέμα τα 50s, γέμισε το usb από τη vintage συλλογή, με φωτογραφίες και βίντεο από την ιδιαίτερη αυτή στιγμή στη ζωή της νύφης και της το δώρισε.
Οι σκληροί δίσκοι
Εκτός από τα usb, ο Πόλυς κατασκευάζει και σκληρούς δίσκους. Ξεχωρίζουμε έναν που είναι ενσωματωμένος σε ένα αντικείμενο που αποτέλεσε την… απόλυτη εξάρτηση των παιδιών στις αρχές των 90s μα και τον… εφιάλτη κάμποσων μαμάδων. Σε ένα παλιό game boy. Η τοποθέτηση του στικ στο εσωτερικό του έχει γίνει με τις λιγότερες δυνατές παρεμβάσεις, ώστε να «επιτυγχάνεται ο βασικός στόχος, που είναι η διατήρηση του “χαρακτήρα” των αντικειμένων και η τροποποίησή τους δίχως να αλλοιωθούν». Σε σκληρό δίσκο έχει μετατρέψει και ένα παλιό αναλογικό ραδιοφωνάκι «του παππού».
Πόσο εύκολο είναι να εντοπίσει τα εν λόγω αντικείμενα του… πόθου; Αν κάποιος σεργιανίζει συχνά στα κυριακάτικα παζάρια της Αθήνας, είναι πολύ πιθανό θα βρει τον Πόλυ να «σκανάρει» με προσοχή τους πάγκους, ψάχνοντας κάτι παλιό, όμορφο και σπάνιο. Αλλο σημείο… έρευνας είναι το διαδίκτυο ή κάθε πατάρι που μπορεί να κρύβει μικρούς θησαυρούς. Οσο για την επιλογή του λογότυπου BAT, όπως μας εξηγεί, πρώτα εμπνεύστηκε αυτό και μετά άρχισε να κατασκευάζει τα στικάκια! «Πιστεύω ακράδαντα ότι κάθε αντικείμενο θα πρέπει να έχει μια ταυτότητα, ακόμη κι αν το φτιάχνει κάποιος για χόμπι, ώστε να είναι αναγνωρίσιμο και να φαίνεται ότι ανήκει σε ένα brand. Η ιδέα για το λογότυπο μου προέκυψε από μια παλιά σκουριασμένη λάμπα πετρελαίου που είχα βρει με τον πατέρα μου στα σκουπίδια, πριν από 20 χρόνια. Αφού την καθάρισα, είδα ότι ήταν πολύ όμορφη και ότι είχε πάνω μια νυχτερίδα και τα αρχικά Bat. Ψάχνοντας στο ίντερνετ, ανακάλυψα ότι ήταν μια γερμανική εταιρεία που κατασκεύαζε αυτές τις λάμπες από το 1920 και στη συνέχεια πυρομαχικά και όπλα. Η διάλυσή της χρονολογείται κοντά στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Γενικά, ήταν μια μυστήρια ιστορία πίσω από αυτή την εταιρεία, που με κάποιο τρόπο μού έκανε “κλικ”»...
Πόσον καιρό χρειάζεται για να κατασκευαστεί ένα BΑΤ USB; «Αυτό είναι κάτι πολύ σχετικό, διότι δεν υπάρχει γραμμή παραγωγής. Στόχος μου είναι το κάθε αντικείμενο να τροποποιηθεί με βασικό γνώμονα να διατηρήσει τον “χαρακτήρα” του και να μην αλλοιωθεί».
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας