Η ιστορία ξεκινάει από την Καισαριανή, το φθινόπωρο του 2023, και μετά από ένα ταξίδι στον χρόνο επιστρέφει και πάλι στα χώματα της Καισαριανής. «Ενα μεγάλο βράδυ», ιστορικό μυθιστόρημα που διατρέχει τη σύγχρονη ιστορία του τόπου μας από τη «Σύγχρονη Εποχή».
Ο Ναπολέων καθισμένος στο κρεβάτι του, βυθισμένος στις σκέψεις του. Ξημερώνει η Πρωτομαγιά του 1944 στο Στρατόπεδο του Χαϊδαρίου. Στο κελί του τριγυρνάει ο θάνατος. Μακάβρια παρέα. Και στο μυαλό του όλη του η ζωή σαν κινηματογραφική ταινία. Καρέ – καρέ η ζωή του. Η σύντομη ζωή του. Η δραματική ζωή του, που παρακολουθεί τα συγκλονιστικά γεγονότα της πατρίδας μας στην πολυτάραχη αυτή περίοδο.
«Τον άνθρωπο μπορείς αν θες να τον εξοντώσεις, αλλά δεν μπορείς να τον νικήσεις». Η φράση αυτή του Ερνεστ Χέμινγουεϊ κυριαρχούσε στο μυαλό μου, όταν σκεφτόμουν τη μορφή του Ναπολέοντα Σουκατζίδη. Το τελευταίο του βράδυ, αυτό που ξημέρωνε η Πρωτομαγιά του 1944, προσπαθεί να συνθέσει το παζλ της σύντομης ζωής του και ταυτόχρονα λεηλατημένης. Οι σκηνές από τα βασανιστήρια που υπέστησαν οι αγωνιστές, οι κομμουνιστές από τους φασίστες, Ελληνες και ξένους, αλλά και τα συντροφικά γλέντια των κρατουμένων με χορό και τραγούδι ή το Λαϊκό Πανεπιστήμιο του Δημήτρη Γληνού, μια χαραμάδα ελπίδας στην απάνθρωπη εξορία της Ακροναυπλίας.
Και ύστερα το ξημέρωμα και η διαδρομή, η διαδρομή θανάτου. Τελευταίοι αποχαιρετισμοί. Κάποιοι γράφουν και μικρά, πρόχειρα σημειώματα... και μετά οι ομοβροντίες των μυδραλίων. Η πιο φτηνή αφαίρεση της ζωής. Η πιο ανεκτίμητη πράξη ζωής. Οι γυναίκες βγήκαν στους δρόμους και τους γέμισαν με λουλούδια. Ετσι έκαναν κάθε φορά που ο δρόμος πλημμύριζε από το αίμα των ηρώων. Πουθενά αλλού και σε κανέναν άλλο τόπο της Ευρώπης δεν έγιναν τόσες πολλές εκτελέσεις... σε ένα μικρό τόπο. Ολος ο δρόμος έγινε κόκκινος. Από τα σκουπιδιάρικα έσταζε το αίμα. Τα χωνιά βγήκαν στους δρόμους «σας καλεί το ΕΑΜ, σας καλεί η ΕΠΟΝ, σας καλεί το ΚΚΕ»
«Και πόσο παράξενα αντρειεύεσαι μιλώντας με τους πεθαμένους, όταν δε φτάνουν πια οι ζωντανοί που σου απόμειναν», λέει ο Γιώργος Σεφέρης. Θαρρώ πως κάπως έτσι αισθανόμαστε, σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς, όλοι όσοι συμμεριζόμαστε τα ιδανικά, τις αξίες και τα οράματα του Ναπολέοντα Σουκατζίδη, των «200» κομμουνιστών που θυσιάστηκαν στην Καισαριανή για την Ελλάδα και τον λαό της.
«...Στον αγώνα ενωμένοι κι ας μη λείψει κανείς...»
Τέτοιες φωνές ακούγονται. Αν γονατίσεις στη γη, εκεί, στο θυσιαστήριο, και βάλεις το αυτί σου στο χώμα θα τον ακούσεις τον αντίλαλο. Ακόμα και στη γύρω περιοχή, στον συνοικισμό. Ακούγονται οι φωνές, λυπητερές φωνές, οργισμένες φωνές. Οσο κοντοζυγώνει κάποιος στον τόπο που ακούγονται οι φωνές, τόσο αυτές αλαργεύουν. Φωνές που σε ξυπνούν από τον ύπνο τις κρύες νύχτες του χειμώνα. Για όνειρα που κάναμε, δικαιώματα που κατακτήθηκαν, δικαιωμένες και αδικαίωτες θυσίες που κατατέθηκαν στον βωμό της ελπίδας. Η μνήμη, η ελπίδα, η θυσία, ο αγώνας παρουσιάζονται μπροστά σου. Και έχουν τη μορφή των διακοσίων.
*Εκπαιδευτικός, διδάκτωρ Κοινωνιολογίας, μέλος της συντακτικής επιτροπής «Θέματα Παιδείας»
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας