Οι εκδόσεις Σμίλη φέρνουν στο προσκήνιο την ποιητική συλλογή Οι ένοικοι των ημερών, του Δημήτρη Βούλγαρη. Η συγκεκριμένη συλλογή κάνει σαφές ότι μόνο δύο πράγματα είναι βέβαια και σίγουρα σ’ αυτή τη ζωή: ο θάνατος και τα χρέη μας, το «ενοίκιο». Οι Ενοικοι των ημερών είναι πουλιά που μουρμουρίζουν θλιμμένες συμφωνίες τρέλας κι εξάντλησης από τη σκλαβιά της δουλείας από εργασίες σε μαγαζιά που λειτουργούν «24/7», στη σκλαβιά της σεζόν, στην οποία η δουλειά είναι 16 ώρες, γιατί ο ύπνος είναι οχτάωρος. Το μόνο που θυμόμαστε απ’ αυτούς τους ανθρώπους είναι η σκιά τους. Δεν τους ανήκει τίποτα, μόνο «νοικιάζουν»: «νοικιάζουν» σπίτι, «νοικιάζουν» αυτοκίνητο, «νοικιάζουν» τον χώρο στάθμευσής του... Αυτή η τάση προεκτείνεται και στις διαπροσωπικές σχέσεις: οι ένοικοι δεν αντέχουν να κάνουν σοβαρές σχέσεις αγάπης και φιλίας λόγω της εφημερότητας της ζωής και της ύπαρξης του «πάντα-καλύτερου-κάπου-αλλού».
Οποιος νοικιάζει τις μέρες του, δεν γυρεύει τίποτα. Επαιξε τα πάντα στο νοίκι και, φυσικά, έχασε. Είναι παιδί παραδομένο σ’ έναν ύπνο, χωρίς όνειρα, και καταλήγει καταποντισμένος στην αποσύνθεσή του, η οποία έχει διάφορα και διακριτά συμπτώματα: σωματική εξάντληση του ενοίκου, ώστε να μην μπορεί να κοιμηθεί· αν καταφέρει να κοιμηθεί, ζει κάθε στιγμή των εφιαλτών του, ώστε να ξυπνάει στο χείλος της ανάσας του· ακόμα κι όταν κατορθώνει να προσπεράσει αυτή τη λαίλαπα άγχους, κατόπιν λήψεως τοξικών ουσιών, συντροφικής παρηγοριάς –αν είναι τυχερός– και πρόχειρου φαγητού, τότε ο ύπνος του είναι δίχως όνειρα... Είναι ένας ύπνος άδειος και οι μέρες που προβάλλονται στον ενοικιαστή σφυρίζουν μέσα στ’ αυτιά του τον ακόλουθο σκοπό:
Ξημερώματα
Και οι φωνές των πουλιών συνωστίζονται
Σαν φρένα που στριγκλίζουν.
Δύο αδέσποτα
Εχουν ακόμη διαφορές να λύσουν στον κατήφορο.
Η μηχανή ενός ξενύχτη
Σκούζει σαν ενοχή
Κι εξαντλείται στο βάθος.
Η φύση δεν σταμάτησε
Δεν ξεχρέωσε ακόμη.
Τα κοράκια κρώζουν σταθερά
Υπενθυμίζοντας το αναπόφευκτο.
Δεν έχει εύκαιρο ρομάντζο η ιστορία.
Κι ενώ τριγύρω κάτι προσπαθεί να ανατείλει
Ολοι μας έχουμε χρεωθεί έναν θάνατο
Και μίαν άγρια δύση
(Στο πρώτο σφύριγμα της μέρας)
Η ποιητική του Βούλγαρη είναι ένας υπαρξιακός τρόμος σε καλογραμμένο ελεύθερο στίχο, ένας τρόμος που εδρεύει στις σύγχρονες συνθήκες της ελληνικής κοινωνίας, καθώς και της Ευρώπης, η οποία ταλανίζεται από οικονομική και πολιτική κρίση, που με τη σειρά της αποτυπώνεται πλέον στους κατοίκους, στους «ενοικιαστές» της. Λαθρόβιες, ανέστιες, ένα τεράστιο νοσοκομείο: αυτές είναι οι μέρες των ενοίκων· και το θέμα που θίγει αυτή η συλλογή: κατά πόσο θα είμαστε ένοικοι των ημερών και πότε θα γίνουμε ιδιοκτήτες τους;
*Μεταπτυχιακός φοιτητής Φιλοσοφίας, μεταφραστής και υπεύθυνος της γραμματείας του Ινστιτούτου Φιλοσοφίας, ΙWPR (Institute for World Philosophical Research)
♦ Τη σελίδα αυτήν δεν τη φτιάχνουν επαγγελματίες κριτικοί βιβλίου. Γράφεται από αναγνώστες που απευθύνονται σε αναγνώστες για να τους μιλήσουν για κάποιο βιβλίο που τους συνεπήρε. Αν θέλετε να μοιραστείτε όσα νιώσατε διαβάζοντας ένα βιβλίο, στείλτε το κείμενό σας (το πολύ 700 λέξεις) στο [email protected]
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας