Ήμασταν εκεί. Πήγαμε... Ίσως να μην το πιστεύαμε αλλιώς. Πώς γίνεται να ζεις επί δεκαετίες σε μια πανέμορφη γειτονιά ή να έχεις επιλέξει να αγοράσεις σπίτι εκεί, επειδή είναι λίγα μόλις χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας και ταυτόχρονα μία από τις πιο ήσυχες γειτονιές της πόλης με την Ακρόπολη στο «πιάτο», και ξαφνικά όλα ν’ αλλάζουν; Τι συνέβη; Σεισμός; Πόλεμος; Πώς γίνεται να χάνεται η Ακρόπολη από το βλέμμα, ενώ στέκεσαι στην ίδια ακριβώς θέση;
Γίνεται. Και δεν απαιτείται ούτε σεισμός, μήτε πόλεμος. Αρκεί μία απόφαση ενός δημάρχου: «Θα αναπλαστεί ο χώρος!». Δεν ακούγεται κακό. Ισα ίσα. Ελα μου όμως που ο κ. Μπακογιάννης (και όσοι προηγήθηκαν αυτού) με τη λέξη «ανάπλαση» εννοεί «καταστροφή». Γιατί αυτό συνέβη στον Ελαιώνα, μία ιστορική περιοχή της πρωτεύουσας, δίπλα στην Ιερά Οδό που (το λέει και το όνομά της) ήταν ο δρόμος που συνέδεε την πόλη της Αρχαίας Αθήνας με την Ελευσίνα και το Θριάσιο Πεδίο και από εκεί περνούσε η πομπή των Ελευσίνιων Μυστηρίων. Ο ίδιος ο Ελαιώνας δεν ήταν μόνο περιοχή: ήταν πράγματι ελαιώνας. Ενα τεράστιο οικόπεδο γεμάτο αρχαίες ελιές και περιβόλια. Κανονικά περιβόλια, με ζαρζαβατικά και οπωροφόρα δέντρα. Ακόμα και χώρος με ποδοσφαιρικό γήπεδο υπήρχε, για τα παιδιά της γειτονιάς και όχι μόνο (εκεί πήγαιναν και προπονούνταν ακόμη και μεγάλα ονόματα του ελληνικού ποδοσφαίρου κάποιες δεκαετίες πριν). «Θυμάμαι να πηγαίνουμε και να παίζουν τα παιδιά μου εκεί. Το οικόπεδο το άφησε ο αρχιτέκτονας του 19ου αιώνα, Λύσανδρος Καυταντζόγλου, ώστε να οικοδομηθεί ορφανοτροφείο. Ο χώρος ανήκει στην πόλη, για τους πολίτες της δηλαδή. Και τώρα μάς κάναν “ανάπλαση”. Κι εκεί που παίζαν τα παιδιά μας και υπήρχε πράσινο και δέντρα και κήποι, τώρα είναι ένα βουνό. Ένα μπαζωμένο βουνό! Αυτό το βουνό είναι ο διάβολος...».
Για ποιο «μπαζωμένο βουνό» μάς μίλησε η κ. Βούλα που εκεί γεννήθηκε και εκεί μένει ως τα τώρα; Μιλάει για ένα πραγματικά τεράστιο σαν βουνό όγκο, ως αποθετήριο υλικών από δρόμους και έργα που γίνονται στην Αθήνα. Κοινώς, από πίσσα! «Ολη αυτήν την πίσσα την έφεραν εδώ. Ηδη είχαμε τεράστιο πρόβλημα, καθώς δεν υπάρχει αποχετευτικό σύστημα και κανείς δήμαρχος δεν ενδιαφέρθηκε να μάς εντάξει σε αυτό. Μάλιστα επί δημαρχίας Ντόρας Μπακογιάννη σαν είχαμε επισημάνει το πρόβλημα στις αρμόδιες υπηρεσίες, ξέρετε τι μας απάντησαν; “Αν εκεί πάνε τα λύματα, πάρτε ένα καλαμάκι και ρουφήξτε!”. Αυτό μάς είπαν!» μάς λέει ο κ. Γιάννης, που ζει εκεί από το 2011, είναι αρχιτέκτονας και αποφάσισε να μείνει εκεί, εξαιτίας της ομορφιάς και της ησυχίας της γειτονιάς. Και της Ακρόπολης φυσικά...
Όλα τα παραπάνω τα ζήσαμε και τα είδαμε ιδίοις όμμασι σε μία πρωτότυπη δράση που έγινε με επικεφαλής τον Δημήτρη Τρίκα, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «Ελαιώνας ’23», με εικαστική έκθεση στο μετρό εκεί («Χθόνιο και Ανθρωπόκαινος»), συζητήσεις κ.λπ. Πριν από λίγες ημέρες, λοιπόν, οι Collectif MASI διοργάνωσαν μαζί με τους κατοίκους στο παραπάνω πλαίσιο τη δράση διαμαρτυρίας «Εφυγε η Ακρόπολη από το πιάτο μας». Εκεί είδαμε τραπέζια στρωμένα μπροστά σε κάθε σπίτι που έβλεπε την Ακρόπολη πριν γίνει η «ανάπλαση» και έρθει το «βουνό του διαβόλου», μα μέσα στα γεμάτα πιάτα δεν υπήρχε φαγητό, αλλά κομμάτια πίσσας. Κάθε κάτοικος έλεγε την ιστορία του και απαντούσε στις ιστορίες μας. Στο τέλος, όλα τα τραπέζια έγιναν ένα και πάνω τους όλοι μας, με πρώτους τους κατοίκους, σπάσαμε αυτά τα καταραμένα κομμάτια πίσσας που τούς κρύβουν τον Ιερό Βράχο, μολύνουν την περιοχή και γεμίζουν το βλέμμα και τα πνευμόνια τους σκοτάδι και πραγματική πίσσα.
«Είμαστε δυο βήματα από την Ομόνοια και είμαστε η χειρότερη περιοχή. Όλα τα λύματα τρέχουν δίπλα στα σπίτια μας. Μυρίζουν, γεμίζουμε άντε να μην πω και τα κουνούπια είναι χιλιάδες. Μας εμπαίζουν οι δημαρχέοι. Άσε όταν βρέχει. Έως να πάμε από εδώ στο μετρό, που είναι πέντε λεπτά δρόμος με τα πόδια, δεν περπατάμε, κολυμπάμε. Τον χειμώνα που μας πέρασε, ανέβηκα σε αμάξι, σκαρφάλωσα κανονικά, για να περάσω τον δρόμο γιατί τον κλείνουν παρκάροντας παράνομα (δεν έχει πού να παρκάρεις). Έχουμε και τις νταλίκες που έρχονται συνέχεια μεταφέροντας μπάζα και πίσσα. Μέσα στο καυσαέριο και τον θόρυβο. Τα σκατά (στην κυριολεξία) και την πίσσα. Εδώ, που ήταν η ομορφιά η ίδια και ιστορικός τόπος. Εδώ που μεγάλωσαν τα παιδιά μας. Όλο “είναι κάτι προσωρινό” και “είναι κάτι προσωρινό” μάς λένε. Και τώρα πως η Αττικό Μετρό θα “αξιοποιήσει” τον χώρο... Ναι, είδαμε! Μας αξιοποίησαν και μας πρόκοψαν!» μάς λέει η κ. Αργυρώ. Και μετά μάς κέρασε ό,τι είχε ετοιμάσει μαζί με τους άλλους περίοικους. Γιατί τέτοιοι άνθρωποι είναι. Και έχουν δικαίωμα στη γειτονιά τους, πριν πεθάνουν!
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας