Αν πολύ σχηματικά ο όρος «μεταπολιτική» επισημαίνει τη μετατόπιση του κέντρου βάρους από τις ιδέες στη βιογραφία και την εικόνα, όπως περίπου είπε ο συνταγματολόγος και πανεπιστημιακός Ξενοφών Κοντιάδης στην παρουσίαση του βιβλίου του «Το φαινόμενο Κασσελάκη - Το μεσσιανικό προσωπείο της μεταδημοκρατίας», τότε τη στιγμή που ο ίδιος επεδίωξε ή και αποδέχτηκε την παρουσία του ίδιου του Στέφανου Κασσελάκη ως ομιλητή στην εκδήλωση, απέδειξε πόσο ισχυρά μπορεί να είναι τα θέλγητρα της «μεταπολιτικής» και σε όποιον τη στηλιτεύει.
Αντιλαμβάνομαι το δίλημμα του κ. Κοντιάδη, ενδεχομένως και του εκδότη του. Η ίδια εκδήλωση με ομιλητές πανεπιστημιακούς, επιστήμονες ή δημοσιογράφους πρόθυμους να συμβάλουν απλά στην κατανόηση του «φαινομένου», όποιοι και να ’ταν αυτοί, ασφαλώς δεν θα συνιστούσε ανάλογη πρόκληση, ούτε θα είχε παρόμοια δημοφιλία πριν, κατά τη διάρκεια και μετά: την ώρα της εκδήλωσης η αίθουσα ήταν κατάμεστη και αν και στο κανάλι του «Καστανιώτη» στο YouTube δεν παρακολουθούσαν ταυτόχρονα περισσότεροι από 650 άνθρωποι, μέχρι το επόμενο βράδυ ο αριθμός είχε ξεπεράσει τους 3.800.
Ομως από εκεί και πέρα παρακολουθήσαμε την αγωνία του συγγραφέα να υποστηρίξει το περιεχόμενό του, επιχειρώντας μόνος στο πάνελ, μόνος απέναντι στο κοινό, να συντρίψει την επέλαση της «μεταπολιτικής». Μάταια. Το έργο του ήταν σισύφειο και η κατάληξη εύκολα προβλέψιμη μπροστά στη live επίδειξη του ταλέντου εκείνου που ο κ. Κοντιάδης έχει αποκαλέσει «πρότυπο για τους επίδοξους μεσσίες της μεταδημοκρατίας».
Από τη στιγμή που ο Στέφανος Κασσελάκης μπήκε στην αίθουσα μέχρι τη στιγμή που έφυγε αιφνιδίως αφήνοντας σύξυλους τους πάντες, ο λόγος δεν είχε καμία σημασία. Αντίθετα, η απουσία του πρωταγωνίστησε σε γκροτέσκο στιγμές, όπως π.χ. όταν ο κ. Κοντιάδης, μιλώντας για τη μετατόπιση από τις ιδέες στη «βιογραφία», λάμβανε από τον βασικό συνομιλητή του σχόλιο που περιλάμβανε σχεδόν αποκλειστικά βιογραφικά του στοιχεία. Ο κ. Κοντιάδης συνετρίβη (αλλά το είχε προβλέψει και ο ίδιος όταν έγραφε π.χ. πως «Η πολιτική μηχανική της διαμόρφωσης γνώμης έχει αποσυναρμοστεί στον εικονιστικό κόσμο»), όμως οι διαπιστώσεις του ενδεχομένως θριάμβευσαν σε αυτήν την προσομοίωση διαλόγου. Ή να πούμε «μεταδιαλόγου»; Μάλλον έχει μικρή σημασία μπροστά στο αστραφτερό χαμόγελο του Στέφανου Κασσελάκη.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας