Η έκθεση στο Αρχαιολογικό Μουσείο διοργανώνεται από την γκαλερί Citronne σε συνεργασία με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Πειραιώς και Νήσων με στόχο τη συνομιλία ανάμεσα στις σπουδαίες αρχαιότητες που προέρχονται απ’ όλη την περιοχή της Τροιζήνας και σε έργα σύγχρονης τέχνης. Σπουδαίοι σύγχρονοι καλλιτέχνες (Ψυχοπαίδης, Κοκκινίδης, Λίτη, Χαραλάμπους κ.ά.) έχουν παρουσιάσει έργα τους στις δύο αίθουσες του Μουσείου, εντυπωσιακές εκθέσεις οι οποίες περνούν τη σκυτάλη η καθεμία στην επόμενη.
Η καινούργια περιοδική έκθεση «Επί τύμβω» του Aλέκου Κυραρίνη παρουσιάζει δεκαπέντε έργα μεικτής τεχνικής που αποδίδονται με τη σύνθετη και εντυπωσιακή εικαστική του γραφή, στα οποία υπάρχουν εμφανείς αναφορές στις ανάγλυφες παραστάσεις των αττικών επιτύμβιων στηλών της κλασικής περιόδου.
Ο χώρος του ισογείου του Αρχαιολογικού Μουσείου περιλαμβάνει γλυπτά, επιγραφές και αρχιτεκτονικά μέλη από την Τροιζήνα, την Καλαύρεια και τα Μέθανα και είναι ιδανικός για τα σύγχρονα έργα του Αλέκου Κυραρίνη (με καταγωγή από την Τήνο και πατέρα μαρμαρογλύπτη). Ο καλλιτέχνης δημιουργεί στη ζωγραφική και τη γλυπτική του οπτικούς τόπους με πολλά επίπεδα, όπου επαναλαμβανόμενα, σαν προσευχή, μοτίβα δημιουργούν πυκνές συνθέσεις με σύμβολα και οντότητες, σε ένα χρόνο - άχρονο όπου ο μοντερνισμός συναντά την παράδοση. Στα έργα που εκτίθενται στο ισόγειο και τον πρώτο όροφο του Μουσείου κυριαρχούν οι αρχετυπικές μορφές, οι οποίες απεικονίζονται μέσα σε αετωματικούς ναΐσκους, περιστοιχισμένους από φυτικό διάκοσμο.
«Η αρχιτεκτονική οργάνωση του ζωγραφικού χώρου, η απλότητα του σχεδίου, η απουσία προοπτικής και φωτοσκίασης, η περιορισμένη χρωματική παλέτα και η χρήση καθιερωμένων μοτίβων αποτελούν στοιχεία που παραπέμπουν άμεσα στην αρχαία ελληνική καλλιτεχνική παράδοση. Παράλληλα, διακρί νονται επιδράσεις από τον δυτικοευρωπαϊκό μοντερνισμό, καθώς τα μοτίβα δεν πλαισιώνουν απλά τις παραστάσεις ως διακοσμητικά στοιχεία, αλλά εμπλέκονται σε αυτές και συχνά πρωταγωνιστούν, δημιουργώντας ένα σύνολο τελικά περισσότερο αφαιρετικό παρά αφηγηματικό», σημειώνει η Τατιάνα Σπινάρη – Πολλάλη, δρ της Ιστορίας της Τέχνης και διευθύντρια της γκαλερί Citronne, η οποία συνεπιμελείται την έκθεση μαζί με την αρχαιολόγο Μαρία Γιαννοπούλου, δρα της ΕΦΑ Πειραιώς και Νήσων.
«Ο Αλέκος Κυραρίνης στην ενότητα αυτή περιγράφει την άρρηκτη συνέχεια του χρόνου. Αναφέρεται λυρικά στη σχέση ανάμεσα σε ζώντες και νεκρούς, στην ανάγκη μιας ζώσας, αιωνίας μνήμης η οποία κρατά παρόντες τους κεκοιμημένους. Αυτή η ανάγκη υπάρχει από την απώτατη αρχαιότητα και εκφράζεται με επιγραφές, με σχέδια, με γλυπτά, με υπομνήματα - όλα όσα ορίζονται ως επιτύμβια. “Επί τύμβω”, ώς και σήμερα, υπενθυμίζονται “κλέα ανδρών”, αλλά και ανώνυμα καθημερινά πρόσωπα, σε κάποιους οικεία και αγαπητά, στο πέρασμά τους από τη ζωή».
Ο καλλιτέχνης συμμετέχει και στην ομαδική έκθεση «Επαναλήψεις» που εγκαινιάζεται σήμερα στην γκαλερί Citronne. Το επίμονο «τσίκι - τσίκι» έντεκα σύγχρονων εικαστικών καλλιτεχνών κατέχει πρωταγωνιστικό ρόλο στη σύλληψη και την εκτέλεση των έργων. Η έκθεση παρουσιάζει έργα από διαφορετικά υλικά (χαρτί, μάρμαρο, νήμα, πηλός κ.ά.) και διαφορετικές τεχνικές (ζωγραφική, χαρακτική, πλέξιμο και χαρτοκοπτική κ.ά.) που έχουν κοινή αφετηρία τη χειρωνακτική εργασία και την επαναλαμβανόμενη κίνηση που δίνει στην τέχνη περίφημα μοτίβα.
«... Η προκύπτουσα καλλιτεχνική δημιουργία σχετίζεται άμεσα και πρακτικά με τη λαϊκή χειροτεχνία» σημειώνει η κ. Σπινέρη. «Συχνά κοινό χαρακτηριστικό στη διαδικασία και την τεχνική των καλλιτεχνών της έκθεσης είναι η αναφορά στη χειρωνακτική εργασία, με μια υποβόσκουσα κοινωνική και πολιτική διάσταση.
Στην εικαστική αυτή διασταύρωση το έργο δεν φέρει το βάρος του χρόνου ούτε εκφράζει στεγανά μια γενεά, ένα γένος ή έναν τόπο καταγωγής και δημιουργίας. Είναι, δηλαδή, έργα προσωπικά, με τη σφραγίδα του δημιουργού τους. Η επανάληψη εκφράζεται ως μοτίβο· ως πανομοιότυπη παράθεση κειμένου και λέξεων· ως αλλεπάλληλες εικόνες· ακόμη και με τη συνεχή επαναλαμβανόμενη βιντεοπροβολή. Η επανάληψη της κίνησης, η εμμονική ιεροτελεστική διαδικασία, η τάξη-ταξινόμηση, η κοπιώδης εμβάθυνση είναι μερικά από τα διακριτά χαρακτηριστικά των έργων της έκθεσης. Παρά την “ατομικότητα” του κάθε καλλιτέχνη, στην έκθεση αυτή αναδύονται κοινοί τόποι. Μπορούμε να συνδέσουμε επιλογές, αφετηρίες ή και τεχνικές».
Στην ομαδική έκθεση συμμετέχει με δύο έργα ο Νίκος Αλεξίου. Στο πρώτο παρουσιάζει μια εκδοχή σημερινή, την εικαστική του εκτίμηση σε ό,τι αφορά τη διάρθρωση και τη μορφή του γνωστού δαπέδου της Μονής των Ιβήρων του Αγίου Ορους, θέμα με το οποίο έχει ασχοληθεί επισταμένα από το 2003. Στο δεύτερο, Black Curtain, κυριαρχεί η αρχή της «πλέξης» ενός βασικού μοτίβου.
Ο Νίκος Ποδιάς παρουσιάζει τρία έργα που χαρακτηρίζονται από τη λιτότητα, «εικαστικά θεωρήματα-επικλήσεις σε αυτό που ονομάζεται επιμονή και μετασχηματίζεται σε θάρρος».
Το χαρτί είναι το υλικό το οποίο επεξεργάζεται η Χριστίνα Μήτρεντσε, ενώ η Μυρτώ Ξανθοπούλου αποτυπώνει με χιούμορ στο έργο της «Δεν έχω Ζάναξ» (λαδοπαστέλ) την αποδοχή της τέχνης ως τακτικής προβληματισμού αλλά και ευγένειας. Η Νίνα Παπακωνσταντίνου παραθέτει γνωστά λογοτεχνικά έργα ως πυκνογραμμένες δυσανάγνωστες σελίδες. «Το κείμενο εξαφανίζεται. Η γραφή, η αντιγραφή και η αποτύπωση, ως εικαστική πρακτική, δημιουργούν τα επαναληπτικά μοτίβα».
Η Θάλεια Χιώτη έχει και αυτή ως αφετηρία το βιβλίο. Από τις αποκολλημένες σελίδες αναδημιουργεί πλέγματα, νήματα και υφάνσεις, από την επανάληψη των οποίων προκύπτει μια κωδικοποιημένη πληροφορία.
Μια άλλη προσέγγιση εκθέτει η Μαρία Οικονομοπούλου, η οποία κεντά πάνω σε ύφασμα. Οι παρατιθέμενες τακτικές σειρές από γυναικείες παλάμες παραπέμπουν αυτομάτως στη χειρομαντεία αλλά και συνειρμικά στην κίνηση του χεριού που δημιουργεί. Η Εφη Σπύρου δημιουργεί μοτίβα που θυμίζουν κεντήματα, έστω και αν το χρηστικό υλικό της είναι βιομηχανικό. Ο Αλέκος Κυραρίνης συμμετέχει με ένα γλυπτό σε μάρμαρο με επαναλαμβανόμενα ρυθμικά μοτίβα, ενώ ο Beppe Caturegli (Ιταλός καλλιτέχνης με εκθέσεις σε πολλές χώρες της Ευρώπης) στο δικό του γλυπτό από πηλό δημιουργεί αρχετυπικούς κόσμους καθώς επεξεργάζεται αφαιρετικά τον χρόνο ως κύκλο, δηλαδή ένα σχήμα χωρίς αρχή ή τέλος.
Τέλος, ο Πάνος Χαραλάμπους (είχε παρουσιάσει πέρυσι τη δουλειά του στο Αρχαιολογικό Μουσείο Πόρου) συμμετέχει με μια βιντεοπροβολή. Βιντεοσκοπεί τον εαυτό του «σε μια επανάληψη, μια συστηματική και σταθερή φροντίδα, η οποία οδηγεί στην εξημέρωση και την ταύτιση. Η καρακάξα, πτηνό κατεξοχήν μη κατοικίδιο, μετατρέπεται σε προέκταση του καλλιτέχνη» όπως γράφουν οι διοργανωτές.
Οι δύο εκθέσεις ανοίγουν για το κοινό το Σαββατοκύριακο.
● Γκαλερί Citronne
Ομαδική έκθεση «Επαναλήψεις»
Διάρκεια: 27 Μαΐου- 27 Ιουλίου 2023
● Αρχαιολογικό Μουσείο Πόρου
«Επί τύμβω»
Περιοδική έκθεση του Αλέκου Κυραρίνη
Διάρκεια: 27 Μαΐου- 30 Σεπτεμβρίου 2023
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας