Το Λουμπουμπάσι μυρίζει Ελλάδα

Μαθητές, είτε μεμονωμένοι είτε σε ομάδες είτε ανά τάξη, με αφορμή το κυπριακό πρόβλημα, κλήθηκαν να δημιουργήσουν από μία μουσική σύνθεση και μία ζωγραφιά μέχρι ένα σποτ με στόχο να ευαισθητοποιήσουν, να συγκινήσουν αλλά και να καταστήσουν τον θεατή γνώστη και συμμέτοχο στο προβλήματα. Επίσης, εκτός των άλλων, οι μαθητές κλήθηκαν να φτιάξουν μία ταινία μικρού μήκους με τη μορφή μυθοπλασίας ή ντοκιμαντέρ.

Ο διαγωνισμός έγινε υπό την ευθύνη της διεύθυνσης πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης Σερρών, του τμήματος εκπαιδευτικής ραδιοτηλεόρασης του υπουργείου αλλά και του μορφωτικού γραφείου της κυπριακής πρεσβείας «Το Σπίτι της Κύπρου». Δυνατότητα συμμετοχής είχαν μαθητές δημοτικών σχολείων, γυμνασίων και λυκείων της Ελλάδας, της Κύπρου και της ομογένειας, δημόσιων και ιδιωτικών και τελούσε υπό την αιγίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Οι στόχοι του προγράμματος

Το πρόγραμμα αυτό είχε κύριο στόχο να γνωρίσουν οι μαθητές όλων των βαθμίδων τον Κυπριακό Ελληνισμό, να γνωρίσουν τη σκλαβωμένη κυπριακή γη, να κατανοήσουν το εθνικό πρόβλημα της Κύπρου, να προβληματίζονται και να νοιάζονται γι' αυτό και να τοποθετούνται κριτικά και γόνιμα ως προς αυτό.

Παράλληλα, μεταξύ των στόχων, σύμφωνα με το πρόγραμμα είναι η διεκδίκηση της επανένωσης της Κύπρου, η κατανόηση και διεκδίκηση των δημοκρατικών ιδεωδών, καλλιεργώντας πνεύμα αγάπης, αποδοχής, ομόνοιας. Επίσης, με αφορμή το κυπριακό δίνεται η ευκαιρία στους μαθητές να εκφραστούν δημιουργικά ως προς το κυπριακό πρόβλημα με όποιον τρόπο επιθυμούν.

Στο εκπαιδευτικό αυτό πρόγραμμα-διαγωνισμό συμμετείχαν και αρκετά σχολεία της ομογένειας αποδεικνύοντας για μία ακόμη φόρα τη δυναμική που αναπτύσσει το ελληνικό στοιχείο στο εξωτερικό. Μάλιστα μεταξύ των σχολείων που διακρίθηκαν βρέθηκαν και τέσσερα της ομογένειας.

Στην κατηγορία της εικονογραφημένης ιστορίας πρώτο βραβείο πήρε το νηπιαγωγείο και η α' τάξη του παροικιακού σχολείου Mansfield από την Αγγλία, με υπεύθυνη εκπαιδευτικό την Ελενα Νησανάκη και τους 11 μαθητές που συμμετείχαν.

Στην κατηγορία των ταινιών μυθοπλασίας και σποτ διακρίθηκαν με το πρώτο βραβείο το ομογενειακό γυμνάσιο Λουμπουμπάσι του Κονγκό αλλά και το ελληνικό σχολείο της Φρανκφούρτης. Επίσης, στην κατηγορία των φωτοϊστοριών διακρίθηκε με το πρώτο βραβείο το γυμνάσιο και λύκειο του ελληνικού παροικιακού σχολείου της Οξφόρδης.

Η εκδήλωση βράβευσης των μαθητών που διακρίθηκαν θα γίνει την Τετάρτη 13 Μαΐου 2015 και ώρα 12.00 το μεσημέρι στην κεντρική αίθουσα του υπουργείου Παιδείας.

Γεώργιος Πηγαδάς: Ζώντας στο Κονγκό

Στο Λουμπουμπάσι ζουν περίπου 400 Ελληνες. Οπως μας ενημέρωσε ο γραμματέας του Συμβουλίου της Ελληνικής Κοινότητας Γεώργιος Πηγαδάς, ο οποίος έχει κύρια απασχόληση το εμπόριο τροφίμων,«υπάρχουν Ελληνες ιδιοκτήτες μικρών εργοστασίων όπου παρασκευάζουν μπισκότα, χυμούς, εμφιαλωμένα νερά κ.ά.» Η καθημερινότητα στο Κονγκό είναι δύσκολη. Ο κ. Πηγαδάς αναφέρει ότι υπάρχουν συνεχείς διακοπές ρεύματος και νερού, ενώ τα νοσοκομεία είναι χαμηλού επιπέδου και δεν υπάρχουν αρκετές ειδικότητες.

Πρόβλημα είναι και το θέμα του προξενείου. «Η ύπαρξη του άμισθου προξενείου είναι πολύ σημαντική, μας λύνει πολλά γραφειοκρατικά προβλήματα όπως υπεύθυνες δηλώσεις, εξουσιοδοτήσεις, διαβατήρια κ.λπ. Το επόμενο πιο κοντινό προξενείο είναι σε απόσταση 2 ώρες με το αεροπλάνο». Σχετικά με το σχολείο δεν παραλείπει να αναφέρει ότι είναι ισότιμο με τα ελληνικά και τα παιδιά διδάσκονται τα ίδια μαθήματα με τα παιδιά της Ελλάδας. Κλείνοντας, κάνει έκκληση να συνεχίσει το σχολείο να λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο, καθώς αποτελεί μία πολύ σημαντική παράμετρο για την καθημερινότητα των οικογενειών, και αναφέρεται στην ύπαρξη ελληνικής ορθόδοξης εκκλησίας αλλά και στο γεγονός ότι γίνονται όλοι οι εθνικοί εορτασμοί με παρουσία όλων των Ελλήνων.

Πρώτο βραβείο στο ελληνικό σχολείο του Κονγκό

Το ελληνικό σχολείο στο Λουμπουμπάσι του Κονγκό έχει 60 μαθητές και 15 εκπαιδευτικούς και λειτουργεί από το 1967. Από το 1981 μάλιστα έχει αναγνωριστεί ως ισότιμο δημόσιο σχολείο της Ελλάδας. Το πρώτο βραβείο που απέσπασε γέμισε υπερηφάνεια τους μαθητές.

Η διευθύντρια του σχολείου Ελένη Μπακούση μάς είπε: «Η ανακοίνωση της νίκης στα παιδιά καταρχήν τα ξάφνιασε λόγω του μεγάλου αριθμού συμμετοχών στον διαγωνισμό και του γεγονότος ότι ένιωθαν ότι τους έλειπαν τα μέσα... Σαφώς γέμισε τους μαθητές και τις μαθήτριες με υπερηφάνεια και συγκίνηση επειδή θεώρησαν τον διαγωνισμό και το βραβείο σημείο επικοινωνίας με την πατρίδα τους, την Ελλάδα. Το γεγονός λειτούργησε θετικά στην αυτοεκτίμηση των μαθητών και αποτελεί εφεξής ένα κίνητρο για εκείνους».

Για τον τρόπο που έγινε η επιλογή των μαθητών που συμμετείχαν, η κυρία Μπακούση σημειώνει: «Οι συμμετέχοντες επελέγησαν με δημοκρατικές διαδικασίες από τα ίδια τα παιδιά, και ακολούθησε η υπόθεση, τα γυρίσματα και το τελικό μοντάζ με τη μουσική επένδυση, πάντα και μόνο από τα παιδιά. Δυσκολίες προέκυψαν αρκετές, όπως για παράδειγμα με τη λήψη εξωτερικών πλάνων, π.χ. στην περιοχή της λίμνης, λόγω του ότι δεν επιτρέπονται λήψεις βίντεο ή φωτογραφίας σε δημόσια μέρη της περιοχής».

Πηγή μάθησης της ελληνικής κουλτούρας

Το συγκεκριμένο σχολείο, όπως μας ενημερώνει στην επικοινωνίας μας η διευθύντριά του, «αποτελεί τον πυρήνα της ελληνικής κοινότητας εφόσον συνιστά τη μοναδική πηγή μάθησης και διατήρησης της ελληνικής γλώσσας, των ελληνικών ηθών και εθίμων. Η λειτουργία του σχολείου στηρίζει την παροικία και δίνει τη δυνατότητα στις οικογένειες να παραμένουν στη χώρα ενωμένες». Συνεχίζοντας, αναφέρεται στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τόσο στο σχολείο αλλά και γενικότερα στην καθημερινότητα. «Οντας στην καρδιά της Αφρικής, έχει κάποιες ιδιαιτερότητες. Το σημαντικότερο για την ομαλή και απρόσκοπτη λειτουργία του στηρίζεται στην έγκαιρη αποστολή εκπαιδευτικών από το υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων και η στελέχωσή του με τις απαραίτητες ειδικότητες. Επιπρόσθετα, οι τελειόφοιτοί μας συνεχίζουν τις σπουδές τους στην Ελλάδα. Επίσης, οι μαθητές και οι μαθήτριες στερούνται όποια επαφή με βιβλιοθήκες, βιβλιοπωλεία, μουσεία, κινηματογράφους, θέατρο και άλλα παιδευτικά και ψυχαγωγικά μέσα. Τέλος, ιδιαίτερα ευαίσθητο είναι και το θέμα της πολιτικής αστάθειας που επικρατεί στη χώρα».

Η κ. Μπακούση αναφέρει πως εξαιτίας όλων των παραπάνω προβλημάτων «γίνεται μεγάλη προσπάθεια ενθάρρυνσης των παιδιών με δραστηριότητες καλλιτεχνικές και εκπαιδευτικές, ενδο- και εξωσχολικές, όπως και ο διαγωνισμός για την Κύπρο. Οι μαθητές γυμνασίου και λυκείου ανταποκρίθηκαν άμεσα σε μια τέτοια πρόσκληση-πρόκληση. Οι λόγοι που τους ώθησαν στην απόφαση να λάβουν μέρος μέσω μιας ταινίας ήταν πρωτίστως η πρωτοτυπία του θέματος αλλά και ότι θεώρησαν τη δημιουργία ως μια άκρως δημιουργική διαδικασία, ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Κάνοντας την ταινία συνειδητοποίησαν την αξία της συμμετοχής σε ένα project “διαθεματικού χαρακτήρα”: μάθανε για την Ιστορία της Κύπρου, ανέπτυξαν τις ικανότητες συγγραφής -ειδικότερα του σεναρίου- και ήρθαν σε επαφή με την τέχνη του κινηματογράφου». Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι πολλοί μαθητές και μαθήτριες δεν έχουν γεννηθεί ούτε έχουν ταξιδέψει στην Ελλάδα και όλους αυτούς η συμμετοχή συνιστά μια γέφυρα επικοινωνίας με την Ελλάδα.

Διάκριση και για το σχολείο της Φρανκφούρτης

Μεταξύ των ομογενειακών σχολείων που διακρίθηκαν είναι και το ελληνικό σχολείο της Φρανκφούρτης. Οπως μας ενημέρωσαν από το σχολείο, «η ταινία μικρού μήκους “Ηχοι και από...ηχοι” που γύρισε η ομάδα μαθητών του ελληνικού σχολείου Φρανκφούρτης υπήρξε το δημιουργικό τέλος μιας σειράς ζυμώσεων που έλαβαν χώρα στο πλαίσιο του προγράμματος. Θέμα της ταινίας είναι η αναψηλάφηση του ιστορικού παρελθόντος από έναν μαθητή μας, που καλείται να λάβει μέρος στο πρόγραμμα. Ο μαθητής στο σενάριό μας έχει κυπριακές ρίζες και γράφει μουσική: στην προσπάθειά του να ολοκληρώσει το μουσικό θέμα ανακαλύπτει ένα ηχητικό ντοκουμέντο από τον παππού του, ο οποίος μαγνητοφωνεί τις σκέψεις του, ενόσω βρίσκεται στην καρδιά των γεγονότων της απόβασης. Η στοχαστική διάθεση του παππού κληροδοτεί στον εγγονό ως απομνημονεύματα ένα λυρικό αφήγημα. Σε αυτό, ήρωας είναι ο ομηρικός Οδυσσέας, που παίρνει αλληγορικές διαστάσεις ανάμεσα στο τότε και στο τώρα… Ο μαθητής, όσο ακούει τα λόγια του παππού του, θα ανακαλύψει βίντεο και αντικείμενα, θα ανα-βιώσει την ιστορία, θα συμβολοποιήσει τα πάθη του πάσχοντος ανθρώπου στο πρόσωπο του διαχρονικού Ελληνα και δεν θα ησυχάσει παρά μόνο όταν ολοκληρώσει τη δική του μουσική για την ταινία-αφύπνιση των συμμαθητών του. Συνοδός στην προσωπική του καταβύθιση είναι η φωνή του παππού και το ποίημα “Ελένη” του Σεφέρη. Οι ήχοι διαπλέκονται δημιουργικά, όπως τα σεφερικά αηδόνια, καλώντας μας να ανακαλύψουμε με διαχρονική, αλλά συνάμα σύγχρονη ματιά τη ζωντανή μας Ιστορία».

info: Links: Μπορείτε να δείτε το σποτ της ταινίας στους παρακάτω συνδέσμους:

https://www.youtube.com/watch?v=-utKV2m7G2Q (σποτ της ταινίας) https://www.youtube.com/watch?v=m66XbTFssGQ (η ταινία)