Νέο επεισόδιο του «Infowar» του Αρη Χατζηστεφάνου στο Attica TV

Μία καλή σειρά και δύο καλές ταινίες (μία ελληνική και μία ξένη) στο ERTFLIX

«Η ώρα» (The hour)

Ενα θρίλερ κατασκοπίας στην Αγγλία της εποχής του Ψυχρού Πολέμου, που επικεντρώνεται σε έναν δημοσιογράφο, έναν παραγωγό και έναν παρουσιαστή, και αφορά ένα ερευνητικό ειδησεογραφικό πρόγραμμα. Σε δύο κύκλους, από 6 ωριαία επεισόδια ο κάθε ένας, 12 συνολικά. Η σειρά γυρίστηκε το 2011.

Δημιουργός: Αμπι Μόργκαν.
Πρωταγωνιστούν: Ρομόλα Γκαράι, Μπεν Γουίσοου, Ντόμινικ Γουέστ, Αννα Τσένσελορ, Τζόσουα ΜακΓκουάιρ, Λάιζα Γκρίνγουντ, Οόνα Τσάπλιν, Αντον Λέσερ, Πίτερ Καπάλντι

«Απίθανες ιστορίες» (Big fish) - από 14 Ιουνίου

Ο Εντουαρντ Μπλουμ είναι ένας παραμυθάς που αφηγείται μοναδικές ιστορίες για τη ζωή του ως νεαρός, όταν ταξίδεψε από μια μικρή πόλη στην Αλαμπάμα σε όλο τον κόσμο και πάλι πίσω. Τα μυθικά του κατορθώματα μεταπηδούν από το απολαυστικό στο παραληρηματικό, καθώς πλέκει επικές ιστορίες, με τις οποίες γοητεύει σχεδόν όλους όσους συναντά, εκτός από τον αποξενωμένο γιο του, Γουίλ.

Σκηνοθεσία: Τιμ Μπάρτον.
Πρωταγωνιστούν: Γιούαν ΜακΓκρέγκορ, Αλμπερτ Φίνεϊ, Τζέσικα Λανγκ, Μπίλι Κράνταπ, Μαριόν Κοτιγιάρ, Ντάνι Ντε Βίτο, Στιβ Μπουσέμι, Ελενα Μπόναμ Κάρτερ

«Φτηνά τσιγάρα»

Ο Νίκος είναι ένας νεαρός άνδρας που μπαίνει στη δύσκολη εφηβεία των 30 και βλέπει τον εαυτό του να αλλάζει. Προκαλεί τον κίνδυνο, αναζητά την περιπέτεια, γνωρίζει ακραίους τύπους, ενώ αυτό που πραγματικά ψάχνει (και τελικά βρίσκει) είναι ο έρωτας. Η Σοφία είναι 25 χρόνων, μοντέρνα και όμορφη. Δουλεύει στον χώρο της μόδας και έχει μια τυπική ζωή. Ο Νίκος κερδίζει την εμπιστοσύνη της, ξυπνώντας μέσα της την ανάγκη να ανατρέψει τα πάντα στη ζωή της. Η περιπλάνησή τους στην άδεια Αθήνα θα τους φέρει όλο και πιο κοντά.

Σκηνοθεσία: Ρένος Χαραλαμπίδης, Γιώργος Μπακόλας.
Πρωταγωνιστούν: Ρένος Χαραλαμπίδης, Αννα Μαρία Παπαχαραλάμπους, Μιχάλης Ιατρόπουλος, Κώστας Τσάκωνας, Αλκης Παναγιωτίδης, Μάνος Βακούσης, Τάκης Σπυριδάκης

«Gas station ή τα περιστέρια της Λαχώρης»

«Οι ιστορίες των ηρώων μου δεν είχαν κάτι ξεχωριστό, τρεις τυπικές ιστορίες μεταναστών που ήρθαν να εργαστούν στην Ελλάδα ως οικονομικοί μετανάστες διασχίζοντας χιλιάδες χιλιόμετρα. Ο ένας εξ αυτών μάλιστα ήρθε στη χώρα μας ως ανήλικος πρόσφυγας» έλεγε πριν από μήνες στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Θωμάς Σίδερης, δημοσιογράφος της ΕΡΤ αλλά και πολυβραβευμένος σκηνοθέτης και ντοκιμαντερίστας που μέσα στον μήνα βγάζει το νέο του ντοκιμαντέρ «Gas station ή τα περιστέρια της Λαχώρης».

Μια πρώτη του version είδαμε στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης αλλά τώρα θα παίζεται εμπλουτισμένο και με νέο υλικό (από τις 27/6 στους κινηματογράφους από τη New Star). Η ταινία απέσπασε το 1ο βραβείο του London Greek Film Festival στην κατηγορία «Best documentary, Odysseus Awards». Λογικό, ο Θωμάς κάνει σπουδαίες δουλειές.

Η ταινία καταγράφει στιγμιότυπα από τις παράλληλες ιστορίες τριών Πακιστανών εργατών στην Ελλάδα ενώ στο φόντο βρίσκεται μία από τις μεγαλύτερες μεταναστευτικές τραγωδίες στη Μεσόγειο, το ναυάγιο της Πύλου. Η ταινία είναι αφιερωμένη στον Φαχάντ Αλί, αδελφό του Αλί Χασάν, ενός από τους τρεις ήρωες. Ο Φαχάντ Αλί, 20 χρόνων, θεωρείται αγνοούμενος από τον Ιούνιο του 2023.

Το «Gas station ή τα περιστέρια της Λαχώρης» γυρίστηκε σε τρεις χώρες, Ελλάδα, Πακιστάν και Λιβύη, και καταγράφει το κύκλωμα διακίνησης μεταναστών από το Πακιστάν μέχρι τα κέντρα κράτησης-κολαστήρια της Λιβύης. Το ντοκιμαντέρ περιλαμβάνει πολύ σημαντικά ντοκουμέντα, κυρίως τις τηλεφωνικές συνομιλίες των μεταναστών με τις οικογένειές τους λίγο πριν ξεκινήσουν το μοιραίο ταξίδι τους για την Ιταλία, αλλά και υλικό που βιντεοσκόπησαν οι ίδιοι οι μετανάστες με το κινητό τους τηλέφωνο στα λιβυκά κέντρα κράτησης στην πόλη Αλ-Χομς. Είναι οι τελευταίες συνομιλίες και το τελευταίο καταγεγραμμένο υλικό για πολλούς από τους αγνοούμενους ή τα θύματα του ναυαγίου, αφού οι διακινητές κράτησαν τα κινητά τηλέφωνα μεγάλου αριθμού μεταναστών.

«Οι ιστορίες τους ξεκλείδωσαν μέσα μου ένα σεντούκι» έλεγε ο Θωμάς Σίδερης και στον νου του έφερνε τον πατέρα του, εργάτη ηλεκτροσυγκολλητή-αμμοβολιστή στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη του Περάματος. «Αρρωστος πια από πνευμονική ίνωση, την “αρρώστια της σκουριάς”, όταν προσπάθησε να πάρει τη δεκαετία του '70 μια μικρή αναπηρική σύνταξη βρέθηκε σε αδιέξοδο αφού οι εργοδότες του δεν του κολλούσαν όλα τα ένσημα και τον εκβίαζαν για να του δίνουν μεροκάματο. Σχεδόν πενήντα χρόνια αργότερα, οι ήρωές μου βίωναν την ίδια ακριβώς πραγματικότητα. Ο πατέρας μου όμως δεν έγινε ποτέ μετανάστης, μάλιστα δεν μετακινήθηκε καθόλου στη ζωή του, η Ζώνη με το λεωφορείο ήταν περίπου δέκα λεπτά από το σπίτι μας, και το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του το πέρασε στα Ναυπηγεία Περάματος».

Για να γυρίσει το ντοκιμαντέρ ο Θωμάς Σίδερης έζησε μαζί με τους ήρωές του. «Εφαγα μαζί τους τα φαγητά που μαγειρέψαμε παρέα και φτιάξαμε πακιστανικό τσάι. Αρχισα να καταλαβαίνω την κουλτούρα τους, να συνομιλώ με τις οικογένειές τους, άρχισαν και εκείνοι να με εμπιστεύονται. Οι ήρωες της ταινίας δούλεψαν για μεγάλα χρονικά διαστήματα στους δρόμους, καθαρίζοντας στα φανάρια τα τζάμια των αυτοκινήτων. Οι αόρατοι άνθρωποι άρχισαν σιγά σιγά να γίνονται ορατοί γύρω μου».