Στο καινούργιο του βιβλίο «31 αξέχαστα χρόνια στο ξύλινο τιμόνι της “Ελευθεροτυπίας” και της “Κυριακάτικης Ε”», ο Σεραφείμ Φυντανίδης επαναλαμβάνει διαρκώς το εξής: πόσο ελεύθεροι ήταν οι δημοσιογράφοι στην «Ελευθεροτυπία» να γράφει ο καθένας ό,τι ήθελε, αρκεί να έβαζε την υπογραφή του. Αλήθεια είναι. Οσοι ζήσαμε τα χρόνια της «Ελευθεροτυπίας» -εγώ πολύ λιγότερα βέβαια λόγω ηλικίας- έχουμε να το λέμε: πέραν της όποιας κεντρικής πολιτικής γραμμής μπορεί να είχε η εφημερίδα και καλώς την είχε, ο κάθε συντάκτης έκανε το ρεπορτάζ του ή τα σχόλιά του χωρίς την παραμικρή παρέμβαση. Μόνο προς το τέλος της, όταν είχε φύγει πια ο Σεραφείμ Φυντανίδης και αφότου ανέλαβε η Κύρα Αδάμ, εμφανίστηκαν φαινόμενα λογοκρισίας. Ωστόσο κι εμείς στην «Εφημερίδα των Συντακτών» γράφουμε με απόλυτη ελευθερία. Πιστέψτε μας, χωρίς εξαρτήσεις, χωρίς αφεντικά, χωρίς τίποτε. Το σημειώνω γιατί ο κ. Φυντανίδης, στη χθεσινή παρουσίαση του βιβλίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, ζήτησε από τους δημοσιογράφους «να σηκώσουν κεφάλι, να διεκδικήσουν περισσότερη ανεξαρτησία στις εφημερίδες τους». Εντάξει, εμείς το έχουμε καταφέρει εδώ στην Κολοκοτρώνη 8!
Στην παρουσίαση κυριαρχούσε ο Κίτσος Τεγόπουλος, η ψυχή της «Ελευθεροτυπίας». Οι πιο πολλές αναφορές έγιναν γι’ αυτόν. Ο Κίτσος ήταν η «Ελευθεροτυπία» άλλωστε. Και ο Σεραφείμ Φυντανίδης, ο προβεβλημένος διευθυντής της επί 31 συναπτά έτη. Η καλή εικόνα της προς τα έξω, αυτόν που γνώριζε ο περισσότερος κόσμος και τον συνέδεε με την εφημερίδα. «Είναι ένα βιβλίο αναμενόμενο και απρόβλεπτο, από έναν αυτοδημιούργητο άνθρωπο» είπε ο Θανάσης Νιάρχος, ενώ ο Βασίλης Βασιλικός σημείωσε πως «ό,τι γράφει στο βιβλίο του ο Σεραφείμ δεν το έγραψε ποτέ στην εφημερίδα. Δεν είναι ένα ημερολόγιο καταστρώματος αλλά μια δομημένη αφήγηση». Ο Παύλος Τσίμας, που σημειωτέον δεν είχε την παραμικρή σχέση με την «Ελευθεροτυπία» (το επισήμανε και ο ίδιος), αναφέρθηκε στα δύο ταλέντα του κ. Φυντανίδη, το ταλέντο του διευθυντή να βγάζει εφημερίδα μέσα από το χάος και το ταλέντο του παραμυθά. Και αφού σημείωσε πως η «Ελευθεροτυπία» ήταν η πιο επιδραστική ελληνική εφημερίδα, εξήγησε πόσο σημαντικό είναι το βιβλίο αυτό γιατί «μας θυμίζει την εποχή που οι εφημερίδες ήταν σπουδαίο πράγμα». Αποσπάσματα από το βιβλίο διάβασε γλαφυρά η Πέμυ Ζούνη.
«Τον Απρίλιο του 1976 έγινα διευθυντής της “Ελευθεροτυπίας” και το 1987 και της “Κυριακάτικης Ε” ώς το 2007. Αυτά τα 31 χρόνια επιχειρώ να περιγράψω σε αυτό το βιβλίο, γιατί για μένα ήταν στην κυριολεξία αξέχαστα» λέει ο ίδιος ο Σεραφείμ Φυντανίδης. Ολος ο παλιός καλός κόσμος της εφημερίδας ήταν στο Μέγαρο χθες. Από τον Κυρ έως και τον Γιώργο Βότση. Αλλά απουσίαζαν και πολλοί άλλοι, επί τούτου. Επίσης εκλεκτοί. Και μάχιμοι. Με πολλά παράπονα για το βιβλίο και όσα γράφονται στις σελίδες του. Η Μάνια Τεγοπούλου, η εκδότρια της «Ελευθεροτυπίας» που απέλυσε τον Σεραφείμ Φυντανίδη, δεν ήταν εκεί. Δεν νομίζω να είχε προσκληθεί άλλωστε...
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας