Ο Χοσάμ Σαμπάτ και εργαζόταν σε ένα από τα κανάλια του Al Jazeera (το Al Jazeera Mubasher, την αραβόφωνη υπηρεσία απευθείας μετάδοσης). Σκοτώθηκε στις 24 Μαρτίου του 2025, όταν το αυτοκίνητό του έγινε στόχος επίθεσης του ισραηλινού στρατού.
Όπως αναφέρει το Al Jazeera, «ο Χοσάμ, ένας 23χρονος Παλαιστίνιος δημοσιογράφος, είχε τραυματιστεί προηγουμένως σε ισραηλινή επίθεση, αλλά επέμενε να συνεχίσει να μεταδίδει ειδήσεις στη Γάζα... ο ισραηλινός στρατός στόχευσε το όχημά του, χωρίς να προηγηθεί οποιαδήποτε προειδοποίηση».
Οι Reporters United δημοσιεύουν «τέσσερα κείμενα που έχουν χαρακτήρα ντοκουμέντου: το τελευταίο ρεπορτάζ του Χοσάμ· το σημείωμα του αρχισυντάκτη του μόλις πληροφορήθηκε τον θάνατό του· τη μεταθανάτια ανάρτηση του Χοσάμ στο instagram·και, τέλος, την ανακοίνωση του ισραηλινού στρατού που θριαμβολογεί για την εξόντωσή του».
Όπως αναφέρουν, ο Χοσάμ Σαμπάτ «ήξερε ότι θα πεθάνει και ήξερε και ποιος θα τον σκοτώσει, δεν ήξερε όμως πότε. Πριν καν κλείσει τα 24 του χρόνια, ήταν πλέον ένας από τους τελευταίους εναπομείναντες δημοσιογράφους που μετέδιδαν τη φρίκη του πολέμου από τη βόρεια Γάζα».
Ακολουθούν αποσπάσματα από το τελευταίο ρεπορτάζ του Χοσάμ Σαμπάτ, όπως το δημοσιεύουν οι Reporters United:
«Η νύχτα ήταν σκοτεινή και προσεκτικά ήσυχη. Όλοι έπεσαν σ’ έναν ανήσυχο ύπνο. Όμως, η ηρεμία διαλύθηκε γρήγορα από εκκωφαντικές κραυγές. Καθώς οι βόμβες έπεφταν βροχή, οι θρήνοι των γειτόνων δήλωσαν τις πρώτες στιγμές της επανέναρξης των στρατιωτικών επιχειρήσεων του Ισραήλ. Η Μπέιτ Χανούν βυθίστηκε στον πανικό και τον τρόμο. Κραυγές αγωνίας ακούγονταν μέσα στον θόρυβο των οβίδων, σε μια σκηνή που αντανακλούσε το μέγεθος της καταστροφής που κατακλύζει την πόλη. Αυτή ήταν μόνο η αρχή. Ακολούθησε γρήγορα η σφαγή ολόκληρων οικογενειών. Στήλες καπνού υψώθηκαν παντού. Οι βομβαρδισμοί δεν σταμάτησαν ούτε στιγμή, πνίγοντας τα πάντα σ’ ένα ανελέητο χαλάζι φωτιάς και πόνου.
»Τις πρώτες έξι μέρες αυτής της νέας στρατιωτικής επιχείρησης, η βόρεια Γάζα έγινε μάρτυρας τεσσάρων αιματηρών σφαγών. Η πιο αξιοσημείωτη ήταν η σφαγή της οικογένειας Μουμπάρακ, η οποία έλαβε χώρα την ώρα που η οικογένεια είχε συγκεντρωθεί σε ένδειξη πένθους για να εκφράσει τα συλλυπητήριά της στον Δρ. Σαλίμ Μουμπάρακ. Μέσα σε μια στιγμή, το συλλογικό τους πένθος μετατράπηκε σε μια θάλασσα αίματος και ανθρώπινων μελών. Ολόκληρη η οικογένεια σκοτώθηκε: Ο Δρ. Σαλίμ, η σύζυγός του, τα παιδιά του, οι γονείς του. Κανείς δεν επέζησε. Ένας αυτόπτης μάρτυρας το συνόψισε με σαφήνεια: «Όλοι τους σκοτώθηκαν». Τα θύματα δεν βρίσκονταν σε πεδίο μάχης, αλλά σε ένα σπίτι που πενθούσε. Ήταν έγκλημα με όλη τη σημασία της λέξης.
»Αυτή η σφαγή δεν ήταν η μόνη – ακολούθησαν διαδοχικές επιθέσεις σε άλλες οικογένειες, όπως η οικογένεια Αμπού Νασρ, και στη συνέχεια η οικογένεια Αμπού Χαλίμ – φέρνοντας στο μυαλό τους άγριους βομβαρδισμούς στην αρχή του πολέμου, μετά την 7η Οκτωβρίου. Η επίθεση είναι συνεχής, αδυσώπητη, στοχεύει αδιακρίτως αθώους πολίτες, αφήνοντας πίσω της μόνο καταστροφή και θάνατο.
»Όταν έφτασα στη σκηνή δεν ήμουν έτοιμος για τη φρίκη που αντίκρισα μπροστά στα μάτια μου. Οι δρόμοι ήταν γεμάτοι νεκρούς. Κάτω από κάθε πέτρα βρισκόταν ένας μάρτυρας. Δεκάδες άνθρωποι φώναζαν για βοήθεια κάτω από τα ερείπια των σπιτιών τους, αλλά δεν υπήρχε κανείς να ανταποκριθεί. Κραυγές γέμιζαν τον αέρα ενώ όλοι στέκονταν αβοήθητοι. Τα δάκρυά μου δεν σταματούσαν. Τις σκηνές που εκτυλίχθηκαν δεν μπορεί να τις αντέξει άνθρωπος. Τα ασθενοφόρα ήταν γεμάτα με πτώματα, τα σώματα και τα άκρα τους στοιβαγμένα το ένα πάνω στ’ άλλο και μπλεγμένα μεταξύ τους. Δεν μπορούσαμε πια να ξεχωρίσουμε τα παιδιά από τους άντρες, τους τραυματίες από τους νεκρούς...»
Λίγες ώρες μετά τον θάνατό του, οι φίλοι του Χοσάμ ανάρτησαν στον λογαριασμό του στα κοινωνικά δίκτυα το παρακάτω μήνυμα που είχε ετοιμάσει ο ίδιος, ώστε να διαβαστεί σε περίπτωση που έχανε τη ζωή του:
«Αν διαβάζετε αυτές εδώ τις λέξεις, σημαίνει ότι με σκότωσαν – κατά πάσα πιθανότητα, στοχευμένα – οι ισραηλινές δυνάμεις κατοχής. Όταν ξεκίνησαν όλα αυτά, ήμουν μόλις 21 ετών – ένας φοιτητής με όνειρα, όπως όλοι. Τους τελευταίους 18 μήνες αφιέρωσα κάθε στιγμή της ζωής μου στο λαό μου. Κατέγραψα τη φρίκη στη βόρεια Γάζα λεπτό προς λεπτό, αποφασισμένος να δείξω στον κόσμο την αλήθεια που προσπάθησαν να θάψουν. Κοιμήθηκα σε πεζοδρόμια, σε σχολεία, σε σκηνές – όπου μπορούσα. Κάθε μέρα ήταν μια μάχη για την επιβίωση. Υπέμεινα την πείνα για μήνες, αλλά δεν έφυγα ποτέ από το πλευρό του λαού μου.
»Μα το Θεό, εκπλήρωσα το καθήκον μου ως δημοσιογράφος. Ρίσκαρα τα πάντα για να μεταδίδω την αλήθεια και τώρα, επιτέλους, αναπαύομαι – κάτι που στερήθηκα τους τελευταίους 18 μήνες. Τα έκανα όλα αυτά επειδή πιστεύω στον Παλαιστινιακό αγώνα. Πιστεύω ότι αυτή η γη είναι δική μας, και ήταν η μεγαλύτερη τιμή της ζωής μου να πεθάνω υπερασπιζόμενός την και υπηρετώντας τον λαό της.
Και τώρα σας ζητώ: Μη σταματήσετε να μιλάτε για τη Γάζα. Μην αφήσετε τον κόσμο να κοιτάξει αλλού. Συνεχίστε να αγωνίζεστε, συνεχίστε να λέτε τις ιστορίες μας – μέχρι η Παλαιστίνη να είναι ελεύθερη.
Για τελευταία φορά, Χοσάμ Σαμπάτ, από τη βόρεια Γάζα.»
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας