Οι εργαζόμενοι ενωμένοι απέναντι στον Μάκρι

«Μαύρη» η περασμένη εβδομάδα για τον πρόεδρο της Αργεντινής, Μαουρίσιο Μάκρι, o οποίος είδε το εικονικό ειδύλλιο που φανταζόταν πως είχε με τη σιωπηλή πλειοψηφία της κοινωνίας να διαψεύδεται περίτρανα και γνώρισε τις πρώτες ηχηρές ήττες τους στους δρόμους αλλά και στο Κογκρέσο. 

Για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες οι πέντε μεγαλύτερες συνδικαλιστικές οργανώσεις της χώρας -ξεπερνώντας το ιδεολογικό χάσμα και τις πρακτικές διαφορές που τις χωρίζουν- κάλεσαν από κοινού τους πολίτες στους δρόμους, απαιτώντας να δοθεί τέλος στις καταστροφικές πολιτικές της κυβέρνησης Μάκρι, που μέσα σε τέσσερις μήνες έχουν οδηγήσει σε 100.000 απολύσεις.

«Είμαστε έτοιμοι για τη μάχη» βροντοφώναξαν δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι διαδηλώνοντας παραμονές της Πρωτομαγιάς μπροστά στο Μνημείο της Εργασίας του Μπουένος Αϊρες, σε αυτήν την ιστορική κινητοποίηση που σήμανε συναγερμό στο επιτελείο του Μάκρι. 

Ο πολυεκατομμυριούχος επιχειρηματίας πρόεδρος μέχρι προ μηνός έδειχνε να ελέγχει απόλυτα τη χώρα και μπορούσε να θριαμβολογεί (στο εξωτερικό) για το πώς πέτυχε «πειθαρχία στην καταρρέουσα οικονομία», ηρεμία στην ταραγμένη πολιτική σκηνή και ανακωχή με το συνδικαλιστικό κίνημα, το οποίο αυτούς τους μήνες έκανε μόνο σποραδικές, μικρές κλαδικές διαδηλώσεις.

Μάλιστα έως προ ημερών έδειχνε να έχει προσεταιριστεί μέρος των περονιστικών συνδικάτων με υποσχέσεις για παχυλές χρηματοδοτήσεις ώστε να συνεχίσουν το κοινωνικό τους έργο, όπως έκανε με τον ιστορικό ηγέτη των φορτηγατζήδων και νυν γενικό γραμματέα της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργασίας (CGT), Ούγκο Μογιάνο.

Σε ένα Κογκρέσο όπου το κόμμα του έχει ισχνή παρουσία, κατάφερε να εγκριθεί με συντριπτική πλειοψηφία η συμφωνία με τα ληστρικά hedge funds που έδωσε τέλος σε 15 χρόνων αναστολή αποπληρωμής του χρέους.

Και δέχτηκε την τιμητική επίσκεψη του Μπαράκ Ομπάμα, που εγκωμίασε τα πεπραγμένα του και ιδίως την απόφασή του «να επανεντάξει την Αργεντινή στην παγκόσμια οικονομία», για τη διευκόλυνση της οποίας έφερε μαζί του στην τρίτη οικονομία της Λατινικής Αμερικής μια ομάδα 800 επιχειρηματιών και αξιωματούχων. 

Η ευφορία κράτησε λίγο. Στις μαζικές απολύσεις από τον δημόσιο τομέα «που έγινε καταφύγιο κηφήνων και άχρηστης και ανούσιας απασχόλησης», κατά τον προσβλητικό χαρακτηρισμό της κυβέρνησης, ήρθαν να προστεθούν και εκείνες του ιδιωτικού τομέα, που εκμεταλλεύεται τη συγκυρία για «να εξυγιάνει και να μειώσει το κόστος εργασίας».

Ο πληθωρισμός καλπάζει με 30%. Επιβλήθηκαν αυξήσεις από 300% έως και 700% στα τιμολόγια των βασικών υπηρεσιών, περιλαμβανομένων του ηλεκτρισμού, του αερίου και των μεταφορών.

Τα δε αλλεπάλληλα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής για τη μείωση του ελλείμματος του προϋπολογισμού, που ξεπέρασε το 7% του ΑΕΠ, έχουν γονατίσει τα λαϊκά στρώματα. 

Και ενώ σε λιγότερο από μισό χρόνο αυξήθηκε ο αριθμός των φτωχών κατά 1,4 εκατομμύρια, ήρθαν οι αποκαλύψεις των Panama Papers για τις εξωχώριες εταιρείες του προέδρου και της οικογένειάς του αλλά και στενών συνεργατών του, όπως του Νέστορ Γκριντέτι, πολιτικού που υπήρξε λογιστής του επιχειρηματικού ομίλου του προέδρου και πρώην υπουργός Οικονομικών της τοπικής κυβέρνησης του Μπουένος Αϊρες όταν κυβερνήτης της πρωτεύουσας ήταν ο Μάκρι.

Ηδη οι εισαγγελικές αρχές έχουν διατάξει έρευνα κατά του Μάκρι με την κατηγορία της «κακόβουλης παράλειψης δήλωσης περιουσιακών στοιχείων» που διαθέτει σε Παναμά και Μπαχάμες.

Σύμφωνα με τις καταγγελίες, μία από αυτές τις εξωχώριες, η Κagemusha S.A., ήταν ενεργή έως τον Απρίλιο φέτος. 

Οι αντιδράσεις δεν άργησαν να εκδηλωθούν. Την περασμένη εβδομάδα ο Μάκρι υπέστη την πρώτη μεγάλη κοινοβουλευτική ήττα του, όταν η Γερουσία με πλειοψηφία μεγαλύτερη των δύο τρίτων του σώματος ενέκρινε έναν «νόμο έκτακτης ανάγκης για την απασχόληση» που στην πράξη απαγορεύει τις απολύσεις για τουλάχιστον ένα εξάμηνο.

Ο Μάκρι έχει διαμηνύσει πως αν το κείμενο ψηφιστεί -όπως αναμένεται- και από τη Βουλή, θα ασκήσει βέτο γιατί, σύμφωνα με τον παραλογισμό της νεοφιλελεύθερης επιχειρηματολογίας του, ένα μορατόριουμ στις απολύσεις θα δυσχέραινε... τη δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης. 

Οπως του απάντησε ακόμη και ο άλλοτε ευκαιριακός σύμμαχός του Μογιάνα, που την περασμένη Παρασκευή εγκατέλειψε την προεδρική αγκαλιά για να ηγηθεί της ενωτικής διαδήλωσης των συνδικάτων, «ο κόμπος έφτασε στο χτένι» κι ένα προεδρικό βέτο σε αυτόν τον νόμο θα ισοδυναμούσε με κήρυξη πολέμου εναντίον των εργαζόμενων: «Αυτή είναι μόνο μια προειδοποίηση: ένα προεδρικό βέτο θα φέρει γενική απεργία».