Θα κοιτάξουμε το φεγγάρι χωρίς φόβο

Μια φωτογραφία που εκ πρώτης όψεως προκαλεί μόνο θετικά συναισθήματα -καθώς το φεγγάρι κάνει την απογευματινή εμφάνισή του στον πανέμορφο, καταγάλανο ουρανό που έχουμε την τύχη να απολαμβάνουμε εμείς οι της Μεσογείου- καταφέρνει να απαθανατίσει τη φρίκη που ζουν τα αδέλφια μας στην Παλαιστίνη αυτές τις ημέρες.

Διότι αυτό το τόσο δα αεροπλανάκι που βλέπετε κάτω από το φεγγάρι είναι μία πανίσχυρη μη επανδρωμένη πολεμική μηχανή του Ισραήλ, που όταν τη βλέπουν από κάτω, ξέρουν ότι μετρούν δευτερόλεπτα μέχρι να δεχτούν καταιγισμό από βόμβες. Κι όμως, δεν έπαψαν κι ούτε θα πάψουν ποτέ να ονειρεύονται τη μέρα που θα μπορούν να κοιτάζουν το φεγγάρι χωρίς φόβο. Είμαστε μαζί τους, χωρίς αστερίσκους και περιστροφές.

Χορευτές και χορεύτριες πραγματοποιούν παράσταση διαμαρτυρίας για την υπεράσπιση της προέλευσης του χορού Μορενάδα, ή αλλιώς «Χορού των Μαύρων Σκλάβων». Πρόκειται για αντικείμενο χρόνιας διαμάχης ανάμεσα σε Βολιβία και Περού, περίπου όπως κάποιοι γραφικοί τσακώνονται για την προέλευση του μπακλαβά ή για το αν ο καφές είναι ελληνικός ή τούρκικος.

Οπως υποδηλώνει το όνομα του χορού, όμως, στην πραγματικότητα προέρχεται από τα σκλαβοπάζαρα που έστηναν οι Ευρωπαίοι έποικοι στη Νότια Αμερική, τους οποίους κορόιδευαν οι δύσμοιροι αλυσοδεμένοι Αφρικανοί. Τι ύβρις, Θεέ μου, να πας να φορέσεις εθνική ταυτότητα σε ένα τέτοιο ιστορικό κειμήλιο...

Δύο κορίτσια, αδερφάκια μεταξύ τους, μοιράζονται λίγο φαγητό μέσα από μια κατσαρόλα και κοιτάζουν με περιέργεια τον φακό. Ζουν στη φαβέλα Πένια Μπραζίλ στα περίχωρα του Σάο Πάολο μαζί με άλλες 200 οικογένειες. Δεν ζούσαν όμως πάντα εκεί... Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, εκατοντάδες νέοι καταυλισμοί έχουν στηθεί σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Βραζιλίας για να στεγάσουν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που έχασαν τις όποιες δουλειές είχαν και έμειναν στον δρόμο.

Ο χάρτης δείχνει μία χώρα, όμως μέσα της ζουν δύο κόσμοι: η μικρή ελίτ των λευκών που περιφρονεί την πανδημία και πλουτίζει από την καταστροφή του Αμαζονίου και ο λαός των απόκληρων που ζουν σαν μετανάστες μέσα στην πατρίδα τους, χωρίς στέγη, τροφή, υγεία, δουλειά. Μπολσονάρο, έρχεται η ώρα σου...

Την Τρίτη το πρωί οι αρχές του Μαρόκου έδωσαν, χωρίς να ξέρουμε για ποιον ακριβώς λόγο, το μήνυμα πως διακόπτουν για λίγο τους συνοριακούς ελέγχους στις μεσογειακές ακτές και δίνουν, ουσιαστικά, το «ελεύθερο» σε όσους πρόσφυγες και μετανάστες προσπαθούσαν να περάσουν προς Ισπανία να το κάνουν, γλιτώνοντας ένα από τα πολλά εμπόδια αυτής της διαδρομής. Το πέρασμα είναι κάθε άλλο παρά εύκολο, ειδικά γι’ ανθρώπους που δεν γνωρίζουν καλό κολύμπι και χρησιμοποιούν παλιόβαρκες. Ετσι έφτασαν στη Θέουτα της Ισπανίας 8.000 άνθρωποι.

Δεν γνωρίζουμε πόσοι πνίγηκαν στον δρόμο, καθώς αυτό καταγράφεται μόνο από τις αφηγήσεις όσων φτάνουν και όσοι έφτασαν δεν είχαν την ευκαιρία να αφηγηθούν τίποτα... Βλέπετε, ο ισπανικός στρατός είχε προλάβει να αναπτυχθεί στη Θέουτα και υποδέχτηκε τους ανθρώπους με τρομοκρατία, ξύλο, βρισίδια και συλλήψεις. Μάλιστα, οι Ενοπλες Δυνάμεις δεν άφηναν τις βάρκες να πιάσουν στεριά. Λίγες ώρες αργότερα, μέσα στην ίδια μέρα, τουλάχιστον οι μισοί πρόσφυγες και μετανάστες είχαν ήδη απελαθεί πίσω στο Μαρόκο, όπου αποβιβάστηκαν κλοτσηδόν... Αχ Ευρώπη, αηδία κατάντησες!