Το Μεξικό των επαναστατών

Εχουν περάσει 100 χρόνια από τότε που ο Εμιλιάνο Ζαπάτα από τον Νότο και Πάντσο Βίγια από τον Βορρά έμπαιναν στην Πόλη του Μεξικού, μια σημαντική στιγμή στη Μεξικανική Επανάσταση που ξεκίνησε ενάντια στον Πορφίριο Ντίαζ από φτωχούς αγρότες με επικεφαλής τον Μαδέρο το 1910. Οταν ο Μαδέρο αρνήθηκε να προχωρήσει στην αναδιανομή της γης, οι δύο στρατηγοί που πολεμούσαν μαζί του στράφηκαν εναντίον του.

Ο Ζαπάτα, μάλιστα, ήταν πολύ πιο προχωρημένος ιδεολογικά, θα μπορούσε να τον χαρακτηρίσει κανείς σοσιαλιστή ή και αναρχικό, αφού έβαζε θέμα κατάργησης των κοινωνικών τάξεων, ενώ στη στρατιά του Νότου, της οποίας ήταν επικεφαλής, πολεμούσαν και γυναίκες, όταν σε άλλες χώρες ούτε καν ψήφιζαν. Παρά την κατάληψη της πρωτεύουσας και τον θάνατο του Ντίαζ, τον διαδέχθηκε ο Χουέρτα και ο εμφύλιος πόλεμος συνεχίστηκε μάλιστα με τη βοήθεια αρχικά των ΗΠΑ στους αντεπαναστάτες και το 1916 με την εισβολή στο Μεξικό αμερικανικών δυνάμεων που κυνηγούσαν τον Βίγια.

Οι Μεξικανοί επαναστάτες τούς αντιμετώπισαν με ανταρτοπόλεμο και σύντομα αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το Μεξικό, αφήνοντας πίσω τους πάνω από 100 νεκρούς.

Ο εμφύλιος ολοκληρώθηκε το 1920 με την επικράτηση μεν των επαναστατών, αλλά όχι και των επαναστατικών σοσιαλιστικών ιδεών. Αυτοί που ηγεμόνευσαν πολιτικά ήταν οι αστοί που μετά τη δολοφονία του Ζαπάτα το 1923 ήλεγξαν πλήρως το παιχνίδι με τη συγκρότηση του Θεσμικού Επαναστατικού Κόμματος PRI, το οποίο κυβέρνησε σχεδόν μονοκομματικά τη χώρα για πάνω από οχτώ δεκαετίες, οδηγώντας την στη σημερινή κατάσταση.

Σήμερα η χώρα είναι στην ουσία μια αποικία των ΗΠΑ, την οποία εγκαταλείπουν οι Μεξικανοί για να πάνε με κάθε τρόπο στην πλούσια χώρα στον Βορρά. Οσοι μένουν πίσω έχουν τις εξής επιλογές: ή να δουλέψουν για πενταροδεκάρες χωρίς κανένα δικαίωμα σε εργοστάσια φασόν της αμερικανικής οικονομίας ή να προσληφθούν στην πιο διεφθαρμένη αστυνομία του κόσμου ή να πιάσουν απευθείας δουλειά στα καρτέλ, όπως αυτά του κόλπου και της Σιναλόα που ελέγχουν το παγκόσμιο ναρκεμπόριο ή να καταταγούν στους Ζέτας ή τους Νέγκρος, τους δύο στρατούς των ναρκεμπόρων δηλαδή, που έχουν βυθίσει τη χώρα σε έναν ιδιότυπο εμφύλιο.

Βλέποντας την πολυτέλεια της κατοικίας των δύο κοριτσιών που συζητούν ενώ η μάνα τους κάνει δουλειές απέξω, γιατί παίζει και να μη χωράει μέσα, δεν μπορείς παρά να απορήσεις ακόμα μια φορά που όλοι αυτοί οι Πακιστανοί αφήνουν το γραφικό Ισλαμαμπάντ για να αναζητήσουν, λέει, καλύτερη τύχη στη χώρα μας.

Σε μία από τις πιο γρήγορα αναπτυσόμενες χώρες του κόσμου, άνθρωποι ψάχνουν με τις ώρες τον σκουπιδότοπο στο Νέο Δελχί για να βρουν κάτι που θα τους βοηθήσει να επιβιώσουν. Να δεις που κάτι τέτοιο έχει στο μυαλό του ο Σαμαράς που κάθε τρεις και λίγο αναγγέλλει την έναρξη της ανάπτυξης.

Διαδήλωση διαμαρτυρίας έγινε στη Νέα Υόρκη για τον θάνατο του Ερικ Γκάρνερ κατά τη συλληψή του στο Στέιτελ Αϊλαντ, αλλά νομίζω ότι δεν χρειαζόταν. Μια ματιά να ρίξει κανείς στο πρόσωπο του αστυνομικού και θα διακρίνει τη συντριβή σύμπαντος του αστυνομικού σώματος για τη «βροχή» των περιστατικών θανάσιμης αστυνομικής βίας.

Οταν βλέπεις τη γλυκύτατη Κριστίν Λαγκάρντ να χορεύει μες στην ανεμελιά και την απλότητα με τους κατοίκους του Αγιακούτσο, πώς είναι δυνατόν να πιστέψεις ότι ο οργανισμός του οποίου προΐσταται, το ΔΝΤ, έχει βυθίσει μια χώρα στην ανθρωπιστική κρίση και τώρα θέλει να της δώσει μια «πατητή» να πάει ακόμη πιο κάτω; Θαύματα κάνουν οι ίματζ μέικερ.

Με κίνδυνο να χαρακτηριστώ φυσιογνωμιστής ή -ακόμα χειρότερα- ρατσιστής, θα ήθελα να ρωτήσω τον πρωθυπουργό μας, αφού έχει δει τη μούρη του επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Μάριο Ντράγκι, πώς του πέρασε από το μυαλό ότι, αν έκανε συνεχώς υποχωρήσεις σαν καλό παιδάκι, υπήρχε περίπτωση να σταματήσει αυτός και οι συν αυτώ να του ζητούν ακόμη μεγαλύτερες υποχωρήσεις;

Η υδατογραφία που βλέπετε και που απεικονίζει δημόσιο κτίριο στο Μόναχο δημοπρατείται στη Νυρεμβέργη με τιμή εκκίνησης τα 4.500 ευρώ. Νομίζω αξίζει τα λεφτά της, για να θυμίζει στην ανθρωπότητα πόσο άτυχη είναι που ο καλιτέχνης ο οποίος τη ζωγράφισε δεν παρέμεινε ζωγράφος, αλλά άλλαξε κατεύθυνση. Αν επιτραπούν, μάλιστα, και προσφορές από τον Κορυδαλλό, θαρρώ θα ανέβει η τιμή, αφού έχω υπόψη μου κάποιους κρατούμενους που και φράγκα έχουν και θα τα έδιναν για να αποκτήσουν το αριστούργημα αυτό του Αδόλφου Χίτλερ.

Το κακό είναι πως απολαμβάνουν το καφεδάκι τους χωρίς να εκνευρίζονται που, ενώ αυτοί είναι φτωχοί, ο πρωθυπουργός τους κατασκευάζει για πάρτη του φαραωνικά παλάτια. Το καλό είναι πως δεν φαίνονται φανατισμένοι ούτε για την ΑΟΖ μεταξύ Κύπρου και Τουρκίας, όπως κάποιοι, το ίδιο ή και περισσότερο φτωχοί, στην Ελλάδα.

Δουλεύοντας ώρες υπό αντίξοες συνθήκες μέσα στο κρύο και το χιόνι, οι εργάτες στην εταιρεία ηλεκτρισμού της χώρας κατόρθωσαν να δώσουν ξανά στους κατοίκους του Μάιντανπεκ την ενέργεια, τη θέρμανση και το τρεχούμενο νερό που τα είχαν στερηθεί μες στον χειμώνα. Να δεις που και οι υπάλληλοι των ΔΕΚΟ μπορεί να φανούν χρήσιμοι, αρκεί να γλιτώσουν από την κατάρα του συνδικαλισμού και των... Φωτόπουλων.