Μέτρα απαγόρευσης σε μια τρομαγμένη Ιταλία

Παρά τις αμέτρητες διαβεβαιώσεις του Ιταλού πρωθυπουργού Τζουζέπε Κόντε ότι «επρόκειτο να γίνει κάθε τι δυνατό για να αποφευχθεί ένα νέο lockdown», ο δρόμος που ακολουθείται είναι εντελώς διαφορετικός.

Η Ιταλία χωρίστηκε σε τρεις μεγάλες περιοχές ή «ζώνες»: κίτρινη, πορτοκαλί και κόκκινη. Ανάλογα με τον δείκτη μετάδοσης του ιού και άλλα είκοσι επιδημιολογικά κριτήρια, οι περιφέρειες της χώρας θα υπόκεινται σε σχετικά χαλαρές απαγορεύσεις, σε πιο αυστηρούς περιορισμούς ή ολικό lockdown, σαν και αυτό που ζήσαμε την περασμένη άνοιξη. Με τη διαφορά ότι ο κόσμος, τώρα, είναι κουρασμένος, με σαφώς μεγαλύτερα οικονομικά προβλήματα και αρκετά διαδεδομένη επικριτική προσέγγιση για το πώς χειρίστηκε η κυβέρνηση τη μέχρι τώρα κατάσταση έκτακτης ανάγκης.

Προς το παρόν, «κόκκινη ζώνη» είναι η Λομβαρδία με πρωτεύουσα το Μιλάνο, το Πεδεμόντιο με κύρια πόλη το Τορίνο, η Καλαβρία της Κάτω Ιταλίας και η περιοχή Βάλε Ντ’Αόστα, στα σύνορα με τη Γαλλία. Σχεδόν δεκαεπτά εκατομμύρια άνθρωποι.

Πρόκειται, δηλαδή, ακριβώς για τις περιοχές της ιταλικής συμπρωτεύουσας και του Τορίνο, όπου τις δύο περασμένες εβδομάδες ξέσπασαν βίαιες διαδηλώσεις κατά των νέων περιοριστικών μέτρων. Διαδηλώσεις που σε έναν βαθμό υποκινήθηκαν από νεοφασιστικές οργανώσεις, αλλά στις οποίες διακρίναμε και νέους (πολλές φορές μόνον ως θεατές)

που μεταφέρουν φαγητό κατ’ οίκον, για δύο ευρώ κάθε παράδοση, και μέλη των αριστερών «κοινωνικών κέντρων». Υπάρχει η επίγνωση ότι τα 7,5 δισεκατομμύρια ευρώ που δίνει τώρα η κυβέρνηση Κόντε για τη στήριξη των κατηγοριών που επλήγησαν από την κρίση δεν θα φτάσουν ούτε για... ζήτω.

Και ότι, βέβαια, τα μεγάλα ποσά που υποσχέθηκε η Ευρώπη με το Ταμείο Ανάκαμψης θα αργήσουν αρκετά. Ούτως ή άλλως, πολύ δύσκολα θα μπορέσουν να χρησιμοποιηθούν για τη βοήθεια -παραδείγματος χάριν- των αδήλωτων εργαζομένων που έχασαν τη δουλειά τους.

Ο Κόντε ελπίζει τα περισσότερα μαγαζιά και επιχειρήσεις να μπορέσουν να ξανανοίξουν την περίοδο των Χριστουγέννων, για να μη χαθούν τα 25.000 δισ. ευρώ του τζίρου της περιόδου αυτής.

Aλλά ο Βιντσέντσο Ντε Λούκα, περιφερειάρχης της Καμπανίας με πρωτεύουσα τη Νάπολη (η οποία βρίσκεται στην πιο χαλαρή, «κίτρινη» ζώνη), θεωρεί ότι το βραχυπρόθεσμο αποτέλεσμα μπορεί να είναι πολύ πιο απογοητευτικό από τις μέχρι τώρα προβλέψεις: να μειωθούν, δηλαδή, όντως τα κρούσματα στο Μιλάνο, στο Τορίνο και στο Ρήγιο της Καλαβρίας, αλλά να σημειωθεί μεγάλη αύξηση σχεδόν σε όλη την υπόλοιπη Ιταλία (από τη Ρώμη μέχρι τη Νάπολη, τη Γένοβα, τη Φλωρεντία και την Μπολόνια) ακριβώς τις ημέρες των γιορτών.

Η αιτία, σύμφωνα με τον Ντε Λούκα, είναι το ότι δεν αποφασίστηκε μια νέα, ομοιόμορφη επιβολή lockdown σε όλη τη χώρα. Ο δε Κόντε, προσπαθεί με κάθε τρόπο να δει το ποτήρι μισογεμάτο και δηλώνει ότι «δεν υπάρχει πρόθεση να δοθούν χαστούκια ή να τιμωρηθεί απολύτως κανείς». Διαπιστώνει, όμως, ότι «ο ιός είναι μια αμαξοστοιχία που αυξάνει διαρκώς την ταχύτητά της, και αν δεν την σταματήσουμε, θα μας παρασύρει».

Σε ό,τι αφορά τους νέους, τους οποίους πολλοί θεωρούν -στη φάση αυτή- τον κύριο φορέα του ιού, οι περισσότεροι δείχνουν να συμβιβάζονται με τη μερική επιστροφή στο παρελθόν και αναζητούν καταφύγιο και απόδραση στο διαδίκτυο. Κάποιοι, όμως, προσπαθούν να μη συμμορφωθούν και να μην αλλάξουν συνήθειες. Δίνουν ραντεβού στα καφέ μπαρ των αυτοκινητόδρομων, τα οποία έχουν παραμείνει ανοιχτά. Παίρνουν μαζί τους ποτά και σε μεγάλες παρέες, στα πάρκινγκ, πίνουν σαν να πρόκειται για ένα ατελείωτο πάρτι. Η περίοδος με τα εμψυχωτικά, συγκινητικά τραγούδια στα ιταλικά μπαλκόνια έχει μάλλον παρέλθει ανεπιστρεπτί.