Η επιστημονική δυστοπική φαντασία έχει συχνά έναν διπλό στόχο: να αποτρέψει στο παρόν όσα περιγράφει για το μέλλον και να παρακινήσει σε δράση για να αποφευχθούν και να προληφθούν αυτά που τώρα φαντάζουν υπερβολές αλλά κάποτε μπορεί να μην είναι. Τέτοια περίπτωση είναι σίγουρα οι περιπέτειες του Δικαστή Ντρεντ που ξεκίνησαν να δημοσιεύονται το 1977 στο ιστορικό βρετανικό περιοδικό 2000AD. Σε ένα εφιαλτικό μέλλον υπερπληθυσμού και βίας όπου έχει διαρραγεί κάθε κοινωνικός ιστός, η διάκριση των εξουσιών ανήκει στο μακρινό παρελθόν. Νομοθετική, δικαστική και εκτελεστική εξουσία ασκούν οι πάνοπλοι Δικαστές που όσο περνούν τα χρόνια μοιάζουν όλο και περισσότερο στα μέλη των κατασταλτικών μηχανισμών των δυτικών κρατών υπό την καθοδήγηση σκοτεινών αυταρχικών κυβερνήσεων που δεν λογοδοτούν σε κανέναν.
Ακόμα και σε τέτοιους κόσμους, ωστόσο, η διαπλοκή των οικονομικών και των πολιτικών συμφερόντων είναι παρούσα. Η απόκτηση χρήματος και η διατήρηση θέσεων εξουσίας βαφτίζεται πολιτική επιλογή και επιτυγχάνεται μέσω της βίας εναντίον των οραμάτων για μια καλύτερη ζωή.
Στο «Ενας καλύτερος κόσμος» των Rob Williams, Arthur Wyatt (σενάριο), Boo Cook, Henry Flint (σχέδιο), που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μικρός Ηρως (μετάφραση: Γαβριήλ Τομπαλίδης, 74 σελίδες), αυτό το εγγενές, δομικό χαρακτηριστικό της εξουσίας βρίσκεται στο επίκεντρο μιας βαθιά πολιτικής ιστορίας που φέρνει στον νου πολλά σκάνδαλα αλλά και κοντόφθαλμες, υστερόβουλες πολιτικές της εποχής μας.
Η Δικαστής Οικονομικών της Μέγκα Σίτυ Ενα, μετά τις μελέτες της, προβαίνει σε μια συγκλονιστική αποκάλυψη: «Εάν οι πόροι που δαπανώνται για την πάταξη της βίας χρησιμοποιηθούν σε κοινωνικές δαπάνες και στην επιμόρφωση των πολιτών, το έγκλημα θα εξαφανιστεί». Στην προσπάθειά της να επιτύχει την αναδιανομή των πόρων εις όφελος της εκπαίδευσης, θα έχει τη συμπαράσταση του Ντρεντ αλλά θα συναντήσει πολλαπλά εμπόδια από εκπροσώπους της Εκκλησίας και του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος, που σε αγαστή συνεργασία με μεγιστάνες των media βλέπουν τα συμφέροντά τους να απειλούνται και αντιδρούν. Σε μια ιστορία γεμάτη διαδηλώσεις, συνθήματα και πλακάτ από τους απόκληρους ενός απάνθρωπου κόσμου, μπορεί το δίκαιο να μη θριαμβεύει τελικά. Αλλά οι λαϊκές κινητοποιήσεις καταφέρνουν να προκαλέσουν μια, έστω και μικρή, ρωγμή στα σάπια θεμέλια ενός βρόμικου καθεστώτος.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας