Η Κραυγή των Κουνελιών

Στο Νόβισαντ της Σερβίας, 15 άνθρωποι σκοτώθηκαν όταν κατέρρευσε η στέγη ενός σιδηροδρομικού σταθμού κι από τότε η χώρα συγκλονίζεται από μαζικές φοιτητικές και λαϊκές διαμαρτυρίες. Στην Ελλάδα, οι μαζικότερες, ίσως, διαδηλώσεις των τελευταίων δεκαετιών συμβαίνουν μετά το περιστατικό των Τεμπών και τις άγαρμπες προσπάθειες συγκάλυψης από πλευράς κυβέρνησης. Στο Κότσανι της Βόρειας Μακεδονίας 59 νέοι άνθρωποι πέθαναν μέσα σε νυχτερινό κλαμπ λόγω των ελλιπών μέτρων πυρασφάλειας. Στη Ρουμανία απαγορεύτηκε η συμμετοχή του Καλίν Γκεοργκέσκου στις εκλογές με αποτέλεσμα μεγάλες διαδηλώσεις από υποστηρικτές του, ενώ στην Τουρκία ο δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου, αντίπαλος του Ερντογάν, οδηγήθηκε στη φυλακή, γεγονός που προκάλεσε μεγάλο κύμα αντιδράσεων.

«Εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε» και δεν βαριέσαι ποτέ. Ειδικότερα τους τελευταίους μήνες, οι λαοί φαίνεται να σηκώνουν κεφάλι και να μην αποδέχονται την πορεία που έχουν σχεδιάσει και ακολουθούν οι ανίκανες και εξαρτημένες κυβερνήσεις τους. Μαζί με την Ελλάδα, η Σερβία αποτελεί ίσως την πιο θερμή βαλκανική περιοχή αυτήν την εποχή. Στις 15 Μαρτίου, εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν στο Βελιγράδι ζητώντας πάταξη της διαφθοράς και απόδοση δικαιοσύνης για το έγκλημα στο Νόβισαντ καταλογίζοντας στον πρόεδρο Αλεξάνταρ Βούτσιτς και στην κυβέρνησή του βαρύτατες ευθύνες.

Την κλιμάκωση των λαϊκών κινητοποιήσεων στη Σερβία καταγράφει ο Αλεξάνταρ Ζόγκραφ στο πρόσφατο τετρασέλιδο κόμικς του με τίτλο «The Rabbit’s Scream» («Η Κραυγή του Κουνελιού») επιχειρώντας να περιγράψει και να ερμηνεύσει τη μαζικότητά τους και τα αιτήματά τους αλλά και να διαδώσει στον κόσμο το μήνυμά τους.

Οι συμμετέχοντες και οι συμμετέχουσες στις διαδηλώσεις κραυγάζουν δυνατά αλλά με νόημα, διδάσκοντας οργάνωση και άμεση δημοκρατία. Και η κραυγή τους παραλληλίζεται με αυτήν των κουνελιών, των συμπαθών τετράποδων που δεν βγάζουν καθόλου ήχους στη ζωή τους παρά μόνο μια απόκοσμη κραυγή όταν βρίσκονται σε θανάσιμο κίνδυνο.

Εδώ και σχεδόν 40 χρόνια ο Αλεξάνταρ Ζόγκραφ καταγράφει πολλές ανάλογες «κραυγές» και στέκεται συνεπής στη φιλοτέχνηση κόμικς-μαρτυριών που αποτελούν καλλιτεχνικά ντοκουμέντα αποτύπωσης σημαντικών στιγμών της πρόσφατης Ιστορίας. Τοποθετώντας τον εαυτό του ως συναισθηματικό πρωταγωνιστή και αυτόπτη μάρτυρα σε πολλά από τα έργα του, κατέγραψε με σπαρακτικό τρόπο τον πόλεμο στην πρώην Γιουγκσολαβία σε μια σειρά από σύντομες ιστορίες που συγκεντρώθηκαν στον τόμο «Χαιρετίσματα από τη Σερβία» (εκδ. ΚΨΜ).

Πολλές από αυτές φιλοτεχνήθηκαν κατά τη διάρκεια των ΝΑΤΟϊκών βομβαρδισμών στη Σερβία, σε δύσκολες συνθήκες, αποτελώντας μια μοναδική ιστορική παρακαταθήκη, μια απόπειρα εναλλακτικής ενημέρωσης σε πραγματικό χρόνο και ταυτόχρονα μια παρακίνηση σε δράση. Κατά τα χρόνια του πολέμου, ο Ζόγκραφ σχεδίαζε ακατάπαυστα και έστελνε συχνά e-mails εν είδει ημερολογίων πολέμου σε μια διαρκώς διευρυνόμενη λίστα παραληπτών από ολόκληρο τον κόσμο.

Μια τέτοια μορφή έχει και «Η Κραυγή του Κουνελιού» με στόχο, από τη μια, τη μετάδοση πληροφοριών για το τι ακριβώς συμβαίνει σήμερα στη Σερβία και, από την άλλη, την προτροπή να ακούσουμε την Κραυγή των Κουνελιών του Βελιγραδίου και να κραυγάσουμε μαζί τους.