Δεν μπορώ να πω ότι συμφωνώ με την πιτσιρικαρία που βγαίνει καίει, σπάει και δέρνεται με τα ΜΑΤ για το θέμα του Ρωμανού. Εζησα παρόμοιες καταστάσεις σε παλιότερες -πιο ενδιαφέρουσες ίσως- εποχές και είδα ότι στο τέλος δεν κέρδισαν την παρτίδα οι πρωταγωνιστές της κάθε «εξέγερσης», αλλά όσοι ήρθαν από πίσω, έτοιμοι να εκμεταλλευτούν την κατάσταση. Καλό να πιστεύεις ότι «αξίζει να ζεις για ένα όνειρο κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει», αλλά στην τελική... το αποτέλεσμα μετράει.
Με τσατίζουν από την άλλη και οι γύρω μου που μπαίνουν κάθε μέρα στο facebook και «καταδικάζουν» ή «αθωώνουν» με μηνύματα και like... Λατρεμένη και απίστευτα βολική, ευχάριστη, εκτονωτική συνήθεια, χωρίς κανένα ρίσκο...
Στην περίπτωση του Ρωμανού, η κοινωνία των ιντερνετικών χωρίστηκε πάλι στα δύο. Εστησε ο καθένας τη δίκη του κι έβγαλε απόφαση. Για τους μεν, το καλό παιδί που θέλει να σπουδάσει και δεν το αφήνει το αυταρχικό Κράτος. Για τους δε το κωλόπαιδο που το παίζει επαναστάτης, πήρε ένα Καλάσνικοφ και πήγε να ληστέψει την Τράπεζα κρατώντας μάλιστα όμηρο έναν ανυποψίαστο άνθρωπο.
Μόνο που τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, όσο μας βολεύει να πιστεύουμε. Αρα καλύτερα να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε αντί να αφορίζουμε...
Εχουμε εδώ ένα παιδί από τα Βου Που, που μεγάλωσε κλεισμένο σε χρυσό κλουβί, όπως τα περισσότερα της ηλικίας του από Π. Ψυχικό και πάνω. Κάποια στιγμή βγήκε στον πραγματικό κόσμο κι έπαθε σοκ. Κατάλαβε πόσο ψεύτικα ήταν όλα όσα ζούσε. Είχε λοιπόν δύο δρόμους... Είτε να πηγαίνει στον «Βασιλόπουλο» και να... χαζεύει μουστάρδες σαν τον Τζίμη του Λαζόπουλου, κουβαλώντας δίπλα του μια χαζοβιόλα Μισέλ, είτε ν΄ αρχίσει να τα σπάει.
Οπως και να το δούμε, το παιδί των 15 που σκέφτεται, προβληματίζεται, ψάχνει το μέλλον του και δεν σκοπεύει να περάσει την υπόλοιπη ζωή του καθισμένο στα λεφτά του μπαμπά, θα προτιμήσει τον δεύτερο δρόμο. Βγαίνει λοιπόν κι αρχίζει την επανάστασή του, όπως την καταλαβαίνει. Ωσπου νιώθει να ξεψυχάει στα χέρια του, σαν σήμερα εκείνο το βράδυ, ένας φίλος από τη σφαίρα κάποιου κτήνους με στολή, που θέλησε να το παίξει νταής στα ανήλικα.
Με τέτοια εμπειρία, το μόνο που θα μπορούσε να δηλώσει μετά ήταν αναρχικός. Τίποτα το αφύσικο, και ξύλο θα παίξει με τους μπάτσους που τους είδε απέναντί του σαν κοινούς εγκληματίες, και μολότοφ θα πετάξει και Τράπεζα θα ληστέψει!
Ωσπου μπήκε στη φυλακή και αναγκαστικά ηρέμησε. Εδωσε Πανελλήνιες από μέσα και πέρασε. «Εξαιρετικό παιδί, με ελεύθερο πνεύμα και δυνατό μυαλό», λέει ο διευθυντής του σχολείου των φυλακών. Εφτασε στο σημείο ο Παπούλιας να θέλει να του δώσει έπαινο. Φυσιολογικό να μη γουστάρει. Κανένας στη θέση του δεν θα έλεγε «ναι» σε μια τέτοια... τιμή! Συγγνώμη για την ασέβεια προς το πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας, αλλά η όλη τελετή, όπως μπορεί να την φανταστεί κανείς, ακούγεται σκέτο καραγκιοζιλίκι, που κανένας σοβαρός άνθρωπος δεν θα ήθελε να το ζήσει! Ετσι κόπηκαν οι άδειες και δεν μπορεί να παρακολουθήσει τη σχολή του.
Κι από δω ξεκινάει η βλακεία του συστήματος. Οχι βαρβαρότητα. Οχι φασισμός. Οχι εκδίκηση. Βλακεία. Αντί αυτό το παιδί που μπορεί και σκέφτεται, θέλει να σπουδάσει και προσπαθεί να φτιάξει καλύτερη τη ζωή του από μέσα, να το πάρουν και να το βοηθήσουν να ξεπεράσει όσο πιο ομαλά γίνεται την περιπέτεια που διάλεξε να ζήσει, ετοιμάζονται να το καταστρέψουν μόνο και μόνο επειδή δεν θέλησε να γελοιοποιηθεί παίρνοντας ένα βραβείο που είναι δικαίωμά του να το σιχαίνεται.
Ενα επιπλέον έγκλημα είναι πως δηλώνει «αντί» μετά από όσα τράβηξε. Δεν του το συγχωρούν. Για να τον αφήσουν ήσυχο, προφανώς θέλουν πρώτα να τον κόψουν και να τον ράψουν στα μέτρα τους. Να τον βάλουν να προσκυνήσει τη νομιμότητά τους. Να τον κάνουν «καλό παιδί» με το ζόρι. Στη χειρότερη θα τον προτιμούσαν παπαγαλάκι κάποιας Αριστεράς σαν κι αυτές που του... συμπαραστέκονται.
Το μόνο που δεν σκέφτονται είναι να του δώσουν την ευκαιρία να ωριμάσει και να διαλέξει. Το σπρώχνουν σ΄ ένα σημείο χωρίς επιστροφή. Δεν του δίνουν το δικαίωμα να μεγαλώσει κι ίσως να αναθεωρήσει αργότερα - που είναι το πιθανότερο. Αντίθετα, τον καταδικάζουν επειδή πήρε ανάποδες στροφές στα 15!
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας