Αντιφάσεις από τους μάρτυρες κατηγορίας

Φαίνεται πως κάποιο μυστήριο φαινόμενο συνέβη στην Αμυγδαλέζα το βράδυ της 10ης Αυγούστου 2013, κάτι σαν τις Πύλες του Ανεξήγητου. Το μόνο σίγουρο από την εξέγερση εκείνη τη βραδιά είναι ότι βρέθηκαν να κατηγορούνται με βαριές κατηγορίες 65 κρατούμενοι. Πώς και πού ακριβώς βρέθηκαν, πώς και πού αναγνωρίστηκαν, πώς ταυτοποιήθηκαν και για ποιες συγκεκριμένες πράξεις ο καθένας παραμένει ακόμα μυστήριο για όσους παρακολουθούν τη δίκη στο ΜΟΔ, που συνεχίστηκε χτες για τέταρτη ημέρα και θα συνεχιστεί αύριο. Εντεκα αστυνομικοί μάρτυρες κατηγορίας έχουν καταθέσει και σχεδόν κανείς τους δεν κατάφερε να συμφωνήσει με τους άλλους ή με τη δική του κατάθεση στην ανάκριση ή να προσδιορίσει αποστάσεις στον χώρο ή χαρακτηριστικά των κατηγορούμενων.

Ο ένας από τους τρεις που κατέθεσαν χτες δεν μπόρεσε, για παράδειγμα, να εξηγήσει πώς είδε κρατούμενο να του πετάει «πέτρες» (ή «χαλίκια» ή «αυτοσχέδιες πέτρες», σύμφωνα με άλλους), ενώ ο κρατούμενος βρισκόταν σε άλλο κέντρο φύλαξης, μακριά από την πτέρυγα ευθύνης του αστυνομικού και με σειρές συρματοπλέγματα να τους χωρίζουν. Στην ερώτηση πώς έγιναν οι συλλήψεις απάντησε «Αυτό αφορά εμάς», προκαλώντας θυμηδία.

Κανείς δεν εξήγησε αν η αναγνώριση των κρατουμένων έγινε στο υπόγειο του Τμήματος του Αιγάλεω, όπως είπαν στην ανάκριση, ή στο Αλλοδαπών της Πέτρου Ράλλη, όπως λένε τώρα, ούτε συμφώνησαν αν το υπόγειο χωριζόταν σε κελιά ή πόσοι βρίσκονταν σ’ αυτό. Τους κρατούμενους τους αναγνώρισαν λόγω του «έντονου χρώματος» της μπλούζας ή μιας στάμπας ή του ύψους τους (!), από απόσταση, ανάμεσα σε 750 άτομα που είχαν εξεγερθεί, μέσα στον χαμό και χωρίς επαρκή φωτισμό, αλλά κανείς δεν θυμήθηκε το χρώμα («Δεν ήταν ένα συγκεκριμένο», είπε κάποιος), το σχέδιο ή τι έκανε ο καθένας. Και αφού τους αναγνώρισαν στο υπόγειο, ανέβηκαν στον όροφο, όπου γινόταν η ανάκριση, και τους κατονόμασαν. Μόνο που δεν ήξεραν τα ονόματά τους. «Πώς συνέβη αυτό;» ρωτούσε το δικαστήριο. «Τι να σας πω;» ήταν η αφοπλιστική απάντηση ενός μάρτυρα.