Ο Νοέμβρης δεν ανήκει σε όσους έχτισαν καριέρες απ’ αυτόν, αλλά στις εκατοντάδες χιλιάδες που συμμετείχαν κυρίως «απέξω», χάρη στις μάχες που δόθηκαν μέσα στο φοιτητικό κίνημα για τον προσανατολισμό της εξέγερσης.
Σήμερα το Πολυτεχνείο του ’73 και ό,τι σηματοδοτεί κινδυνεύει. Δεν κινδυνεύει από τις ακροδεξιές ρητορείες που μιλάνε για τον «μύθο του Πολυτεχνείου». Κινδυνεύει γιατί στη συνείδηση προοδευτικών ανθρώπων ορισμένοι που συμμετείχαν σε αυτό εξαγόρασαν την αγωνιστικότητά τους με θέσεις στο μεταπολιτευτικό πολιτικό σκηνικό. Κινδυνεύει γιατί στη συνείδηση πλατιών λαϊκών στρωμάτων η γενιά του Πολυτεχνείου διαχειρίστηκε τη Μεταπολίτευση και έφερε τη χώρα στο σημερινό της χάλι. Εχουμε καθήκον λοιπόν να υπερασπίσουμε την εξέγερση του Νοέμβρη γιατί ποτέ η χώρα δεν είχε περισσότερο ανάγκη ένα υπόδειγμα στο οποίο ο λαός δρώντας ενωμένος να ανατρέπει ένα ζοφερό πολιτικό σκηνικό: τότε η χούντα και οι Αμερικάνοι σήμερα η λιτότητα και οι δανειστές και το καλύτερο όπλο για να υπερασπιστούμε τον Νοέμβρη είναι η αλήθεια.
Το Πολυτεχνείο δεν ήταν υπόθεση των «καταξιωμένων» συνδικαλιστών του φοιτητικού κινήματος, είχε μαζική συμμετοχή από όλο τον λαό κι αυτό σημαίνει ότι για καθέναν που εξαγόρασε τη συμμετοχή του σε αυτό υπάρχουν χιλιάδες άλλοι αφανείς που συνέχισαν να αγωνίζονται. Ηταν προϊόν της ριζοσπαστικοποίησης του φοιτητικού κινήματος και της άρνησής του να αποδεχτεί τη «φιλελευθεροποίηση» που προωθούσε η χούντα και εκδηλώθηκε με την εξέγερση της Νομικής. Ξεκίνησε με την πορεία 500 φοιτητών από τη Νομική στο ΕΜΠ (αυτών που αργότερα το όργανο της ΚΝΕ, «Πανσπουδαστική», στο 8ο τεύχος, θα κατήγγελλε σαν 350 προβοκάτορες του Ρουφογάλη).
Η εξέγερση του Νοέμβρη ήταν ένα προϊόν πάλης γραμμών μέσα στη φοιτητική Αριστερά κατ’ αρχάς για το αν είναι ώριμες οι συνθήκες. Πάλη που οδήγησε στην αποχώρηση την Τετάρτη το πρωί των στελεχών της ΚΝΕ και του Ρήγα, για να ξαναγυρίσουν την Τετάρτη το βράδυ όταν διαπίστωσαν τη μαζική αποδοχή που είχε. Η πάλη αφορούσε ακόμη τα συνθήματα και τις διεκδικήσεις, το αν θα παρέμεναν αυστηρά φοιτητικά ή αν θα είχαν ευρύτερο πολιτικό, αντιχουντικό, αντιιμπεριαλιστικό και αντικαπιταλιστικό χαρακτήρα. Και στη συνέχεια αν θα έπρεπε να μπει ζήτημα κυβέρνησης εθνικής ενότητας με τη συμμετοχή κομμάτων και πολιτικών της αστικής τάξης.
Για να κερδηθούν αυτές οι μάχες, όχι από τις δυνάμεις της ηττοπάθειας, αλλά από αυτούς που ήθελαν τη συνέχιση και την εξάπλωση του Νοέμβρη, έπρεπε να γίνει εκλογή νέας Συντονιστικής Επιτροπής της κατάληψης μέσα από γενικές συνελεύσεις των συλλόγων. Σε αυτή τη νέα Σ.Ε. η επαναστατική Αριστερά αύξησε την επιρροή της: εξελέγησαν 5 μέλη της ΚΝΕ, 7 του ΚΚΕ εσ., 11 ανένταχτοι (προσανατολισμένοι στην πλειοψηφία τους στην επαναστατική Αριστερά), 2 της ΟΣΕ, 1 τροτσκιστής και 1 μπολσεβίκος, ενώ συμμετείχαν και 2 μέλη εκλεγμένα από την εργατική συνέλευση, η οποία επηρεαζόταν από την τροτσκιστική επαναστατική Αριστερά. Ολες αυτές οι μάχες είναι που επέτρεψαν να συμμετάσχουν στο Πολυτεχνείο πλατιές λαϊκές μάζες από φοιτητές, μαθητές, εργαζόμενους και αγρότες. Το «απέξω» ήταν αυτό που έδωσε τη δύναμη στην εξέγερση. Οι διαδηλωτές που έφταναν απ’ όλες τις γειτονιές της Αθήνας και συγκρούονταν με την αστυνομία. Σε αυτές τις συγκρούσεις έξω από το Πολυτεχνείο είναι που θρηνήσαμε και τα περισσότερα θύματα από σφαίρες, αφού θύματα μέσα στο ΕΜΠ υπήρξαν μόνο μετά την επέμβαση των τανκς το βράδυ της Παρασκευής.
Και όλα αυτά έχουν σημασία, ώστε να καταλάβουμε ότι το Πολυτεχνείο ανήκει στους εκατοντάδες χιλιάδες που συμμετείχαν απέξω και όχι στους 5 ή 10 που συγκέντρωσαν για τον έναν ή τον άλλο λόγο πάνω τους τα φώτα για να γίνουν αργότερα βουλευτές, υπουργοί ή ευρωβουλευτές, συνήθως του ΠΑΣΟΚ.
(Κάποια στοιχεία που υπάρχουν είναι από τα βιβλία των Ολύμπιου Δαφέρμου και Αντώνη Νταβανέλου, αμφότεροι συμμετέχοντες που δεν εξαργύρωσαν τίποτα)
* ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΟΣ
Με όπλο του τον φακό
Ο φωτορεπόρτερ Βασίλης Καραγεώργος παρακολούθησε από την πρώτη στιγμή την εξέγερση του Πολυτεχνείου μέσα από την κάμερά του. Εχει καταγράψει όλες τις στιγμές της -ακριβώς επειδή το ενδιαφέρον του δεν ήταν μόνο φωτογραφικό- και τις μοιράζεται μαζί μας με το Λεύκωμά του «Πολυτεχνείο 1973 - 40 χρόνια απόσταση». Το βράδυ της καταστολής έμαθε στις 00.15 ότι τα τανκς κινούνται προς το ΕΜΠ, πήρε θέση Πατησίων και Στουρνάρη και με δάκρυα στα μάτια κατέγραψε τα πάντα. Με τη βουβή κραυγή «πού ‘σαι, λαέ» τύπωσε κι έκρυψε το φιλμ και πήγε κατευθείαν στο αεροδρόμιο. Στις 5 το πρωί και μέσα σε διπλωματικό σάκο οι εικόνες ταξίδευαν στη Γερμανία για να μάθει ο κόσμος. Αυτές αλλά και άλλες φωτογραφίες του Β. Καραγεώργου εκτίθενται στη Βουλή για τα 40χρονα από την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Μιας δημοκρατίας της οποίας τις περιπέτειες σημάδευε με τον φακό του ο Β. Καραγεώργος, από το 1953 μέχρι το 1996 που αποσύρθηκε, είτε ως φριλάνσερ, είτε δουλεύοντας σε «Νέα» και «Βήμα», είτε ως επίσημος φωτογράφος του Ανδρέα Παπανδρέου. Είναι μέλος της Ενωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδος -της οποίας διατέλεσε για πολλά χρόνια πρόεδρος και γενικός γραμματέας- αλλά και του Πανελλήνιου Συλλόγου Αθλητικού Τύπου.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας